Feliks Teodor Esse: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 8 kwietnia 1906 roku w Kaliszu , zmarł 1 września 1979 roku w Warszawie. | Urodził się 8 kwietnia 1906 roku w Kaliszu, zmarł 1 września 1979 roku w Warszawie. | ||
Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, następnie Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zakładach Ceramicznych koło Ożarowa Mazowieckiego. Od 1935 roku pracował w Politechnice Warszawskiej. | Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, następnie Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zakładach Ceramicznych koło Ożarowa Mazowieckiego. Od 1935 roku pracował w Politechnice Warszawskiej. |
Wersja z 22:33, 19 mar 2021
Feliks Teodor Esse | |
---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
Nazwisko | Esse |
Imię / imiona | Feliks |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. |
Data urodzenia | 8 kwietnia 1906 |
Miejsce urodzenia | Kalisz |
Data śmierci | 1 września 1979 |
Miejsce śmierci | Warszawa |
Dyscyplina/specjalności | technologia chemii nieorganicznej |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki na Wydziale Ceramicznym AGH (1952-1958) |
Wydział | Wydział Ceramiczny
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi |
Prof. zw. inż. Feliks Teodor Esse (1906–1979)
Dyscyplina/specjalności: technologia chemii nieorganicznej
Nota biograficzna
Urodził się 8 kwietnia 1906 roku w Kaliszu, zmarł 1 września 1979 roku w Warszawie.
Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, następnie Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zakładach Ceramicznych koło Ożarowa Mazowieckiego. Od 1935 roku pracował w Politechnice Warszawskiej.
W latach 1952–58 wykładał w Akademii Górniczo-Hutniczej, jako zastępca profesora i kierownik Katedry Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki Wydziału Ceramicznego.
W 1957 roku w AGH przyznano Mu Tytuł docenta.
Profesor zwyczajny od 14 marca 1968 roku.
Prowadził prace nad metodami eliminowania szkodliwych domieszek w glinach ceramicznych, badał właściwości fizyczne gruntów.
Autor ponad 30 prac naukowych publikowanych w kraju i za granicą.
Uczestnik Powstania Warszawskiego, jeniec obozu w Altengrabow.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, liczne nagrody resortowe.
Źródła do biogramu
Książki
- Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 35-37
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Warszawa 1989, s. 40-41
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 81
Artykuły
- Szkło i Ceramika 1979, nr 11, s. 293 [nekr.]