Stanisław Marian Nizioł: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|fields=fizyka (fizyka ciała stałego, fizyka magnetyków, polimery przewodzące) | |fields=fizyka (fizyka ciała stałego, fizyka magnetyków, polimery przewodzące) | ||
|faculty=Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej | |faculty=Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej | ||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne | ||
|name=Stanisław Marian Nizioł | |name=Stanisław Marian Nizioł | ||
|honorific-suffix= | |honorific-suffix= | ||
| Linia 53: | Linia 53: | ||
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1963 r. W 1972 r. uzyskał stopień doktora nauk fizycznych w Akademii Górniczo-Hutniczej, a w 1983 r. stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1992 r. | Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1963 r. W 1972 r. uzyskał stopień doktora nauk fizycznych w Akademii Górniczo-Hutniczej, a w 1983 r. stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1992 r. | ||
Z AGH zawodowo związany od 1963 r., kiedy to rozpoczął pracę w charakterze asystenta (1963–1965), starszego asystenta (1965–1972), adiunkta (1972–1983), następnie docenta (1983–1992), profesora nadzwyczajnego (1992–1996) oraz profesora zwyczajnego od 1996 r. | Z AGH zawodowo związany od 1963 r., kiedy to rozpoczął pracę w charakterze asystenta (1963–1965), starszego asystenta (1965–1972), adiunkta (1972–1983), następnie docenta (1983–1992), profesora nadzwyczajnego (1992–1996) oraz profesora zwyczajnego od 1996 r. | ||
W latach 1968–1970 oraz 1986–1988 przebywał na stażu w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych (ZIBJ) w Dubnej w ZSRR, a w latach 1975–1976 był stypendystą Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) w Grenoble we Francji. W 1984 r. pełnił funkcję visiting profesora na Uniwersytecie J. Fouriera w Grenoble we Francji. | W latach 1968–1970 oraz 1986–1988 przebywał na stażu w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych (ZIBJ) w Dubnej w ZSRR, a w latach 1975–1976 był stypendystą Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) w Grenoble we Francji. W 1984 r. pełnił funkcję visiting profesora na Uniwersytecie J. Fouriera w Grenoble we Francji. | ||
Autor 70 prac oryginalnych i 65 prezentacji konferencyjnych. Promotor 3 rozpraw doktorskich. | Autor 70 prac oryginalnych i 65 prezentacji konferencyjnych. Promotor 3 rozpraw doktorskich. | ||
Badania: określenie wpływu Al na rozkład kationów i wartości momentów magnetycznych Fe w układach spinelowych NiFe2-xAlxO4; budowa unikalnych stanowisk do pomiaru własności magnetycznych i transportowych w wysokich impulsowych polach magnetycznych i przy ciśnieniach do 1.0 GPa; badanie indukowanych krystalomagnetycznych przemian fazowych w układach metali 3d i 4d z Si, Ge, As, P w wysokich polach magnetycznych i przy wysokich ciśnieniach; badanie fizycznych własności skoniugownych polimerów przewodzących typu politiofenów oraz poliwinylocarbazoli. | Badania: określenie wpływu Al na rozkład kationów i wartości momentów magnetycznych Fe w układach spinelowych NiFe2-xAlxO4; budowa unikalnych stanowisk do pomiaru własności magnetycznych i transportowych w wysokich impulsowych polach magnetycznych i przy ciśnieniach do 1.0 GPa; badanie indukowanych krystalomagnetycznych przemian fazowych w układach metali 3d i 4d z Si, Ge, As, P w wysokich polach magnetycznych i przy wysokich ciśnieniach; badanie fizycznych własności skoniugownych polimerów przewodzących typu politiofenów oraz poliwinylocarbazoli. | ||
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego. | Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego. | ||
== Odznaczenia i nagrody == | == Odznaczenia i nagrody == | ||
[[Złoty Krzyż Zasługi]] | [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], inne. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 09:24, 20 paź 2014
| Stanisław Marian Nizioł | |
|---|---|
| Nazwisko | Nizioł |
| Imię / imiona | Stanisław Marian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. |
| Data urodzenia | 8 września 1941 |
| Miejsce urodzenia | Burów |
| Data śmierci | 2001 |
| Dyscyplina/specjalności | fizyka (fizyka ciała stałego, fizyka magnetyków, polimery przewodzące) |
| Wydział | Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne |
Prof. dr hab. Stanisław Marian Nizioł (1941–2001)
Specjalność: fizyka (fizyka ciała stałego, fizyka magnetyków, polimery przewodzące)
Życiorys
Urodził się 8 września 1941 r. w Burowie. Zmarł 28 kwietnia w 2001 r., pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1963 r. W 1972 r. uzyskał stopień doktora nauk fizycznych w Akademii Górniczo-Hutniczej, a w 1983 r. stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1992 r.
Z AGH zawodowo związany od 1963 r., kiedy to rozpoczął pracę w charakterze asystenta (1963–1965), starszego asystenta (1965–1972), adiunkta (1972–1983), następnie docenta (1983–1992), profesora nadzwyczajnego (1992–1996) oraz profesora zwyczajnego od 1996 r.
W latach 1968–1970 oraz 1986–1988 przebywał na stażu w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych (ZIBJ) w Dubnej w ZSRR, a w latach 1975–1976 był stypendystą Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) w Grenoble we Francji. W 1984 r. pełnił funkcję visiting profesora na Uniwersytecie J. Fouriera w Grenoble we Francji.
Autor 70 prac oryginalnych i 65 prezentacji konferencyjnych. Promotor 3 rozpraw doktorskich.
Badania: określenie wpływu Al na rozkład kationów i wartości momentów magnetycznych Fe w układach spinelowych NiFe2-xAlxO4; budowa unikalnych stanowisk do pomiaru własności magnetycznych i transportowych w wysokich impulsowych polach magnetycznych i przy ciśnieniach do 1.0 GPa; badanie indukowanych krystalomagnetycznych przemian fazowych w układach metali 3d i 4d z Si, Ge, As, P w wysokich polach magnetycznych i przy wysokich ciśnieniach; badanie fizycznych własności skoniugownych polimerów przewodzących typu politiofenów oraz poliwinylocarbazoli.
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne.
Bibliografia
Książki
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 302, portr.