Jan Feliks Kiciński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 6: | Linia 6: | ||
|birth_date=4 stycznia 1948 | |birth_date=4 stycznia 1948 | ||
|birth_place=Lisewio Malborskie | |birth_place=Lisewio Malborskie | ||
|fields=budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, tribologia | |||
|dhc_year=2023 | |dhc_year=2023 | ||
|dhc_reason=Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami. | |dhc_reason=Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami. | ||
}} | }} | ||
Prof. dr hab. inż. '''Jan Feliks Kiciński''' (1948-) | Prof. dr hab. inż. '''Jan Feliks Kiciński''' (1948-) | ||
Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, dynamika maszyn wirnikowych, | Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, dynamika maszyn wirnikowych, tribologia | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Linia 29: | Linia 30: | ||
W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN. | W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN. | ||
W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko- | W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a w 2023 roku AGH. | ||
Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko- | Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. | ||
Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej. | Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej. | ||
Linia 43: | Linia 44: | ||
Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz od 2000 roku na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. | Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz od 2000 roku na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. | ||
Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii | Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP-ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych. | ||
Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki | Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki "Budowa Centrum Badawczego PAN - Konwersja Energii i Źródła Odnawialne". W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego "Modelowe kompleksy agroenergetyczne". Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce). | ||
W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team | W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team - czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan). | ||
W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN. | W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN. | ||
Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie | Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie "Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce", finansowanym w całości przez UE. | ||
Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie, projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 | Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie, projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 "Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego" został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego | ||
W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii | W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii "RIMAMI", skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie). | ||
W 2006 roku został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej. | W 2006 roku został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej. | ||
Linia 65: | Linia 66: | ||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej | Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Medal Profesora Stefana Ziemby za całokształt działalności naukowej i organizacyjnej związanej z eksploatacją maszyn, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Laureat Statuetki Zielonego Feniksa za osiągnięcia naukowe w zakresie ekoenergetyki, Diamenty Forbesa, Gazele Biznesu, Jakość Roku 2013 | ||
== Źródła do biogramu == | == Źródła do biogramu == | ||
==== Artykuły ==== | ==== Artykuły ==== | ||
* | * Kolczyńska I.: DHC profesora Jana Kicińskiego. ''Biuletyn AGH'' 2023, nr 182, s. 12, [foto] | ||
==== Inne ==== | ==== Inne ==== | ||
Linia 91: | Linia 86: | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
'''''<span style="color:red;">stan na dzień | '''''<span style="color:red;">stan na dzień 29.06.2023</span>''''' |
Aktualna wersja na dzień 16:48, 23 lis 2023
Jan Feliks Kiciński | |
---|---|
Nazwisko | Kiciński |
Imię / imiona | Jan Feliks |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 4 stycznia 1948 |
Miejsce urodzenia | Lisewio Malborskie
|
Dyscyplina/specjalności | budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, tribologia
|
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 2023 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | Za wieloletnią i intensywną współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie. W szczególności z inicjatywy Profesora Jana Kicińskiego prowadzone były wspólnie z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN prace w zakresie diagnostyki polskich bloków energetycznych. W późniejszych latach Profesor Jan Kiciński inicjował wspólnie z pracownikami Akademii Górniczo-Hutniczej badania nad rozwojem Odnawialnych Źródeł Energii. Wspólne prace zakończyły się wieloma wspólnymi publikacjami oraz wdrożeniami. |
Prof. dr hab. inż. Jan Feliks Kiciński (1948-)
Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika, energetyka, odnawialne źródła energii, diagnostyka, dynamika maszyn wirnikowych, tribologia
Nota biograficzna
Urodził się 4 stycznia 1948 roku w Lisewie Malborskim.
W 1972 roku ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej.
W 1972 roku rozpoczął pracę zawodową w IMP PAN w Gdańsku, przechodząc wszystkie szczeble kariery naukowej od asystenta do profesora. Pełnił przez cztery kadencje funkcję Zastępcy Dyrektora ds. Naukowych, a następnie przez dwie kadencje funkcję Dyrektora Instytutu. W IMP PAN pracuje do chwili obecnej, pełniąc funkcję Kierownika Zakładu Energetyki Rozproszonej.
W 1979 roku w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku uzyskał stopień doktora nauk technicznych.
W 1986 roku na podstawie rozprawy "Wpływ prehistorii przepływów w ciągłym i skawitowanym filtrze smarnym oraz zapowietrzenia oleju na własności dynamiczne i statyczne łożysk ślizgowych", przedstawionej na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W 1995 roku otrzymał tytuł profesora
W 2013 roku został członkiem korespondentem PAN.
W 2017 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a w 2023 roku AGH.
Przez 18 lat był także zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.
Jego działalność naukowa koncentrowała się we wcześniejszym okresie na dynamice wirników i nieliniowej teorii drgań, a w ostatnich kilkunastu latach na ekoenergetyce, OZE oraz generacji rozproszonej.
Jego największym osiągnięciem naukowym jest opracowanie nowej, nieliniowej metodologii opisu stanu dynamicznego maszyn energetycznych wraz z narzędziami informatycznymi dla jej aplikacji w postaci systemu komputerowego MESWIR.
Opublikował 16 monografii, ponad 50 artykułów w czasopismach międzynarodowych.
Wypromował 12 doktorów, z czego 3 uzyskało nagrodę premiera, a 4 zostało wyróżnionych przez Radę Naukową Instytutu.
