Andrzej Władysław Józefik: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
|family-name=Józefik
|family-name=Józefik
|given-name=Andrzej
|given-name=Andrzej Władysław
|additional-name=Władysław
|honorific-prefix=Mgr inż., prof. Instytutu Obróbki Skrawaniem
|honorific-prefix=Prof. nadzw. inż.
|image=Andrzej Józefik.jpg
|birth_date=11 czerwca 1920
|birth_date=11 czerwca 1920
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|death_date=15 sierpnia 2000
|fields=mechanika
|fields=mechanika
|faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
|awards=Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
|name=Andrzej Władysław Józefik
|name=Andrzej Władysław Józefik
}}
}}
Prof. nadzw. inż. '''Andrzej Władysław Józefik''' (1920–) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Mgr inż., prof. Instytutu Obróbki Skrawaniem '''Andrzej Władysław Józefik''' (1920-2000)
 


Dyscyplina/specjalności: mechanika
Dyscyplina/specjalności: mechanika
Linia 16: Linia 18:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 11 czerwca 1920 roku w Krakowie.  
Urodził się 11 czerwca 1920 roku w Krakowie. Zmarł 15 sierpnia 2000 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


W 1938  roku uzyskał maturę w Gimnazjum im. Paderewskiego w Poznaniu.
W 1938  roku uzyskał maturę w Gimnazjum im. Paderewskiego w Poznaniu.
Linia 22: Linia 24:
Po wybuchu wojny zamieszkał w Warszawie, gdzie w latach 1940-1942 uczęszczał do Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Wawelberga i Rotwanda. Szkolna praktyka w Fabryce Motorów "PERKUN" w Warszawie w charakterze technika narzędziowca spowodowała zainteresowanie obróbką skrawaniem i z tą dziedziną związał później całą swoją działalność naukową.
Po wybuchu wojny zamieszkał w Warszawie, gdzie w latach 1940-1942 uczęszczał do Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Wawelberga i Rotwanda. Szkolna praktyka w Fabryce Motorów "PERKUN" w Warszawie w charakterze technika narzędziowca spowodowała zainteresowanie obróbką skrawaniem i z tą dziedziną związał później całą swoją działalność naukową.


W 1947 roku ukończył Wydział Komunikacji na Wydziałach Politechnicznych Akademii Górniczej  
W 1947 roku ukończył Wydział Komunikacji Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej.  
 
W 1947 roku rozpoczął pracę asystenta starszego w Zakładzie Obróbki Mechanicznej Materiałów [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]] AG.
 


W 1947 roku rozpoczął pracę asystenta starszego w Zakładzie Obróbki Mechanicznej Materiałów [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]] AG. Zajmował się ekonomizacją narzędzi, tj. tworzeniem takich konstrukcji, w których tylko część robocza wykonana jest z najtrwalszych, a więc i najdroższych elementów, takich jak np. węgliki spiekane. Prowadził też badania przewodności cieplnej i rozkładu ciepła w narzędziach wykonanych z różnych materiałów.


prof. nadzw. (1967).
Równocześnie w latach 1949-1981 pracował w Instytucie Obróbki Skrawaniem w Krakowie. Zajmował się jego współorganizowaniem. Po kilkunastu miesiącach pracy jako starszy asystent zostaje kierownikiem Zakładu Narzędzi, a już po 8 latach został zastępcą dyrektora ds. naukowych, które to stanowisko zajmował do roku 1982 roku. W 1967 roku został tam profesorem nadzwyczajnym.


Początkowo był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Akademii Górniczej (1947–1961), następnie pracownikiem naukowym Instytutu Obróbki Skrawaniem.
W latach 1963-1982 był pełnomocnikiem dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Obrabiarkowego ds. wprowadzenia w przemyśle narzędziowym dokumentów normalizacyjnych pod nazwą Warunki Odbioru Technicznego (WOT).  W latach 1971-76 kierował pracami naukowymi w ramach problemu węzłowego 05.1.7., mającego na celu rozwój narzędzi skrawających.


Założyciel i red. nacz. czasopisma PAN „Ergonomia”.
Prowadził wykłady w AGH oraz na studiach podyplomowych i doktoranckich w Politechnice Krakowskiej.  


Członek Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego.
W 1990 roku przeszedł na emeryturę.


Autor 12 książek, ok. 70 artykułów naukowo-technicznych w czasopismach polskich i zagranicznych, m.in. z zakresu obróbki skrawaniem, materiałów narzędziowych, narzędzi skrawających oraz ergonomii.
Autor 12 książek i około 150 artykułów naukowo-technicznych w czasopismach polskich i zagranicznych i referatów.


/////////////////////////////////
Był założycielem i redaktorem naczelnym czasopisma PAN „Ergonomia”.


