Hugo Trzebicki: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Źródło:” na „”) |
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”) |
||
| Linia 47: | Linia 47: | ||
Wykładowca i Adiunkt mgr inż. '''Hugo Trzebicki''' (1893–1956) | Wykładowca i Adiunkt mgr inż. '''Hugo Trzebicki''' (1893–1956) | ||
Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn | |||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Wersja z 15:05, 25 cze 2016
| Hugo Trzebicki | |
|---|---|
| Nazwisko | Trzebicki |
| Imię / imiona | Hugo |
| Tytuły / stanowiska | Wykładowca i Adiunkt mgr inż. |
| Data urodzenia | 24 sierpnia 1893 |
| Miejsce urodzenia | Kraków |
| Data śmierci | 1956 |
| Dyscyplina/specjalności | budowa maszyn |
| Wydział | Wydział Elektro-Mechaniczny
|
| Odznaczenia i nagrody | Medal Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi |
Wykładowca i Adiunkt mgr inż. Hugo Trzebicki (1893–1956)
Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn
Nota biograficzna
Urodził się 24 sierpnia 1893 roku w Krakowie, zmarł w 1956 roku.
Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.
Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 roku rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie.
Od września 1939 roku prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 roku pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego.
Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946).
W 1947 roku objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na Wydziale Elektro-Mechanicznym AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry. W AGH pracował do sierpnia 1951 roku, później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii. Od stycznia 1952 roku projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".
Odznaczenia i nagrody
Medal Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 20-lecia Służby Państwowej
Bibliografia
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 208–209, portr.