Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski
| image = ktwierzb.jpg
| family-name = Wierzbanowski
| given-name = Krzysztof
| additional-name = T...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1952– | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. dr hab. '''Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski''' ( | Prof. dr hab. '''Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski''' (1952–) | ||
Specjalność: fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali | Specjalność: fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali | ||
Urodził się 13 marca 1952 roku | Urodził się 13 marca 1952 roku w Krakowie. Absolwent AGH 1974, doktor 1978, doktor habilitowany 1987, profesor 1994. | ||
Przebieg pracy zawodowej: AGH: asystent stażysta | Przebieg pracy zawodowej: AGH: asystent stażysta 1974–1975, doktorant 1975–1978, adiunkt 1978–1990, docent 1990–1993, profesor nadzwyczajny 1993, profesor zwyczajny 1999–; praca za granicą: Maître de Conférences, Univ. de Metz, Francja 1982–1985. | ||
Stypendia: Inst. National des Sciences et Techniques Nucléaires | Stypendia: Inst. National des Sciences et Techniques Nucléaires w Saclay we Francji w latach 1975–1978 (UNESCO) oraz Univ. de Toulouse we Francji w latach 1981–1982 (Foundation de France). | ||
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego. | Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego. | ||
Badania: modelowanie deformacji plastycznej polikryształów, tekstury krystalograficzne wynikłe | Badania: modelowanie deformacji plastycznej polikryształów, tekstury krystalograficzne wynikłe z deformacji plastycznej, związek gęstości dyslokacji z dynamiką powstawania tekstury oraz niejednorodność tekstur i deformacji, rotacja sieci krystalicznej ziaren podczas deformacji plastycznej, opracowanie nieniszczącej dyfrakcyjnej metody wyznaczania tekstury krystalograficznej różnych warstw materiału, opracowanie dyfrakcyjnej metody jednoczesnego wyznaczania naprężeń wewnętrznych I i II rzędu, ze względu na teksturę próbki i jej anizotropię plastyczną, zastosowanie algorytmów genetycznych w analizie i optymalizacji tekstur. | ||
Autor około 70 prac oryginalnych. Promotor prac doktorskich. | Autor około 70 prac oryginalnych. Promotor prac doktorskich. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. | * Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 654, portr. | ||
* Informator nauki polskiej 2003. T. | * Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1095 | ||
{{DEFAULTSORT:Wierzbanowski, Krzysztof Tadeusz}} | {{DEFAULTSORT:Wierzbanowski, Krzysztof Tadeusz}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:21, 16 gru 2013
| Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Wierzbanowski |
| Imię / imiona | Krzysztof |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. |
| Data urodzenia | 1952–
|
| Dyscyplina/specjalności | fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali
|
| Odznaczenia i nagrody | Ministra Edukacji Narodowej (III stopnia) 1979, 1988. |
Prof. dr hab. Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski (1952–)
Specjalność: fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali
Urodził się 13 marca 1952 roku w Krakowie. Absolwent AGH 1974, doktor 1978, doktor habilitowany 1987, profesor 1994.
Przebieg pracy zawodowej: AGH: asystent stażysta 1974–1975, doktorant 1975–1978, adiunkt 1978–1990, docent 1990–1993, profesor nadzwyczajny 1993, profesor zwyczajny 1999–; praca za granicą: Maître de Conférences, Univ. de Metz, Francja 1982–1985.
Stypendia: Inst. National des Sciences et Techniques Nucléaires w Saclay we Francji w latach 1975–1978 (UNESCO) oraz Univ. de Toulouse we Francji w latach 1981–1982 (Foundation de France).
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Badania: modelowanie deformacji plastycznej polikryształów, tekstury krystalograficzne wynikłe z deformacji plastycznej, związek gęstości dyslokacji z dynamiką powstawania tekstury oraz niejednorodność tekstur i deformacji, rotacja sieci krystalicznej ziaren podczas deformacji plastycznej, opracowanie nieniszczącej dyfrakcyjnej metody wyznaczania tekstury krystalograficznej różnych warstw materiału, opracowanie dyfrakcyjnej metody jednoczesnego wyznaczania naprężeń wewnętrznych I i II rzędu, ze względu na teksturę próbki i jej anizotropię plastyczną, zastosowanie algorytmów genetycznych w analizie i optymalizacji tekstur.
Autor około 70 prac oryginalnych. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 654, portr.
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1095