Stefan Wolfke: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 6: Linia 6:
|birth_place=Warszawa
|birth_place=Warszawa
|death_date=28 lipca 1985
|death_date=28 lipca 1985
|image=
|death_place=Zielonka k. Warszawy
|death_place=Zielonka k. Warszawy
|fields=technologia ceramiki
|fields=technologia ceramiki
Linia 12: Linia 13:
|name=Stefan Wolfke
|name=Stefan Wolfke
}}
}}
Doc. dr inż. '''Stefan Wolfke''' (1926–1985)
Doc. dr inż. '''Stefan Wolfke''' (1926-1985)


Dyscyplina/specjalności: technologia ceramiki
Dyscyplina/specjalności: technologia ceramiki
Linia 18: Linia 19:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się w 26 stycznia 1926 roku w Warszawie, zmarł 28 lipca 1985 roku w Zielonce k. Warszawy, pochowany w Warszawie na cmentarzu Komunalnym Północnym.  
Urodził się w 26 stycznia 1926 roku w Warszawie, zmarł 28 lipca 1985 roku w Zielonce k. Warszawy, pochowany w Warszawie na cmentarzu Komunalnym Północnym.  
Od 1942 roku brał czynny udział w działaniach AK. W czasie powstania warszawskiego walczył w zgrupowaniu "Zaremba". Po upadku powstania został wywieziony przez hitlerowców do obozu jenieckiego w Łambinowicach, a następnie do miejscowości Markt-Pongau (Austria).


W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Wrocławskiej.
W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Wrocławskiej.
Linia 23: Linia 26:
W 1964 roku na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH obronił pracę doktorską i uzyskał tytuł doktora nauk technicznych.
W 1964 roku na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH obronił pracę doktorską i uzyskał tytuł doktora nauk technicznych.


W latach 1958–1970 pracował w AGH jako asystent, a następnie adiunkt w Katedrze Technologii Ceramiki Budowlanej.  
W latach 1958-1970 pracował w AGH jako asystent, a następnie adiunkt w Katedrze Technologii Ceramiki Budowlanej.  
W AGH prowadził szeroko zakrojoną działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną. Za osiągnięcia w tej pracy uzyskał w latach 1958 i 1968 nagrodę rektora AGH.
W AGH prowadził szeroko zakrojoną działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną. Za osiągnięcia w pracy uzyskał w latach 1958 i 1968 nagrodę rektora AGH.


Opublikował około 50 prac naukowo-badawczych, był autorem lub współautorem wielu patentów i wniosków racjonalizatorskich oraz norm polskich i branżowych.
Opublikował około 50 prac naukowo-badawczych, był autorem lub współautorem wielu patentów i wniosków racjonalizatorskich oraz norm polskich i branżowych.
Linia 30: Linia 33:
Był członkiem wielu towarzystw naukowych i zespołów rzeczoznawczych.  
Był członkiem wielu towarzystw naukowych i zespołów rzeczoznawczych.  


Od 1942 roku brał czynny udział w działaniach AK. W czasie powstania warszawskiego walczył w zgrupowaniu "Zaremba". Po upadku powstania został wywieziony przez hitlerowców do obozu jenieckiego w Łambinowicach, a następnie do miejscowości Markt-Pongau (Austria).
==== Odznaczenia i nagrody ====


==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]], Warszawski Krzyż Powstańczy, Złota Odznaka Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, złota i srebrna odznaka honorowa SITPMB, nagrody Rektora AGH i inne
[[Złoty Krzyż Zasługi]], Warszawski Krzyż Powstańczy, Złota Odznaka Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, złota i srebrna odznaka honorowa SITPMB, nagrody Rektora AGH i inne.


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
====Książki====
====Książki====
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 195–196
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 195–196
 
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 402
 


{{DEFAULTSORT:Wolfke, Stefan }}
{{DEFAULTSORT:Wolfke, Stefan }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:10, 16 sty 2024

Stefan Wolfke
Nazwisko Wolfke
Imię / imiona Stefan
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 26 stycznia 1926
Miejsce urodzenia Warszawa
Data śmierci 28 lipca 1985
Miejsce śmierci Zielonka k. Warszawy
Dyscyplina/specjalności technologia ceramiki
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Doc. dr inż. Stefan Wolfke (1926-1985)

Dyscyplina/specjalności: technologia ceramiki

Nota biograficzna

Urodził się w 26 stycznia 1926 roku w Warszawie, zmarł 28 lipca 1985 roku w Zielonce k. Warszawy, pochowany w Warszawie na cmentarzu Komunalnym Północnym.

Od 1942 roku brał czynny udział w działaniach AK. W czasie powstania warszawskiego walczył w zgrupowaniu "Zaremba". Po upadku powstania został wywieziony przez hitlerowców do obozu jenieckiego w Łambinowicach, a następnie do miejscowości Markt-Pongau (Austria).

W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Wrocławskiej.

W 1964 roku na Wydziale Ceramicznym AGH obronił pracę doktorską i uzyskał tytuł doktora nauk technicznych.

W latach 1958-1970 pracował w AGH jako asystent, a następnie adiunkt w Katedrze Technologii Ceramiki Budowlanej. W AGH prowadził szeroko zakrojoną działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną. Za osiągnięcia w pracy uzyskał w latach 1958 i 1968 nagrodę rektora AGH.

Opublikował około 50 prac naukowo-badawczych, był autorem lub współautorem wielu patentów i wniosków racjonalizatorskich oraz norm polskich i branżowych.

Był członkiem wielu towarzystw naukowych i zespołów rzeczoznawczych.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Warszawski Krzyż Powstańczy, Złota Odznaka Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, złota i srebrna odznaka honorowa SITPMB, nagrody Rektora AGH i inne

Źródła do biogramu

Książki

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 195–196
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 402