Stanisław Bieńkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Stanisław Bieńkowski
|family-name=Bieńkowski
| image =
|given-name=Stanisław
| family-name = Bieńkowski
|honorific-prefix=Dr inż., prof. Akad. Handl.
| given-name = Stanisław
|image=Stanisław Bieńkowski.jpg
| additional-name =
|birth_date=15 lutego 1882
| honorific-prefix = Prof. nadzw. dr inż.
|birth_place=Białowieża
| honorific-suffix =
|death_date=14 września 1958
| native_name =
|death_place=Kraków
| native_name_lang =
|fields=organizacja pracy
| image =  
|faculty=Wydział Elektromechaniczny
| image_size =
|awards=Złoty Krzyż Zasługi
| alt =
|name=Stanisław Bieńkowski
| caption =
| birth_date = 1882–
| birth_place =  
| death_date =  
| death_place =  
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = organizacja pracy
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =  
| awards =  
| signature =
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =  
}}
}}
Prof. nadzw. dr inż. '''Stanisław Bieńkowski''' (1882–)
Dr inż., prof. Akad. Handl. '''Stanisław Bieńkowski''' (1882–1958)  


Specjalność: organizacja pracy
Dyscyplina/specjalności: zarządzanie, nauki o zarządzaniu, organizacja pracy


Urodził się w Białowieży. Habilitował się na Politechnice Lwowskiej w 1935 r. Był profesorem i prorektorem Akademii Handlowej w Krakowie, prezesem Instytutu Naukowego Organizacji i Kierownictwa.
== Nota biograficzna ==


W Akademii Górniczej wykładał, jako docent nieetatowy, organizację pracy i kalkulację warsztatową oraz zasady kierownictwa przedsiębiorstw w latach 1945–1951.
Urodził się  15 lutego 1882 roku w Białowieży. Zmarł 14 września 1958 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  


Źródło:
W 1906 roku ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki w Berlinie (Charlottenburgu), uzyskując tytuł inżyniera za pracę "Projektowanie i organizacja fabryki wiertarek". Jeszcze podczas studiów podjął pracę w fabryce kabli należącej do koncernu AEG. Zdobyte tam doświadczenia zawodowe posłużyły mu do napisania pracy doktorskiej: "Wpływ czynników zewnętrznych na wydajność pracy w fabryce kabli", na podstawie której w 1910 roku uzyskał stopień doktora. Praca ta została opublikowana i była często cytowana w literaturze europejskiej.
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 15–16


