Jerzy Dereń: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Jerzy Dereń | image = | family-name = Dereń | given-name = Jerzy | additional-name = | honorific-prefix = Prof. zw | honorifi...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1925
| birth_date = 1925–1975
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1975
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw '''Jerzy Dereń''' (1925-1975)
Prof. zw '''Jerzy Dereń''' (1925–1975)


Specjalność: chemia, fizykochemia
Specjalność: chemia, fizykochemia


Urodził się 26 grudnia 1925 r. w Tłumaczu. Zmarł w 1975 r. W 1945 r. podjął studia na Wydziale Filozoficznym (sekcja chemiczna) UJ; w 1948 r., będąc jeszcze studentem, podjął pierwszą pracę w Zakładzie Botaniki UJ jako młodszy asystent, a w 1949 r. w Instytucie Fizyki Technicznej w Zakładzie dla Badań Fizykochemicznych, początkowo w charakterze kierownika pracowni, a potem działu zajmującego się problemami izotopów trwałych. Dyplom magistra filozofii w zakresie chemii uzyskał w 1950 r.
Urodził się 26 grudnia 1925 r. w Tłumaczu. Zmarł w 1975 r. W 1945 r. podjął studia na Wydziale Filozoficznym (sekcja chemiczna) UJ; w 1948 r., będąc jeszcze studentem, podjął pierwszą pracę w Zakładzie Botaniki UJ jako młodszy asystent, a w 1949 r. w Instytucie Fizyki Technicznej w Zakładzie dla Badań Fizykochemicznych, początkowo w charakterze kierownika pracowni, a potem działu zajmującego się problemami izotopów trwałych. Dyplom magistra filozofii w zakresie chemii uzyskał w 1950 r.


Od 1951 r. związany z AGH, na początku z Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1957 r. skończył rozprawę doktorską, w 1959 r. został docentem, a od 1964 r. kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1968 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 r. profesorem zwyczajnym.
Od 1951 r. związany z AGH, na początku z Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1957 r. skończył rozprawę doktorską, w 1959 r. został docentem, a od 1964 r. kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1968 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 r. profesorem zwyczajnym.


W l. 1955-61 działal również w ramach 1/2 etatu w Zakładzie Fizykochemii Zjawisk Powierzchniowych PAN.
W latach 1955–61 działal również w ramach 1/2 etatu w Zakładzie Fizykochemii Zjawisk Powierzchniowych PAN.


Współtwórca i współinicjator badań zmian przewodnictwa elektrycznego katalizatorów półprzewodnikowych w toku katalizowanej reakcji. Rozwinięcie tych badań przyniosło AGH określenie krakowskiej szkoły katalizy.
Współtwórca i współinicjator badań zmian przewodnictwa elektrycznego katalizatorów półprzewodnikowych w toku katalizowanej reakcji. Rozwinięcie tych badań przyniosło AGH określenie krakowskiej szkoły katalizy.


Autor ponad 200 publikacji z zakresu chemii i fizyki ciała stałego, a także z zakresu katalizy heterogenicznej.
Autor ponad 200 publikacji z zakresu chemii i fizyki ciała stałego, a także z zakresu katalizy heterogenicznej.


Źródło:
Źródło:
* Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 39
* Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 39
* Wiadomości Chemiczne 1976 z. 3. s. 139-144
* Wiadomości Chemiczne 1976 z. 3. s. 139–144




{{DEFAULTSORT:Dereń, Jerzy }}
{{DEFAULTSORT:Dereń, Jerzy }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 16:21, 16 gru 2013

Jerzy Dereń
Nazwisko Dereń
Imię / imiona Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. zw
Data urodzenia 1925–1975


Dyscyplina/specjalności chemia, fizykochemia




Prof. zw Jerzy Dereń (1925–1975)

Specjalność: chemia, fizykochemia

Urodził się 26 grudnia 1925 r. w Tłumaczu. Zmarł w 1975 r. W 1945 r. podjął studia na Wydziale Filozoficznym (sekcja chemiczna) UJ; w 1948 r., będąc jeszcze studentem, podjął pierwszą pracę w Zakładzie Botaniki UJ jako młodszy asystent, a w 1949 r. w Instytucie Fizyki Technicznej w Zakładzie dla Badań Fizykochemicznych, początkowo w charakterze kierownika pracowni, a potem działu zajmującego się problemami izotopów trwałych. Dyplom magistra filozofii w zakresie chemii uzyskał w 1950 r.

Od 1951 r. związany z AGH, na początku z Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1957 r. skończył rozprawę doktorską, w 1959 r. został docentem, a od 1964 r. kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej. W 1968 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 r. profesorem zwyczajnym.

W latach 1955–61 działal również w ramach 1/2 etatu w Zakładzie Fizykochemii Zjawisk Powierzchniowych PAN.

Współtwórca i współinicjator badań zmian przewodnictwa elektrycznego katalizatorów półprzewodnikowych w toku katalizowanej reakcji. Rozwinięcie tych badań przyniosło AGH określenie krakowskiej szkoły katalizy.

Autor ponad 200 publikacji z zakresu chemii i fizyki ciała stałego, a także z zakresu katalizy heterogenicznej.

Źródło:

  • Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 39
  • Wiadomości Chemiczne 1976 z. 3. s. 139–144