Franciszek Kaim: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 50: Linia 50:
Specjalność: hutnictwo
Specjalność: hutnictwo


== Życiorys ==
= Nota biograficzna =


Urodził się 13.02.1919 r. w Woli Drwińskiej. Zmarł 11.09.1996 r. w Warszawie. Studiował na Wydziale Hutniczym AG — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 r. Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.
Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996 roku w Warszawie.  


W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister. Od 1976 r. do 1980 r. minister hutnictwa. Wiceprezes Rady Ministrów PRL w latach 1970–1979.  
Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku.  


W 1979 r. otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.
Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.
 
W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister. Od 1976 roku do 1980 roku minister hutnictwa. Wiceprezes Rady Ministrów PRL w latach 1970–1979.
 
W 1979 roku otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.
 
 
== Bibliografia ==
==== Książki ====
* Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica (Kraków). Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej ; [oprac. merytoryczne: Ryszard Benesch et al. ; red.: Jerzy Kajtoch]. Kraków: Małopolska Oficyna Wydaw. KRAK-BUCH, 1994, s. 28, portr.
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. s. 71
* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków : Wydawnictwa AGH 1994. [rozdz.] Doktorzy honoris causa. s. [7], portr.
==== Artykuły ====
* Gazeta Wyborcza 1996 nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice. s. 18 [nekrologi]
* Protokół z posiedzenia Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie — odbytego w dniu 9 października 1979 roku. Kraków 1979. s. 9–10




Źródło:


* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 71
* Protokół z posiedzenia Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie — odbytego w dniu 9 października 1979 roku. Kraków 1979. s. 9–10
* Gazeta Wyborcza 1996 nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice. s. 18




{{DEFAULTSORT:Kaim, Franciszek }}
{{DEFAULTSORT:Kaim, Franciszek }}
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]

Wersja z 08:48, 8 paź 2015

Franciszek Kaim
Franciszek Kaim.jpg
Nazwisko Kaim
Imię / imiona Franciszek
Tytuły / stanowiska Mgr inż.
Data urodzenia 13 lutego 1919
Miejsce urodzenia Wola Drwińska
Data śmierci 11 września 1996
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności hutnictwo


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1979
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa

Mgr inż. Franciszek Kaim (1919–1996)

Specjalność: hutnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996 roku w Warszawie.

Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku.

Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.

W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister. Od 1976 roku do 1980 roku minister hutnictwa. Wiceprezes Rady Ministrów PRL w latach 1970–1979.

W 1979 roku otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.


Bibliografia

Książki

  • Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica (Kraków). Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej ; [oprac. merytoryczne: Ryszard Benesch et al. ; red.: Jerzy Kajtoch]. Kraków: Małopolska Oficyna Wydaw. KRAK-BUCH, 1994, s. 28, portr.
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. s. 71
  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków : Wydawnictwa AGH 1994. [rozdz.] Doktorzy honoris causa. s. [7], portr.

Artykuły

  • Gazeta Wyborcza 1996 nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice. s. 18 [nekrologi]
  • Protokół z posiedzenia Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie — odbytego w dniu 9 października 1979 roku. Kraków 1979. s. 9–10