Włodzimierz Jan Parachoniak: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Włodzimierz Jan Parachoniak | | name = Włodzimierz Jan Parachoniak | ||
| family-name = Parachoniak | | family-name = Parachoniak | ||
| given-name = Włodzimierz | | given-name = Włodzimierz |
Wersja z 16:30, 20 sty 2014
Włodzimierz Jan Parachoniak | |
---|---|
Nazwisko | Parachoniak |
Imię / imiona | Włodzimierz |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. |
Data urodzenia | 1920 |
Data śmierci | 1997 |
Dyscyplina/specjalności | petrografia
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, wiele nagród Rektora AGH, Ministra Szkolnictwa Wyzszego i Techniki oraz MEN, oraz inne odznaczenia resortowe i regionalne |
Prof. zw. dr hab. Włodzimierz Jan Parachoniak (1920–1997)
Specjalność: petrografia
Urodził się we Lwowie. Po maturze w 1937 r. rozpoczął studia na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym (specjalność: geologia). W 1945 r. przyjechał do Krakowa i podjął pracę na UJ w Katedrze Geologii, początkowo jako asystent. Następnie w 1946 r. jako st. asystent rozpoczął pracę w Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Tutaj uzyskał też tytuł magistra filozofii w zakresie geologii i paleontologii.
Od lipca 1946 r. związany z AGH, gdzie podjął pracę na Wydz. Geologiczno-Mierniczym, początkowo w Katedrze Geologii Ogólnej, a od lipca 1947 r. w Katedrze Petrografii, tutaj doktoryzował się w 1950 r. W latach 1955–1962 r. pełnił równolegle z pracą w AGH funkcję Kierownika Pracowni Petrografii w Głównym Laboratorium Przemysłu Naftowego w Krakowie. W 1962 r. habilitował się, w 1963 r. został mianowany decentem. W 1972 r. pracował na stanowisku prof. nadzw., a od 1978 r. prof. zwyczajnego.
W latach 1949–1962 zajmował się głównie petrografią utworów piroklastycznych, w latach 1962–1970 prowadził badania nad wulkanitami permskimi z depresji północnosudeckiej, fyllitami z podłoża miocenu Przedgórza Karpat, produktami degradacji mik w skałach montmorillonitowych karbonu GZW. Kolejnym kierunkiem jego działalności były metody badań minerałów i skał w świetle przechodzącym.
Opublikował ponad 100 prac, był współautorem kilku podręczników i skryptów akademickich.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42–43. s. 40–41, portr.