Andrzej Jan Zięba: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż. | |honorific-prefix=Prof. dr hab. inż. | ||
|image=Andrzej Zięba.jpg | |image=Andrzej Zięba.jpg | ||
|fields= | |birth_date=12 czerwca 1947 | ||
|birth_place=Kraków | |||
|fields=fizyka, fizyka ciała stałego, dydaktyka fizyki | |||
|faculty=Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej | |faculty=Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej | ||
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej | |awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej | ||
Linia 18: | Linia 20: | ||
W 1972 roku ukończył Wydział Elektromechaniczny AGH. | W 1972 roku ukończył Wydział Elektromechaniczny AGH. | ||
W 1972 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty w Zakładzie Ergonomii i Ochrony Pracy w Pionie Ekonomicznym | W 1972 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty w Zakładzie Ergonomii i Ochrony Pracy w Pionie Ekonomicznym [[Instytut Nauk Społecznych|Instytutu Nauk Społecznych]] AGH. | ||
W latach 1972-1975 odbył studia doktoranckie. | W latach 1972-1975 odbył studia doktoranckie. | ||
Linia 24: | Linia 26: | ||
W 1975 roku na podstawie pracy "Badanie namagnesowania wybranych związków metali przejściowych 3d w silnych impulsowych polach magnetycznych", której promotorem był profesor Andrzej Oleś, obronionej w Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej, uzyskał stopień doktora. | W 1975 roku na podstawie pracy "Badanie namagnesowania wybranych związków metali przejściowych 3d w silnych impulsowych polach magnetycznych", której promotorem był profesor Andrzej Oleś, obronionej w Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej, uzyskał stopień doktora. | ||
W 1982 roku pracował za granicą w grupie Simona Fonera (MIT) m.in. nad | W 1982 roku pracował za granicą w grupie Simona Fonera (MIT) m.in. nad analityczną teorią wpływu kształtu próbki na sygnał magnetometrów wszystkich rodzajów. | ||
rodzajów. | |||
W 1986 roku w Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu na podstawie rozprawy "Przemiany fazowe w arsenku manganu – eksperyment i teoria fenomenologiczna" uzyskał stopień doktora habilitowanego. | W 1986 roku w Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu na podstawie rozprawy "Przemiany fazowe w arsenku manganu – eksperyment i teoria fenomenologiczna" uzyskał stopień doktora habilitowanego. | ||
W 1992 roku został koordynatorem systemu wykładów obieralnych na | W 1992 roku został koordynatorem systemu wykładów obieralnych na kierunku fizyka techniczna WFiTJ. | ||
W 1993 roku został profesorem AGH. | W 1993 roku został profesorem AGH. | ||
W 1996 roku został członkiem Komisji Dydaktycznej Wydziału. | W 1996 roku został członkiem Komisji Dydaktycznej Wydziału. | ||
W roku 1996 zaproponował wykorzystanie paskowego detektora krzemowego do 100-krotnego przyspieszenia zbierania danych w dyfrakcji promieni X na polikryształach. Następnie zajmował się metodyką takiego dyfraktometru, zrealizowanego w 2000 roku dzięki detektorom konstruowanym w zespole prof. Władysława Dąbrowskiego z WFiIS AGH. | |||
W 1998 roku zorganizował pierwszy krakowski Jarmark Fizyczny oraz Ogólnopolskie Konkursy na Doświadczenie Pokazowe z Fizyki. | W 1998 roku zorganizował pierwszy krakowski Jarmark Fizyczny oraz Ogólnopolskie Konkursy na Doświadczenie Pokazowe z Fizyki. | ||
Do 1999 roku tematyka większości jego prac naukowych | Do 1999 roku tematyka większości jego prac naukowych dotyczyła magnetycznych przemian fazowych. Podstawą doświadczalną było skonstruowanie generatora impulsowych pól magnetycznych 25 T i współpracującego z nim magnetometru. | ||
przemian fazowych. Podstawą doświadczalną było skonstruowanie generatora impulsowych pól magnetycznych 25 T i współpracującego z nim magnetometru. | |||
W 2005 roku otrzymał tytuł profesora. | W 2005 roku otrzymał tytuł profesora. | ||
Linia 46: | Linia 46: | ||
Przed przejściem na emeryturę pracował w Katedrze Fizyki Materii Skondensowanej WFiIS. | Przed przejściem na emeryturę pracował w Katedrze Fizyki Materii Skondensowanej WFiIS. | ||
Od 2018 roku na emeryturze. | |||
Promotor i recenzent prac doktorskich. | Promotor i recenzent prac doktorskich. | ||
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego | Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego. | ||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
[[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]] | |||
==== Bibliografia publikacji ==== | ==== Bibliografia publikacji ==== | ||
Linia 98: | Linia 78: | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
'''''<span style="color:red;">stan na dzień | '''''<span style="color:red;">stan na dzień 8.05.2024</span>''''' |
Aktualna wersja na dzień 13:22, 8 maj 2024
Andrzej Jan Zięba | |
---|---|
Nazwisko | Zięba |
Imię / imiona | Andrzej Jan |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 12 czerwca 1947 |
Miejsce urodzenia | Kraków
|
Dyscyplina/specjalności | fizyka, fizyka ciała stałego, dydaktyka fizyki |
Wydział | Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
|
Odznaczenia i nagrody | Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej |
Prof. dr hab. inż. Andrzej Jan Zięba (1947-)
Dyscyplina/specjalności: fizyka, fizyka ciała stałego, dydaktyka fizyki
Nota biograficzna
Urodził się 12 czerwca 1947 roku w Krakowie.