Zasiadał w radach naukowych czterech instytucji rządowych, trzech politechnik i pięciu instytutów resortowych.


 
Członek Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego, Sekcji Podstaw Technologicznych Komisji Budowy Maszyn PAN, Komisji Ergonomii PAN, Komisji Ergonomii przy Prezydium PAN.
 
 
Przez 16 lat pracuje naukowo w Katedrze Mechanicznej Obróbki Materiałów - u profesora Witolda Biernawskiego (od asystenta po stanowisko docenta). Zajmuje się ekonomizacją narzędzi, tj. tworzeniem takich konstrukcji, w których tylko część robocza wykonana jest z najtrwalszych, a więc i najdroższych elementów, takich jak np. węgliki spiekane. Przy tej okazji, np. przy opracowywaniu patentu pt. "Technologia wytwarzania płytek ze spiekanych tlenków metali", prowadzi badania przewodności cieplnej i rozkładu ciepła w narzędziach wykonanych z różnych materiałów.
 
Prawie jednocześnie z pracą na uczelni A. Józefik zajmuje się współorganizowaniem Instytutu Obróbki Skrawaniem w Krakowie - od roku 1949. Po kilkunastu miesiącach pracy jako starszy asystent zostaje kierownikiem Zakładu Narzędzi, a już po 8 latach jest zastępcą dyrektora ds. naukowych, które to stanowisko zajmuje do roku 1982. W latach 1971-76 A. Józefik kierował pracami naukowymi w ramach problemu węzłowego 05.1.7., mającego na celu rozwój narzędzi skrawających. Polskie obrabiarki w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych kupowały kraje zachodnie m.in. dlatego, że ich konstruktorzy uwzględniali zalecenia nauk ergonomicznych, stąd wyroby uznawano za nowoczesne i funkcjonalne. To, że polscy konstruktorzy obrabiarek zainteresowali się ergonomią jest po części skutkiem innego korzystnego zbiegu okoliczności - po prostu prof. A. Józefik dobrze się ożenił, tzn. szczęśliwie także dla ergonomii. Pani Danuta Józefikowa jest historykiem sztuki. Państwo Józefikowie, jak przystało na rodzinę krakowskiego profesora, prowadzili dom otwarty. Bywali tam chętnie plastycy z ASP, historycy sztuki, projektanci form przemysłowych, w tym prof. Z. Chudzikiewicz, człowiek, który pierwszy w Polsce wprowadził ergonomię do programu studiów plastycznych (na Wydziale Form Przemysłowych). Współpraca obydwu panów zaowocowała wspólnymi rozwiązaniami wzorniczymi obrabiarek. W Instytucie powołano zespół ergonomistów, który miał liczące się dokonania. Piszę w czasie przeszłym, bo zespół rozpadł się z końcem lat osiemdziesiątych; także sam IOS nie jest już tym samym, co kiedyś - zatrudniającym półtora tysiąca specjalistów instytutem. Polskie obrabiarki nie mają takiej pozycji rynkowej, jak dawniej.
 
Profesor A. Józefik przed 5 laty przeszedł na emeryturę. Nie sposób omówić wszystkich jego funkcji i dokonań. Za szczególnie ciekawe z punktu widzenia aplikacji ochrony pracy i ergonomii należy uznać stanowisko pełnomocnika dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Obrabiarkowego ds. wprowadzenia w przemyśle narzędziowym dokumentów normalizacyjnych pod nazwą Warunki Odbioru Technicznego (WOT) (lata 1963-1982). Profesor zasiadał także w radach naukowych czterech instytucji rządowych, trzech politechnik i pięciu instytutów resortowych (w tym także w CIOP, w latach 1976-79). Wykłady prowadził w AGH oraz na studiach podyplomowych i doktoranckich na Politechnice Krakowskiej. Napisał 11 książek, jest autorem około 150 artykułów i referatów. Pracował i pracuje dotychczas w różnych organizacjach naukowych oraz inżynierskich. Profesor jest wreszcie organizatorem i od samego początku (od 1978) do chwili obecnej redaktorem naczelnym periodyku "Ergonomia", wydawanego przez Polską Akademię Nauk. Jest także od 15 lat przewodniczącym Komitetu Ergonomii PAN.
 
Połowę każdego tygodnia spędza Profesor w swoim letnim domku pod Krakowem, ale przez trzy dni zajmuje się w Krakowie pracą w Komitecie Ergonomii PAN i w redakcji "Ergonomii". Co roku organizuje sympozja naukowe Komitetu Ergonomii PAN w Mogilanach pod Krakowem. Najbliższe, w październiku br., dotyczyć będzie modelowania komputerowego obiektów i procesów w ergonomii.
 
