Władysław Jan Takliński: Różnice pomiędzy wersjami

Władysław Jan Takliński
Nazwisko	Takliński
Imię / imiona	Władysław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	17 grudnia 1875
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	24 stycznia 1940
Miejsce śmierci	Sachsenhausen
Dyscyplina/specjalności	mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów
Pełnione funkcje	Rektor Akademii Górniczej (1933–39)
Wydział	Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski OOP

Wersja z 11:54, 30 sty 2015

Prof. zw. inż. Władysław Takliński (1875–1940)

Specjalność: mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów

Życiorys

Urodził się 17 grudnia 1875 r. w Warszawie. Po aresztowaniu przez Niemców wraz z prof. UJ 6 listopada 1939 r. zesłany do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, zamordowany 24 stycznia 1940 r.

Studiował na Uniwersytecie oraz w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. W 1915 r. nominowany na pułkownika korpusu inżynierów okrętowych Rosji. Wykładał w Morskiej Szkole Wojennej, Politechnice w Petersburgu i tamtejszej Akademii Morskiej. Od 1923 r. profesor zwyczajny mechaniki teoretycznej i wytrzymałości materiałów AG.

Trwale zapisał się w historii AG, po przeszło 10-ciu latach doprowadził budowę gmachu głównego do końca, a także budowę Laboratorium Maszynowego (Reymonta 7) i Laboratorium Transportu Szynowego wraz z torem do jazd próbnych. W latach 1931–33 był prorektorem Akademii, następnie rektorem w latach 1933–39. Jako rektor dbał o poszanowanie władz akademickich, profesorów i pracowników. Troszczył się też o studentów. Otaczał go powszechny szacunek. „Często sięgał do własnej kiesy, gdy potrzeby Uczelni lub dobro pracowników czy studentów tego wymagało”.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP

Bibliografia

Źródło:

Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 6
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 8–9
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 201–204
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 9. Warszawa 1998. S. 141
Biuletyn AGH 2013 nr 70 s. 26-28, portr.

@@ Linia 4: / Linia 4: @@
 |honorific-prefix=Prof. zw. inż.
 |image=Wladyslaw_Taklinski.jpg
-|birth_date=1875
+|birth_date=17 grudnia 1875
 |birth_place=Warszawa
-|death_date=1940
+|death_date=24 stycznia 1940
 |death_place=Sachsenhausen
 |fields=mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów
-|function=Rektor Akademii Górniczej w latach 1933–39
+|function=Rektor Akademii Górniczej (1933–39)
 |faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
 |awards=Krzyż Komandorski OOP
@@ Linia 53: / Linia 53: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się 17 grudnia 1875 r. w Warszawie. Zamordowany w Sachsenhausen 24 stycznia 1940 r. Studiował na Uniwersytecie oraz w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. W 1915 r. nominowany na pułkownika korpusu inżynierów okrętowych Rosji. Wykładał w Morskiej Szkole Wojennej, Politechnice w Petersburgu i tamtejszej Akademii Morskiej. Od 1923 r. profesor zwyczajny mechaniki teoretycznej i wytrzymałości materiałów AG.
+Urodził się 17 grudnia 1875 r. w Warszawie. Po aresztowaniu przez Niemców wraz z prof. UJ 6 listopada 1939 r. zesłany do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, zamordowany 24 stycznia 1940 r.
+Studiował na Uniwersytecie oraz w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. W 1915 r. nominowany na pułkownika korpusu inżynierów okrętowych Rosji. Wykładał w Morskiej Szkole Wojennej, Politechnice w Petersburgu i tamtejszej Akademii Morskiej. Od 1923 r. profesor zwyczajny mechaniki teoretycznej i wytrzymałości materiałów AG.
 Trwale zapisał się w historii AG, po przeszło 10-ciu latach doprowadził budowę gmachu głównego do końca, a także budowę Laboratorium Maszynowego (Reymonta 7) i Laboratorium Transportu Szynowego wraz z torem do jazd próbnych. W latach 1931–33 był prorektorem Akademii, następnie rektorem w latach 1933–39. Jako rektor dbał o poszanowanie władz akademickich, profesorów i pracowników. Troszczył się też o studentów. Otaczał go powszechny szacunek. „Często sięgał do własnej kiesy, gdy potrzeby Uczelni lub dobro pracowników czy studentów tego wymagało”.