Jan Walenty Kucharski: Różnice pomiędzy wersjami

Jan Walenty Kucharski
Nazwisko	Kucharski
Imię / imiona	Jan Walenty
Tytuły / stanowiska	Dr inż.
Data urodzenia	13 sierpnia 1940
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	4 listopada 2009
Dyscyplina/specjalności	ceramika, technologia szkła, tworzywa szklanokrystaliczne
Pełnione funkcje	Kierownik Punktu Konsultacyjnego AGH w Sandomierzu (1975–1980)
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Aktualna wersja na dzień 13:01, 29 sie 2023

Dr inż. Jan Walenty Kucharski (1940-2009)

Dyscyplina/specjalności: ceramika, technologia szkła, tworzywa szklanokrystaliczne

Nota biograficzna

Urodził się 13 sierpnia 1940 roku w Krakowie. Zmarł 4 listopada 2009 roku i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W 1965 roku ukończył studia na Wydziale Ceramicznym AGH. W tym samym roku rozpoczął pracę w AGH jako asystent w Katedrze i Zakładzie Technologii Szkła na Wydziale Ceramicznym.

W latach 1972-1974 pracował jako starszy konstruktor w Zakładach Doświadczalnych Aparatury Pomiarowej przy Krakowskiej Fabryce Aparatów Pomiarowych.

W 1974 roku na podstawie pracy "Wpływ obróbki termicznej na krystalizację i niektóre własności szkieł otrzymanych na bazie żużla martenowskiego Huty Warszawa", której promotorem był profesor Paweł Schleifer, uzyskał stopień doktora.

W latach 1975–1980 pełnił funkcję kierownika Punktu Konsultacyjnego AGH w Sandomierzu.

Autor lub współautor około 70 publikacji, 4 patentów, kilkunastu prac naukowo-badawczych i wdrożeniowych oraz kilkudziesięciu ekspertyz. Współautor szeregu opracowań i wdrożeń jak: szkliw szklanokrystalicznych do termometrów oporowych; technologii barwienia szkła na kolor oranżowy z zastosowaniem odpadowych popiołów lotnych z elektrociepłowni; technologii otrzymywania szkła piankowego z zastosowaniem granulowanego żużla wielkopiecowego; otrzymywania ekologicznych pigmentów na bazie rubinu miedziowego; otrzymywanie powłok szklanokrystalicznych zabezpieczających metale przed korozją chemotermiczną.

Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, członek Zarządu SITPMB NOT przy WIMiC AGH, rzeczoznawca SITPMB NOT.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi,Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznaka Honorowa Zasłużony dla Huty Szkła Okiennego „Sandomierz”, Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Województwa Tarnobrzeskiego”, Nagroda Rektora AGH za działalność naukowo-badawczą (wielokrotnie), Nagroda Rektora AGH za działalność dydaktyczną (wielokrotnie)

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/kucharski-jan-002382

Źródła do biogramu

Książki

Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 124, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 184, [foto]

Artykuły

Dziennik Polski 2009, nr 261 (06 XI 2009), s. A15 [nekr.]
Medale Komisji Edukacji Narodowej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004, nr 135, s. 12

@@ Linia 24: / Linia 24: @@
 W 1965 roku ukończył studia na Wydziale Ceramicznym AGH. W tym samym roku rozpoczął pracę w AGH jako asystent w Katedrze i Zakładzie Technologii Szkła na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]].
-Dr - AGH 1974.
+W latach 1972-1974 pracował jako starszy konstruktor w Zakładach Doświadczalnych Aparatury Pomiarowej przy Krakowskiej Fabryce Aparatów Pomiarowych.
-W latach 1972-1974 pracował jako starszy konstruktor w Zakładach Doświadczalnych Aparatury Pomiarowej przy Krakowskiej Fabryce Aparatów Pomiarowych.
+W 1974 roku na podstawie pracy "Wpływ obróbki termicznej na krystalizację i niektóre własności szkieł otrzymanych na bazie żużla martenowskiego Huty Warszawa", której promotorem był profesor Paweł Schleifer, uzyskał stopień doktora.
 W latach 1975–1980 pełnił funkcję kierownika Punktu Konsultacyjnego AGH w Sandomierzu.
-Autor lub współautor ok. 70 publikacji, 4 patentów, kilkunastu prac naukowo-badawczych i wdrożeniowych oraz kilkudziesięciu ekspertyz. Współautor szeregu opracowań i wdrożeń jak: szkliw szklanokrystalicznych do termometrów oporowych; technologii barwienia szkła na kolor oranżowy z zastosowaniem odpadowych popiołów lotnych z elektrociepłowni; technologii otrzymywania szkła piankowego z zastosowaniem granulowanego żużla wielkopiecowego; otrzymywania ekologicznych pigmentów na bazie rubinu miedziowego; otrzymywanie powłok szklanokrystalicznych zabezpieczających metale przed korozją chemotermiczną.
+Autor lub współautor około 70 publikacji, 4 patentów, kilkunastu prac naukowo-badawczych i wdrożeniowych oraz kilkudziesięciu ekspertyz. Współautor szeregu opracowań i wdrożeń jak: szkliw szklanokrystalicznych do termometrów oporowych; technologii barwienia szkła na kolor oranżowy z zastosowaniem odpadowych popiołów lotnych z elektrociepłowni; technologii otrzymywania szkła piankowego z zastosowaniem granulowanego żużla wielkopiecowego; otrzymywania ekologicznych pigmentów na bazie rubinu miedziowego; otrzymywanie powłok szklanokrystalicznych zabezpieczających metale przed korozją chemotermiczną.
 Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, członek Zarządu SITPMB NOT przy WIMiC AGH, rzeczoznawca SITPMB NOT.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
 [[Złoty Krzyż Zasługi]],[[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Odznaka Honorowa Zasłużony dla Huty Szkła Okiennego „Sandomierz”, Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Województwa Tarnobrzeskiego”, Nagroda Rektora AGH za działalność naukowo-badawczą (wielokrotnie), Nagroda Rektora AGH za działalność dydaktyczną (wielokrotnie)
@@ Linia 44: / Linia 45: @@
 ==== Książki ====
 * Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 124, [foto]
 * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 184, [foto]
 ==== Artykuły ====
 * ''Dziennik Polski'' 2009, nr 261 (06 XI 2009), s. A15 [nekr.]
 * Medale Komisji Edukacji Narodowej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2004, nr 135, s. 12