Ryszard Kozioł: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1930 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1999 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:54, 8 sty 2014
| Ryszard Kozioł | |
|---|---|
| Nazwisko | Kozioł |
| Imię / imiona | Ryszard |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1930 |
| Data śmierci | 1999 |
| Dyscyplina/specjalności | automatyka, napęd elektryczny, inżynieria komputerowa, cybernetyka sportu
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, medal KEN, medal „za wybitne osiągnięcia sportowe” |
Prof. dr hab. inż. Ryszard Kozioł (1930–1999)
Specjalność: automatyka, napęd elektryczny, inżynieria komputerowa, cybernetyka sportu
Urodził się 14 października 1930 w Borysławiu. Zmarł tragicznie 28 lipca 1999 w Krakowie. Pochowany w Krakowie na cmentarzu na Salwatorze. W latach 1944–1945 pracował na Śląsku jako robotnik przymusowy, później od roku 1945 w kopalni Modrzejów, następnie w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu, jako elektromonter, i do roku 1952, okresowo, w kopalniach Wujek i Wieczorek, jako ładowacz.
W 1952 r. zdał maturę i uzyskał dyplom technika elektryka w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Podjął studia na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, dyplom magistra inżyniera elektryka uzyskał w 1957 r. Bezpośrednio po studiach, w latach 1957–1962, był zatrudniony w PRE Elektromontaż Nowa Huta.
W 1962 r. wraca na macierzystą uczelnię i podejmuje pracę w Instytucie (później Katedrze) Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych. W 1967 r. doktoryzuje się, stopień doktora habilitowanego uzyskuje w 1977 r., tytuł profesora w 1986 r., stanowisko profesora zwyczajnego AGH w 1991 r.
W latach 1978–1981 pracuje w Zakładzie Badań Podstawowych Elektrotechniki PAN, współpracującym z blisko z Katedrą Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych, od 1981 r. na stałe zatrudniony w tej Katedrze.
Był autorem ponad 200 artykułów, 15 książek i podręczników, był przewodniczącym Komisji Elektrotechniki, Informatyki i Automatyki Oddziału Krakowskiego PAN. Był pionierem cybernetyki sportu, przez wiele lat prowadził wykłady i badania w krakowskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie stworzył również zakład alpinizmu, sam uprawiał taternictwo.
Źródło:
- Jakość i Użytkowanie Energii Elektrycznej 2000 T. 6 z. 1. s. 126–127
- Automatyka : półrocznik / [Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie] 1999, T. 3, z. 2. s. [391]