Wiesław Ochman: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Nagroda Ministra Kultury | | awards = Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1973), Nagroda Miasta Krakowa (1976), Krzyż Komandorski OOP (1997), Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP (2001), Medal 400-lecia Stołeczności Warszawy, statuetka i tytuł mecenasa sztuki, złoty medal Gloria Artis za zasługi dla kultury oraz wiele wyróżnień za działalność artystyczną i społeczną, tytuł Ambasadora Dobrej Woli UNICEF, „Order Uśmiechu” (1996) | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
| dhc_year = 2008 | | dhc_year = 2008 | ||
| dhc_reason = za wybitne osiągnięcia | | dhc_reason = za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki oraz nieustanne promowanie nauk technicznych i Akademii Górniczo-Hutniczej | ||
}} | }} | ||
Mgr inż. '''Wiesław Ochman''' (1937-) | Mgr inż. '''Wiesław Ochman''' (1937-) | ||
Urodził się 6 lutego 1937 roku | Urodził się 6 lutego 1937 roku w Warszawie. Liceum Plastyczne w Bolkowie na Dolnym Śląsku, pod dwóch latach przeniesione do Szczawna-Zdroju i przekształcone w Technikum Zdobnictwa Ceramicznego, ukończył z wyróżnieniem. W 1954 r. rozpoczął studia na Wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej. Ukończył je w 1960 r. z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując tytuł magistra inżyniera. | ||
W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955–1959). Edukacją muzyczną Wiesława Ochmana zajęli się prof. Maria Szłapak, prof. Sergiusz Nadgryzowski i prof. Jerzy Gaczek. Zadebiutował w 1960 r. na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu partią Muezina w „Casanovie” Ludomira Różyckiego, a następnie kreował rolę Edgara w „Łucji z Lammermoor” Gaetano Donizettiego. | |||
Karierę międzynarodową rozpoczął | Karierę międzynarodową rozpoczął w 1967 r. od Opery w Berlinie, następnie występował w Monachium, Hamburgu, Frankfurcie i innych wielkich ośrodkach muzycznych w Niemczech. Odniósł też pierwsze sukcesy na festiwalach w Glyndebourne, Salzburgu i Orange. W 1975 r. partią Arriga w operze „Nieszpory sycylijskie” Verdiego zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera, gdzie występował przez kilka kolejnych sezonów. Występował na największych scenach operowych i estradach świata, w towarzystwie największych gwiazd operowych, m.in. w mediolańskiej La Scali, Barcelonie, Buenos Aires, Madrycie, Moskwie, Rzymie, Sewilli, Wiedniu, Genewie, Zurichu, Avignonie, Tuluzie, Marsylii, Budapeszcie, Paryżu, San Francisco, Washingtonie, Miami, itd. Uczestniczył w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych, podczas których towarzyszyły mu zespoły prowadzone przez najwybitniejszych dyrygentów. Po 1999 r. Wiesław Ochman zajął się też reżyserią operową. | ||
Artysta nagrał wiele płyt | Artysta nagrał wiele płyt z muzyką operową, symfoniczną, oratoryjną, kameralną, sakralną i popularną. Otrzymał Grand Prix du Disque, trzy złote płyty i jedną platynową. Wystąpił w filmie „Carewicz” Franciszka Lehara, „Salome” Richarda Straussa, „Eugeniusz Oniegin” Piotra Czajkowskiego. Kolejną pasją Wiesława Ochmana jest malarstwo (specjalnością są krajobrazy i martwa natura). Obrazy przez niego namalowane znajdują się w wielu galeriach i zbiorach prywatnych na całym świecie. | ||
Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana stała się działalność charytatywna na rzecz wspierania kultury, opieki medycznej | Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana stała się działalność charytatywna na rzecz wspierania kultury, opieki medycznej i na stypendia. W 1998 r., z okazji 200-lecia urodzin Adama Mickiewicza, artysta zebrał prace malarzy polskich, które wystawiono na licytacji w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Cały zysk przekazano na remont Domu-Muzeum Wieszcza w Wilnie. W roku 2008 odbyła się kolejna, XI już aukcja polskich dzieł sztuki w ambasadzie RP w Washingtonie oraz w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Swoją pasję społecznikowską realizuje od roku 1993 także jako szef artystyczny i uczestnik dorocznych koncertów pt.: „Wiesław Ochman i Jego Goście” w Zawierciu, z których dochód przeznaczony jest na wspieranie Fundacji Pomocy dla Szpitala w Zawierciu „Auxilium”. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Wiesławowi Ochmanowi] | * [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Wiesławowi Ochmanowi] | ||
* Uchwała | * Uchwała nr 16/2008 r. Senatu AGH z dnia 30 stycznia 2008 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej mgr inż. Wiesławowi Ochmanowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 30 stycznia 2008 r. s. 34 | ||
{{DEFAULTSORT:Ochman, Wiesław }} | {{DEFAULTSORT:Ochman, Wiesław }} | ||
[[Category:Doktorzy honoris causa]] | [[Category:Doktorzy honoris causa]] | ||
Wersja z 11:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Mgr inż. Wiesław Ochman (1937-)
Urodził się 6 lutego 1937 roku w Warszawie. Liceum Plastyczne w Bolkowie na Dolnym Śląsku, pod dwóch latach przeniesione do Szczawna-Zdroju i przekształcone w Technikum Zdobnictwa Ceramicznego, ukończył z wyróżnieniem. W 1954 r. rozpoczął studia na Wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej. Ukończył je w 1960 r. z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując tytuł magistra inżyniera.