Na koniec warto wspomnieć o sprawie nie merytorycznej, ale jakże ważnej. Profesor Andrzej Józefik jest człowiekiem ogromnie życzliwym dla innych, zawsze skłonnym pomóc radą i czynem. To cecha coraz rzadziej spotykana.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


==== Bibliografia publikacji ====
[[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], wielokrotnie Nagroda Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 63: Linia 52:
==== Książki ====
==== Książki ====


Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Becela. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 475
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 239
 
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Becela. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 475
==== Artykuły ====
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 79, 81
 
* [Skład Osobowy AGH … 1960/61]. Kraków 1960, s. 136, 158, 165, 186
*


==== Inne ====
==== Inne ====


* ATEST Ochrona Pracy 9/2023: : Kto jest kim [online] [przeglądany 23.01.2024]. Dostępny w: https://www.atest.com.pl/info,kto?class=kto&nrext=199510
* ATEST Ochrona Pracy 9/2023: : Kto jest kim [online] [przeglądany 23.01.2024]. Dostępny w: https://www.atest.com.pl/info,kto?class=kto&nrext=199510
* Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 23.01.2024]. Dostępny w: https://zck-krakow.pl/locator


{{DEFAULTSORT:Józefik, Andrzej Władysław}}
{{DEFAULTSORT:Józefik, Andrzej Władysław}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 23.01.2024</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 17:26, 23 sty 2024

Andrzej Władysław Józefik
Andrzej Józefik.jpg
Nazwisko Józefik
Imię / imiona Andrzej Władysław
Tytuły / stanowiska Mgr inż., prof. Instytutu Obróbki Skrawaniem
Data urodzenia 11 czerwca 1920
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 15 sierpnia 2000
Dyscyplina/specjalności mechanika
Wydział Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Mgr inż., prof. Instytutu Obróbki Skrawaniem Andrzej Władysław Józefik (1920-2000)

Dyscyplina/specjalności: mechanika

Nota biograficzna

Urodził się 11 czerwca 1920 roku w Krakowie. Zmarł 15 sierpnia 2000 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1938 roku uzyskał maturę w Gimnazjum im. Paderewskiego w Poznaniu.

Po wybuchu wojny zamieszkał w Warszawie, gdzie w latach 1940-1942 uczęszczał do Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Wawelberga i Rotwanda. Szkolna praktyka w Fabryce Motorów "PERKUN" w Warszawie w charakterze technika narzędziowca spowodowała zainteresowanie obróbką skrawaniem i z tą dziedziną związał później całą swoją działalność naukową.

W 1947 roku ukończył Wydział Komunikacji Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej.

W 1947 roku rozpoczął pracę asystenta starszego w Zakładzie Obróbki Mechanicznej Materiałów Wydziału Elektromechanicznego AG. Zajmował się ekonomizacją narzędzi, tj. tworzeniem takich konstrukcji, w których tylko część robocza wykonana jest z najtrwalszych, a więc i najdroższych elementów, takich jak np. węgliki spiekane. Prowadził też badania przewodności cieplnej i rozkładu ciepła w narzędziach wykonanych z różnych materiałów.

Równocześnie w latach 1949-1981 pracował w Instytucie Obróbki Skrawaniem w Krakowie. Zajmował się jego współorganizowaniem. Po kilkunastu miesiącach pracy jako starszy asystent zostaje kierownikiem Zakładu Narzędzi, a już po 8 latach został zastępcą dyrektora ds. naukowych, które to stanowisko zajmował do roku 1982 roku. W 1967 roku został tam profesorem nadzwyczajnym.

W latach 1963-1982 był pełnomocnikiem dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Obrabiarkowego ds. wprowadzenia w przemyśle narzędziowym dokumentów normalizacyjnych pod nazwą Warunki Odbioru Technicznego (WOT). W latach 1971-76 kierował pracami naukowymi w ramach problemu węzłowego 05.1.7., mającego na celu rozwój narzędzi skrawających.

Prowadził wykłady w AGH oraz na studiach podyplomowych i doktoranckich w Politechnice Krakowskiej.

W 1990 roku przeszedł na emeryturę.

Autor 12 książek i około 150 artykułów naukowo-technicznych w czasopismach polskich i zagranicznych i referatów.

Był założycielem i redaktorem naczelnym czasopisma PAN „Ergonomia”.

Zasiadał w radach naukowych czterech instytucji rządowych, trzech politechnik i pięciu instytutów resortowych.

Członek Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego, Sekcji Podstaw Technologicznych Komisji Budowy Maszyn PAN, Komisji Ergonomii PAN, Komisji Ergonomii przy Prezydium PAN.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, wielokrotnie Nagroda Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 239
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Becela. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 475
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 79, 81
  • [Skład Osobowy AGH … 1960/61]. Kraków 1960, s. 136, 158, 165, 186

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Andrzej_Władysław_Józefik&oldid=82671”