Leon Winogradow: Różnice pomiędzy wersjami

Leon Winogradow
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Winogradow
Imię / imiona	Leon
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	15 kwietnia 1899
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	4 października 1976
Miejsce śmierci	Warszawa
Dyscyplina/specjalności	technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi

Wersja z 12:36, 25 paź 2014

Prof. zw. dr inż. Leon Winogradow (1899–1976)

Specjalność: technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych

Życiorys

Urodził się 15 kwietnia 1899 r. w Warszawie, zmarł 4 października 1976 r., , pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.

W 1925 r. uzyskał doktorat. W 1955 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 r. — zwyczajnym.

W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.

W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego. W l. 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w l. 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W l. 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.

W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 r. zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na Wydziale Ceramicznym AGH.

Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".

Członek wielu towarzystw naukowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe.

Bibliografia

Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 162–163

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
 |function=Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
 |faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
-|awards=Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe.
+|awards=Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
 |name=Leon Winogradow
 |honorific-suffix=
@@ Linia 55: / Linia 55: @@
 Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.
-W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej. W 1925 r. uzyskał doktorat.
+W 1925 r. uzyskał doktorat. W 1955 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 r. — zwyczajnym.
+W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.
 W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego.
 W l. 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w l. 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W l. 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.
-W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 r. zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na Wydziale Ceramicznym AGH. W 1955 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 r. — zwyczajnym AGH.
+W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 r. zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na Wydziale Ceramicznym AGH.
 Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".
 Członek wielu towarzystw naukowych.
+=== Odznaczenia i nagrody ===
+Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe.
 == Bibliografia ==