Bronisława Kokoszyńska: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Bronisława Kokoszyńska | | name = Bronisława Kokoszyńska | ||
| image = | | image = Bronislawa_Kokoszynska.jpg | ||
| family-name = Kokoszyńska | | family-name = Kokoszyńska | ||
| given-name = Bronisława | | given-name = Bronisława | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| native_name = | | native_name = | ||
| native_name_lang = | | native_name_lang = | ||
| image = | | image = Bronislawa_Kokoszynska.jpg | ||
| image_size = 9827 | | image_size = 9827 | ||
| alt = | | alt = | ||
Wersja z 15:50, 20 sty 2014
| Bronisława Kokoszyńska | |
|---|---|
| Nazwisko | Kokoszyńska |
| Imię / imiona | Bronisława |
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr hab. |
| Data urodzenia | 1897 |
| Data śmierci | 1959 |
| Dyscyplina/specjalności | geologia, paleontologia |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Geologii Historycznej w latach 1953–1957
|
| Odznaczenia i nagrody | Jest autorką 22 prac z tego 18 opublikowanych. |
Prof. nadzw. dr hab. Bronisława Kokoszyńska (1897–1959)
Specjalność: geologia, paleontologia
Urodziła się w Hrycowie na Wołyniu, zmarła w Krakowie. Studiowała jako jedna z pierwszych kobiet geologię. W 1925 r. została mianowana demonstratorką przy Katedrze Geologii Uniw. JK we Lwowie, a w 1927 r. mł. asystentką. W 1928 r. ukończyła studia, uzyskując stopień naukowy doktora filozofii. Studia uzupełniające odbyła w Paryżu i Grenoble. W 1935 r. została adiunktem w Katedrze Geologii Uniw. JK we Lwowie. Po wojnie pracowała jako docent, prowadząc wykłady z paleontologii na Uniwersytecie we Lwowie oraz jako kustosz Muzeum Geologicznego.
Od 1946 r. związana z AGH, gdzie objęła stanowisko adiunkta w Katedrze Geologii. W 1948 r. habilitowała się na UW. W 1950 r. objęła stanowisko docenta etatowego, w 1953 r. została mianowana Kierownikiem Zakładu Geologii Historycznej, w 1957 r. prof. nadzw.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. s. 112–114