W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955–1959). Edukacją muzyczną Wiesława Ochmana zajęli się prof. Maria Szłapak, prof. Sergiusz Nadgryzowski i prof. Jerzy Gaczek. Zadebiutował w 1960 r. na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu partią Muezina w „Casanovie” Ludomira Różyckiego, a następnie kreował rolę Edgara w „Łucji z Lammermoor” Gaetano Donizettiego.
Karierę międzynarodową rozpoczął w 1967 r. od Opery w Berlinie, następnie występował w Monachium, Hamburgu, Frankfurcie i innych wielkich ośrodkach muzycznych w Niemczech. Odniósł też pierwsze sukcesy na festiwalach w Glyndebourne, Salzburgu i Orange. W 1975 r. partią Arriga w operze „Nieszpory sycylijskie” Verdiego zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera, gdzie występował przez kilka kolejnych sezonów. Występował na największych scenach operowych i estradach świata, w towarzystwie największych gwiazd operowych, m.in. w mediolańskiej La Scali, Barcelonie, Buenos Aires, Madrycie, Moskwie, Rzymie, Sewilli, Wiedniu, Genewie, Zurichu, Avignonie, Tuluzie, Marsylii, Budapeszcie, Paryżu, San Francisco, Washingtonie, Miami, itd. Uczestniczył w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych, podczas których towarzyszyły mu zespoły prowadzone przez najwybitniejszych dyrygentów. Po 1999 r. Wiesław Ochman zajął się też reżyserią operową.
Artysta nagrał wiele płyt z muzyką operową, symfoniczną, oratoryjną, kameralną, sakralną i popularną. Otrzymał Grand Prix du Disque, trzy złote płyty i jedną platynową. Wystąpił w filmie „Carewicz” Franciszka Lehara, „Salome” Richarda Straussa, „Eugeniusz Oniegin” Piotra Czajkowskiego. Kolejną pasją Wiesława Ochmana jest malarstwo (specjalnością są krajobrazy i martwa natura). Obrazy przez niego namalowane znajdują się w wielu galeriach i zbiorach prywatnych na całym świecie.
Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana stała się działalność charytatywna na rzecz wspierania kultury, opieki medycznej i na stypendia. W 1998 r., z okazji 200-lecia urodzin Adama Mickiewicza, artysta zebrał prace malarzy polskich, które wystawiono na licytacji w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Cały zysk przekazano na remont Domu-Muzeum Wieszcza w Wilnie. W roku 2008 odbyła się kolejna, XI już aukcja polskich dzieł sztuki w ambasadzie RP w Washingtonie oraz w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Swoją pasję społecznikowską realizuje od roku 1993 także jako szef artystyczny i uczestnik dorocznych koncertów pt.: „Wiesław Ochman i Jego Goście” w Zawierciu, z których dochód przeznaczony jest na wspieranie Fundacji Pomocy dla Szpitala w Zawierciu „Auxilium”.
Źródło:
- [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Wiesławowi Ochmanowi]
- Uchwała nr 16/2008 r. Senatu AGH z dnia 30 stycznia 2008 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej mgr inż. Wiesławowi Ochmanowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 30 stycznia 2008 r. s. 34