Piotr Paweł Wyszomirski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = geochemia surowców mineralnych | | fields = geochemia surowców mineralnych | ||
| function = | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:17, 15 sty 2014
| Piotr Paweł Wyszomirski | |
|---|---|
| Nazwisko | Wyszomirski |
| Imię / imiona | Piotr |
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1940
|
| Dyscyplina/specjalności | geochemia surowców mineralnych
|
Prof. nadzw. dr hab. inż. Piotr Wyszomirski (1940–)
Specjalność: geochemia surowców mineralnych
Urodził się w Chorzowie. W roku 1963 uzyskał dyplom na Wydziale Ceramicznym AGH.
W latach 1965–96 zatrudniony w Katedrze Surowców Mineralnych AGH. Od 1996 pracuje w Zakładzie Materiałów Budowlanych WIMiC jako profesor nadzwyczajny.
Współautor książki „Surowce Ceramiczne”; współautor czterotomowej „Encyklopedii Surowców Mineralnych” wydanej w latach 1991–94; współautor książki „Metodyka badań kopalin ilastych”; autor i współautor 140 opublikowanych prac i komunikatów naukowych oraz 17 publikacji o charakterze kronikarskim.
Od 1975 roku członek Komisji Nauk Mineralogicznych O/PAN w Krakowie; 1980–94 sekretarz Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego; 1988–90 przewodniczący Komisji Koordynacyjnej Wystaw, Giełd i Aukcji Minerałów, Skał i Skamieniałości Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi; od 1991 redaktor czasopisma „Polskie Towarzystwo Mineralogiczne — Prace Specjalne”; 1992–97 członek Komisji Rewizyjnej Polskiego Towarzystwa Ceramicznego; od 1995 członek komitetu redakcyjnego czasopisma „Prace Mineralogiczne”; od 1996 roku sekretarz Komisji Nauk Ceramicznych Ceramicznych O/PAN w Krakowie; od 1996 członek Komisji Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN; od 1997 sekretarz Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ceramicznego; od 1998 wiceprezes ZG Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego.
Źródło:
- Kto jest kim w ceramice. s. 123