W 1972 roku ukończył Wydział Elektromechaniczny AGH.
W 1972 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty w Zakładzie Ergonomii i Ochrony Pracy w Pionie Ekonomicznym Instytutu Nauk Społecznych AGH.
W latach 1972-1975 odbył studia doktoranckie.
W 1975 roku na podstawie pracy "Badanie namagnesowania wybranych związków metali przejściowych 3d w silnych impulsowych polach magnetycznych", której promotorem był profesor Andrzej Oleś, obronionej w Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej, uzyskał stopień doktora.
W 1982 roku pracował za granicą w grupie Simona Fonera (MIT) m.in. nad analityczną teorią wpływu kształtu próbki na sygnał magnetometrów wszystkich rodzajów.
W 1986 roku w Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu na podstawie rozprawy "Przemiany fazowe w arsenku manganu – eksperyment i teoria fenomenologiczna" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W 1992 roku został koordynatorem systemu wykładów obieralnych na kierunku fizyka techniczna WFiTJ.
W 1993 roku został profesorem AGH.
W 1996 roku został członkiem Komisji Dydaktycznej Wydziału.
W roku 1996 zaproponował wykorzystanie paskowego detektora krzemowego do 100-krotnego przyspieszenia zbierania danych w dyfrakcji promieni X na polikryształach. Następnie zajmował się metodyką takiego dyfraktometru, zrealizowanego w 2000 roku dzięki detektorom konstruowanym w zespole prof. Władysława Dąbrowskiego z WFiIS AGH.
W 1998 roku zorganizował pierwszy krakowski Jarmark Fizyczny oraz Ogólnopolskie Konkursy na Doświadczenie Pokazowe z Fizyki.
Do 1999 roku tematyka większości jego prac naukowych dotyczyła magnetycznych przemian fazowych. Podstawą doświadczalną było skonstruowanie generatora impulsowych pól magnetycznych 25 T i współpracującego z nim magnetometru.
W 2005 roku otrzymał tytuł profesora.
Przed przejściem na emeryturę pracował w Katedrze Fizyki Materii Skondensowanej WFiIS.
Od 2018 roku na emeryturze.
Promotor i recenzent prac doktorskich.
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Odznaczenia i nagrody
Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
Bibliografia publikacji
https://badap.agh.edu.pl/autor/zieba-andrzej-003769
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 190
- Kronika Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej Akademii Górniczo-Hutniczej 1991-2000. Oprac. B. Dziunikowski, A. Kreft, A. Zięba. Kraków 2009, s. 2, 4, 6, 19, 28, 45, 57, 66, 68, 74, 81, 104, 105, 109, 159
- Kronika Wydziału Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademii Górniczo-Hutniczej 2001-2010. Oprac. A. Kreft, A. Zięba, B. Bednarek. Kraków 2011, s. 2, 8, 14, 21, 22, 27, 29, 31, 34, 38, 39, 41, 42, 49, 57, 64, 68, 78, 79, 85, 89, 99, 116, 121, 123, 128, 138, 149, 148, 172, 204
- [Skład Osobowy AGH … 1974/75]. Kraków 1975, s. 118
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131
Inne
- Andrzej Zięba [online] [przeglądany 30.11.2023]. Dostępny w: http://website.fis.agh.edu.pl/~zieba/index.php?p=main
stan na dzień 8.05.2024