W 1911 roku rozpoczął pracę w Lwowskim Banku Przemysłowym. Do jego zadań należało opiniowanie projektów budowy nowych zakładów, samodzielne opracowywanie projektów oraz kierowanie budową zakładów finansowanych przez Bank. Do najważniejszych jego dokonań w tym okresie należą: opracowanie projektu i kierowanie budową fabryki obuwia Gafota, sanacja organizacyjna fabryki akumulatorów oraz modernizacja zakładów Metal.
W 1920 roku w czasie wojny polsko-ukraińskiej podczas obrony Lwowa  był komendantem cywilnym Miejskiej Straży Obywatelskiej w Sygniówce.
W 1925 roku rozpoczął pracę wykładowcy na Politechnice Lwowskiej.
W 1935 na podstawie rozprawy "Organizacja i zarząd zakładu przemysłowego", uzyskał habilitację. W 1937 roku objął stanowisko docenta.
W 1938 roku został kierownikiem Katedry Organizacji i Zarządu Przedsiębiorstw w Akademii Handlowej w Krakowie.
W czasie okupacji niemieckiej uczył w Liceum Administracyjno-Handlowym w Krakowie i kierował biurem przewozowym.
Po zakończeniu II wojny światowej wznowił działalność Instytutu Naukowego Organizacji i Kierownictwa (obecnie Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa). Następnie objął stanowisko prezesa Instytutu i pełnił tę funkcję do czasu przeniesienia siedziby do Warszawy w 1948 roku.
Po wojnie, w 1945 roku, reaktywowana została również Katedra Organizacji i Zarządu Przedsiębiorstw Akademii Handlowej w Krakowie, którą kierował do 1950 roku. W latach 1945–1951 pełnił funkcję prorektora Akademii Handlowej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie).
W latach 1946-1951 prowadził wykłady zlecone: organizacja pracy i kalkulacja warsztatowa w [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziale Elektromechanicznym]] AG i AGH. W 1947 roku został mianowany docentem nieetatowym AGH.
W 1951 roku został zmuszony do przejścia na wcześniejszą emeryturę.
Był jednym z czołowych przedstawicieli nurtu humanizacyjnego w naukach o zarządzaniu. Opracował teorię optymalnej wielkości przedsiębiorstwa. Sformułował też wzory opisujące optymalną wielkość przedsiębiorstwa oraz granicę rentowności koncentracji organizacyjnej. W jego dorobku naukowym można wyróżnić kilka kierunków badawczych, w szczególności psychologię i fizjologię pracy. W jednym z powojennych artykułów pisał, że naukowa organizacja pracy staje się szczególnie popularna wówczas, gdy z powodu gwałtownych wstrząsów społecznych lub wojen, rozmaite zagadnienia społeczne domagają się rozwiązania, a równocześnie dany kraj znajduje się w trudnej sytuacji gospodarczej. Ilustrował to przykładem USA, gdzie po I wojnie światowej komisja Hoovera stwierdziła, że ubytek produkcji spowodowany marnotrawstwem wysiłków ludzkich, materiałów itp. wyniósł w przybliżeniu 2/3 zdolności produkcyjnej badanych zakładów.
W 1912 roku na Zjeździe Prawników i Ekonomistów Polskich Bieńkowski wygłosił referat na temat psychologii i fizjologii pracy.
Pierwszy w Polsce zajął się psychotechniką, jako narzędziem właściwego doboru ludzi na określone stanowiska i opracował pierwszy syntetyczny zarys nauki o pracy, którą nazwał ergologią.
Był autorem badań z tego zakresu, analizował takie aspekty jak: bilans energetyczny organizmu ludzkiego, wpływ zmęczenia na wydajność, fizjologiczne aspekty wypoczynku, wpływ wprawy na wydajność, przebieg wydajności dziennej i tygodniowej.
Publikacje dotykały różnorodnych aspektów z zakresu organizacji. Usystematyzował zasady budowania struktur organizacyjnych, w oparciu o 3 zasadnicze prawa (tzw. Triada Bieńkowskiego):
- prawo rozgraniczenia kompetencji (idea rozgraniczania obowiązków, swoboda w realizacji zleceń ramowych)
- prawo wyjątku (wyższy szczebel zatwierdza jedynie czynności odbiegające od zleceń ramowych, zwłaszcza sprzeczne z nimi - jest to zabezpieczenie przed przeciążeniem od czynności zbędnych)
- prawo najkrótszej drogi, czyli najmniejszej liczby punktów przebiegowych.
Zajmował się również badaniami cech kierowniczych. W publikacji "Psychologia kierownictwa" do najważniejszych z nich zaliczył: wolę, odwagę oraz przewidywanie, natomiast wśród cech uzupełniających wskazał na: doświadczenie, opanowanie oraz zdolność podporządkowania się.
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]]
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979, s. 15–16
* Semper fidelis : obrona Lwowa w obrazach współczesnych [reprint]. Warszawa 1990, s 183, [foto]
* [Skład Osobowy AGH … 1946/47]. Kraków 1946, s. 79, 89
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 36, 41 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
==== Inne ====
* Stanisław Bieńkowski (profesor) [online] [przeglądany 6.12.2023]. Dostępny w:    https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Bie%C5%84kowski_(profesor)


{{DEFAULTSORT:Bieńkowski, Stanisław }}
{{DEFAULTSORT:Bieńkowski, Stanisław }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 10:47, 7 mar 2024

Stanisław Bieńkowski
Stanisław Bieńkowski.jpg
Nazwisko Bieńkowski
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Dr inż., prof. Akad. Handl.
Data urodzenia 15 lutego 1882
Miejsce urodzenia Białowieża
Data śmierci 14 września 1958
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności organizacja pracy
Wydział Wydział Elektromechaniczny


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Dr inż., prof. Akad. Handl. Stanisław Bieńkowski (1882–1958)

Dyscyplina/specjalności: zarządzanie, nauki o zarządzaniu, organizacja pracy

Nota biograficzna

Urodził się 15 lutego 1882 roku w Białowieży. Zmarł 14 września 1958 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1906 roku ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki w Berlinie (Charlottenburgu), uzyskując tytuł inżyniera za pracę "Projektowanie i organizacja fabryki wiertarek". Jeszcze podczas studiów podjął pracę w fabryce kabli należącej do koncernu AEG. Zdobyte tam doświadczenia zawodowe posłużyły mu do napisania pracy doktorskiej: "Wpływ czynników zewnętrznych na wydajność pracy w fabryce kabli", na podstawie której w 1910 roku uzyskał stopień doktora. Praca ta została opublikowana i była często cytowana w literaturze europejskiej.

W 1911 roku rozpoczął pracę w Lwowskim Banku Przemysłowym. Do jego zadań należało opiniowanie projektów budowy nowych zakładów, samodzielne opracowywanie projektów oraz kierowanie budową zakładów finansowanych przez Bank. Do najważniejszych jego dokonań w tym okresie należą: opracowanie projektu i kierowanie budową fabryki obuwia Gafota, sanacja organizacyjna fabryki akumulatorów oraz modernizacja zakładów Metal.

