Jan Feliks Kiciński: Różnice pomiędzy wersjami

Jan Feliks Kiciński
Nazwisko	Kiciński
Imię / imiona	Jan Feliks
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	4 stycznia 1948
Miejsce urodzenia	Lisewio Malborskie ;
Dyscyplina/specjalności	budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, tribologia ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2023
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami.

Aktualna wersja na dzień 16:48, 23 lis 2023

Prof. dr hab. inż. Jan Feliks Kiciński (1948-)

Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, dynamika maszyn wirnikowych, tribologia

Nota biograficzna

Urodził się 4 stycznia 1948 roku w Lisewie Malborskim.

W 1972 roku ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej.

W 1972 roku rozpoczął pracę zawodową w IMP PAN w Gdańsku, przechodząc wszystkie szczeble kariery naukowej od asystenta do profesora. Pełnił przez cztery kadencje funkcję Zastępcy Dyrektora ds. Naukowych, a następnie przez dwie kadencje funkcję Dyrektora Instytutu. W IMP PAN pracuje do chwili obecnej, pełniąc funkcję Kierownika Zakładu Energetyki Rozproszonej.

W 1979 roku w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

W 1986 roku na podstawie rozprawy "Wpływ prehistorii przepływów w ciągłym i skawitowanym filtrze smarnym oraz zapowietrzenia oleju na własności dynamiczne i statyczne łożysk ślizgowych", przedstawionej na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1995 roku otrzymał tytuł profesora

W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN.

W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a w 2023 roku AGH.

Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.

Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej.

Jego największym osiągnięciem naukowym jest opracowanie nowej, nieliniowej metodologii opisu stanu dynamicznego maszyn energetycznych wraz z narzędziami informatycznymi dla jej aplikacji w postaci systemu komputerowego MESWIR.

Opublikował 16 monografii, ponad 50 artykułów w czasopismach międzynarodowych.

Wypromował 12 doktorów, z czego 3 uzyskało nagrodę premiera, a 4 zostało wyróżnionych przez Radę Naukową Instytutu.

Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz od 2000 roku na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP-ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych.

Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki "Budowa Centrum Badawczego PAN - Konwersja Energii i Źródła Odnawialne". W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego "Modelowe kompleksy agroenergetyczne". Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce).

W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team - czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan).

W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN.

Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie "Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce", finansowanym w całości przez UE.

Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie, projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 "Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego" został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego

W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii "RIMAMI", skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie).

W 2006 roku został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej.

W 2007 roku powierzono mu stanowisko Przewodniczącego Rady Programowej Bałtyckiego Klastra Ekoenergetycznego, skupiającego ponad 100 podmiotów gospodarczych, samorządowych i naukowych. Jest to największy klaster tej branży w Polsce.

Członek Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodowym Instytutem Stosowanej Analizy Systemowej (IIASA) w Laxenburgu przy Prezydium PAN, Zespołu Interdyscyplinarnego Ministerstwa Nauki i Informatyzacji ds. przygotowania projektu Programu Operacyjnego "Nauka, nowoczesne technologie i społeczeństwo informacyjne", Komitetu Budowy Maszyn PAN, Rady Naukowo-Technicznej GK ENERGA, Rady Programowej kilku czasopism o zasięgu międzynarodowym (m.in. Tribology) oraz ogólnopolskim (m.in. Diagnostyka, Napędy i Sterowanie).

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Medal Profesora Stefana Ziemby za całokształt działalności naukowej i organizacyjnej związanej z eksploatacją maszyn, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Laureat Statuetki Zielonego Feniksa za osiągnięcia naukowe w zakresie ekoenergetyki, Diamenty Forbesa, Gazele Biznesu, Jakość Roku 2013

Źródła do biogramu

Artykuły

Kolczyńska I.: DHC profesora Jana Kicińskiego. Biuletyn AGH 2023, nr 182, s. 12, [foto]

Inne

Biografia - Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/dyrekcja-instytutu/jan-kicinski/biografia/
Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/jan-kicinski/
Jan Kiciński – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Kici%C5%84ski
Uchwała nr 24/2023 Senatu AGH z dnia 1 marca 2023 r. w sprawie nadania Tytułu Doktora Honoris Causa AGH Panu Profesorowi Janowi Kicińskiemu (2023-03-01) [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://dok.agh.edu.pl/doc.php?id=13848
Uroczystość nadania tytułu DHC prof. Janowi Kicińskiemu [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/wydarzenia/detail/s/uroczystosc-nadania-tytulu-dhc-prof-prof-janowi-kicinskiemu

stan na dzień 29.06.2023

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
 |dhc_reason=Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami.
 }}
-Prof. dr hab. inż. '''Jan Feliks Kiciński''' (1948-)  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
+Prof. dr hab. inż. '''Jan Feliks Kiciński''' (1948-)
 Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, dynamika maszyn wirnikowych, tribologia
@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN.
-W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, a w 2023 roku AGH.
+W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a w 2023 roku AGH.
-Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurski w Olsztynie.
+Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.
 Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej.
@@ Linia 44: / Linia 44: @@
 Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz od 2000 roku na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
-Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP–ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych.
+Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP-ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych.
-Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki „Budowa Centrum Badawczego PAN – Konwersja Energii i Źródła Odnawialne”. W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego „Modelowe kompleksy agroenergetyczne”. Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce).
+Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki "Budowa Centrum Badawczego PAN - Konwersja Energii i Źródła Odnawialne". W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego "Modelowe kompleksy agroenergetyczne". Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce).
-W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team – czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan).
+W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team - czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan).
 W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN.
-Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie „Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce”, finansowanym w całości przez  UE.
+Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie "Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce", finansowanym w całości przez  UE.
-Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie,  projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 „Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego” został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego
+Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie,  projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 "Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego" został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego
-W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii „RIMAMI”, skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie).
+W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii "RIMAMI", skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie).
 W 2006 roku został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej.
@@ Linia 66: / Linia 66: @@
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej
+Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Medal Profesora Stefana Ziemby za całokształt działalności naukowej i organizacyjnej związanej z eksploatacją maszyn, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Laureat Statuetki Zielonego Feniksa za osiągnięcia naukowe w zakresie ekoenergetyki, Diamenty Forbesa, Gazele Biznesu, Jakość Roku 2013
-==== Bibliografia publikacji ====
+== Źródła do biogramu ==
-== Źródła do biogramu ==
+==== Artykuły ====
+* Kolczyńska I.: DHC profesora Jana Kicińskiego. ''Biuletyn AGH'' 2023, nr 182, s. 12, [foto]
 ==== Inne ====
@@ Linia 84: / Linia 86: @@
 [[Category:Biogramy]]
-'''''<span style="color:red;">stan na dzień 19.05.2023</span>'''''
+'''''<span style="color:red;">stan na dzień 29.06.2023</span>'''''