Aktualnie jest Dyrektorem i Kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku oraz od 2000 roku na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Największym osiągnięciem utylitarnym jest opracowanie koncepcji i wdrożenie nowych technologii dla małoskalowej i rozproszonej energetyki, w tym zwłaszcza technologii CHP-ORC dla gminnych Autonomicznych Regionów Energetycznych.
Położył duże zasługi w zakresie organizacji i koordynacji dużych inicjatyw naukowo-badawczych i integracji środowiska naukowego. Był kierownikiem największego w kraju projektu badawczego z zakresu ekoenergetyki "Budowa Centrum Badawczego PAN - Konwersja Energii i Źródła Odnawialne". W efekcie powstało największe i najnowocześniejsze tego typu centrum w Polsce i jedno z trzech w Europie. Był też kierownikiem wysokobudżetowego projektu kluczowego "Modelowe kompleksy agroenergetyczne". Projekt ten uzyskał w 2015 roku najbardziej prestiżową w dziedzinie ochrony środowiska światową nagrodę Energy Globe Award (nagroda krajowa za najlepszy projekt w Polsce).
W lipcu 2011 roku powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi Marka Sawickiego, na eksperta rządowego do spraw rozwoju odnawialnych źródeł energii na obszarach wiejskich. Jest ekspertem w zakresie Bioenergii w EII Team (ang. EII Team - czyli European Industrial Initiatives). EII Team jest jedną z sześciu Europejskich Inicjatyw Przemysłowych (w obszarze bioenergii, energetyki wiatrowej, energetyki słonecznej, CCS, Smart Grids oraz składowanie CO2) funkcjonujących w ramach Strategicznego Planu Działań dla Technologii Energetycznych (ang. Strategic Energy Technology Plan, w skrócie Set Plan).
W latach 2011-2014 był członkiem Komitetu Problemów Energetyki przy Wydziale Nauk Technicznych PAN.
Był głównym pomysłodawcą i osobą kontaktową w projekcie "Centrum Doskonałości: Czyste i bezpieczne technologie w energetyce", finansowanym w całości przez UE.
Kierowany przez niego, przy współpracy z AGH w Krakowie, projekt w ramach SPO WKP 1.4.4 "Model zintegrowanego środowiska zarządzania utrzymaniem parku maszynowego" został wyróżniony przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego
W 2004 roku został powołany na stanowisko Dyrektora ogólnopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii "RIMAMI", skupiającego kilka uniwersytetów i wybrane zakłady energetyczne (w tym niektóre duże elektrownie).
W 2006 roku został powołany na Koordynatora ogólnopolskiej Sieci Naukowej EKO-ENERGIA, skupiającej 8 instytutów resortowych i PAN mających największe doświadczenie i dorobek w zakresie energetyki odnawialnej.
W 2007 roku powierzono mu stanowisko Przewodniczącego Rady Programowej Bałtyckiego Klastra Ekoenergetycznego, skupiającego ponad 100 podmiotów gospodarczych, samorządowych i naukowych. Jest to największy klaster tej branży w Polsce.
Członek Komitetu Narodowego ds. Współpracy z Międzynarodowym Instytutem Stosowanej Analizy Systemowej (IIASA) w Laxenburgu przy Prezydium PAN, Zespołu Interdyscyplinarnego Ministerstwa Nauki i Informatyzacji ds. przygotowania projektu Programu Operacyjnego "Nauka, nowoczesne technologie i społeczeństwo informacyjne", Komitetu Budowy Maszyn PAN, Rady Naukowo-Technicznej GK ENERGA, Rady Programowej kilku czasopism o zasięgu międzynarodowym (m.in. Tribology) oraz ogólnopolskim (m.in. Diagnostyka, Napędy i Sterowanie).
Odznaczenia i nagrody
Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia, Nagroda Naukowa Prezesa PAN, Nagroda Badawcza koncernu Siemens, laureat konkursu o statuetkę APOLLO i statuetkę Zielonego Feniksa (za wkład w rozwój OZE i ekoenergetyki), dwukrotnie Nagroda Sekretarza Naukowego PAN, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej, indywidualna Nagroda Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, Medal Profesora Stefana Ziemby za całokształt działalności naukowej i organizacyjnej związanej z eksploatacją maszyn, Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Laureat Statuetki Zielonego Feniksa za osiągnięcia naukowe w zakresie ekoenergetyki, Diamenty Forbesa, Gazele Biznesu, Jakość Roku 2013
Źródła do biogramu
Artykuły
- Kolczyńska I.: DHC profesora Jana Kicińskiego. Biuletyn AGH 2023, nr 182, s. 12, [foto]
Inne
- Biografia - Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/dyrekcja-instytutu/jan-kicinski/biografia/
- Jan Kiciński - Instytut Maszyn Przepływowych PAN [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.imp.gda.pl/jan-kicinski/
- Jan Kiciński – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Kici%C5%84ski
- Uchwała nr 24/2023 Senatu AGH z dnia 1 marca 2023 r. w sprawie nadania Tytułu Doktora Honoris Causa AGH Panu Profesorowi Janowi Kicińskiemu (2023-03-01) [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://dok.agh.edu.pl/doc.php?id=13848
- Uroczystość nadania tytułu DHC prof. Janowi Kicińskiemu [online] [przeglądany 19.05.2023]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/wydarzenia/detail/s/uroczystosc-nadania-tytulu-dhc-prof-prof-janowi-kicinskiemu
stan na dzień 29.06.2023