W 1920 roku w czasie wojny polsko-ukraińskiej podczas obrony Lwowa był komendantem cywilnym Miejskiej Straży Obywatelskiej w Sygniówce.

W 1925 roku rozpoczął pracę wykładowcy na Politechnice Lwowskiej.

W 1935 na podstawie rozprawy "Organizacja i zarząd zakładu przemysłowego", uzyskał habilitację. W 1937 roku objął stanowisko docenta.

W 1938 roku został kierownikiem Katedry Organizacji i Zarządu Przedsiębiorstw w Akademii Handlowej w Krakowie.

W czasie okupacji niemieckiej uczył w Liceum Administracyjno-Handlowym w Krakowie i kierował biurem przewozowym.

Po zakończeniu II wojny światowej wznowił działalność Instytutu Naukowego Organizacji i Kierownictwa (obecnie Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa). Następnie objął stanowisko prezesa Instytutu i pełnił tę funkcję do czasu przeniesienia siedziby do Warszawy w 1948 roku.

Po wojnie, w 1945 roku, reaktywowana została również Katedra Organizacji i Zarządu Przedsiębiorstw Akademii Handlowej w Krakowie, którą kierował do 1950 roku. W latach 1945–1951 pełnił funkcję prorektora Akademii Handlowej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie).

W latach 1946-1951 prowadził wykłady zlecone: organizacja pracy i kalkulacja warsztatowa w Wydziale Elektromechanicznym AG i AGH. W 1947 roku został mianowany docentem nieetatowym AGH.

W 1951 roku został zmuszony do przejścia na wcześniejszą emeryturę.

Był jednym z czołowych przedstawicieli nurtu humanizacyjnego w naukach o zarządzaniu. Opracował teorię optymalnej wielkości przedsiębiorstwa. Sformułował też wzory opisujące optymalną wielkość przedsiębiorstwa oraz granicę rentowności koncentracji organizacyjnej. W jego dorobku naukowym można wyróżnić kilka kierunków badawczych, w szczególności psychologię i fizjologię pracy. W jednym z powojennych artykułów pisał, że naukowa organizacja pracy staje się szczególnie popularna wówczas, gdy z powodu gwałtownych wstrząsów społecznych lub wojen, rozmaite zagadnienia społeczne domagają się rozwiązania, a równocześnie dany kraj znajduje się w trudnej sytuacji gospodarczej. Ilustrował to przykładem USA, gdzie po I wojnie światowej komisja Hoovera stwierdziła, że ubytek produkcji spowodowany marnotrawstwem wysiłków ludzkich, materiałów itp. wyniósł w przybliżeniu 2/3 zdolności produkcyjnej badanych zakładów.

W 1912 roku na Zjeździe Prawników i Ekonomistów Polskich Bieńkowski wygłosił referat na temat psychologii i fizjologii pracy.

Pierwszy w Polsce zajął się psychotechniką, jako narzędziem właściwego doboru ludzi na określone stanowiska i opracował pierwszy syntetyczny zarys nauki o pracy, którą nazwał ergologią.

Był autorem badań z tego zakresu, analizował takie aspekty jak: bilans energetyczny organizmu ludzkiego, wpływ zmęczenia na wydajność, fizjologiczne aspekty wypoczynku, wpływ wprawy na wydajność, przebieg wydajności dziennej i tygodniowej.

Publikacje dotykały różnorodnych aspektów z zakresu organizacji. Usystematyzował zasady budowania struktur organizacyjnych, w oparciu o 3 zasadnicze prawa (tzw. Triada Bieńkowskiego):

- prawo rozgraniczenia kompetencji (idea rozgraniczania obowiązków, swoboda w realizacji zleceń ramowych)

- prawo wyjątku (wyższy szczebel zatwierdza jedynie czynności odbiegające od zleceń ramowych, zwłaszcza sprzeczne z nimi - jest to zabezpieczenie przed przeciążeniem od czynności zbędnych)

- prawo najkrótszej drogi, czyli najmniejszej liczby punktów przebiegowych.

Zajmował się również badaniami cech kierowniczych. W publikacji "Psychologia kierownictwa" do najważniejszych z nich zaliczył: wolę, odwagę oraz przewidywanie, natomiast wśród cech uzupełniających wskazał na: doświadczenie, opanowanie oraz zdolność podporządkowania się.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979, s. 15–16
  • Semper fidelis : obrona Lwowa w obrazach współczesnych [reprint]. Warszawa 1990, s 183, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1946/47]. Kraków 1946, s. 79, 89
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 36, 41 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Stanisław_Bieńkowski&oldid=83338”