Hugo Trzebicki: Różnice pomiędzy wersjami

Hugo Trzebicki
Nazwisko	Trzebicki
Imię / imiona	Hugo
Tytuły / stanowiska	Wykładowca i Adiunkt mgr inż.
Data urodzenia	24 sierpnia 1893
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	1956
Dyscyplina/specjalności	budowa maszyn
Wydział	Wydział Elektrotechniki Automatyki i Elektroniki ;
Odznaczenia i nagrody	Medal Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi

Wersja z 13:35, 30 sty 2015

Wykładowca i Adiunkt mgr inż. Hugo Trzebicki (1893–1956)

Specjalność: budowa maszyn

Życiorys

Urodził się 24 sierpnia w Krakowie, zmarł w 1956 r. Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 r. rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie. Od września 1939 r. prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 r. pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego. Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946). W 1947 r. objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na Wydziale AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry. Na uczelni pracował do sierpnia 1951 r., później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii. Od stycznia 1952 r. projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".

Odznaczenia i nagrody

Medal Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 20-lecia Służby Państwowej

Bibliografia

Źródło:

Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 208–209, portr.

@@ Linia 51: / Linia 51: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się w Krakowie. Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. Początkowo pracował jako jako st. asystent na Politechnice Lwowskiej. Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie. W 1947 r. objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów AGH. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry. Pracował również w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii.
+Urodził się 24 sierpnia w Krakowie, zmarł w 1956 r.
+Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.
+Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 r. rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie.
+Od września 1939 r. prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 r. pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego.
+Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946). W 1947 r. objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na Wydziale       AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry. Na uczelni pracował do sierpnia 1951 r., później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii. Od stycznia 1952 r. projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".
 == Odznaczenia i nagrody ==
-Medal Niepodległości, [[Złoty Krzyż Zasługi]], Medal 20-lecia Służby Państwowej.
+Medal Niepodległości, [[Złoty Krzyż Zasługi]], Medal 20-lecia Służby Państwowej
 == Bibliografia ==