Henryk Czeczott: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
(Nie pokazano 64 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
|family-name=Czeczott | |||
|given-name=Henryk | |||
| family-name = Czeczott | |honorific-prefix=Prof. zw. inż. | ||
| given-name = Henryk | |image=Henryk_Czeczott.jpg | ||
|birth_date=18 czerwca 1875 | |||
| honorific-prefix = Prof. zw. | |birth_place=Petersburg | ||
|death_date=6 września 1928 | |||
|death_place=Freiberg | |||
|fields=przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja | |||
| image = | |function=Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927) | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |||
|name=Henryk Czeczott | |||
|image_size=13728 | |||
| birth_date = | }}{{Funkcja | ||
| birth_place = | |Stanowisko=Dziekan | ||
| death_date = | |Jednostka=Wydział Górniczy | ||
| death_place = | |Rok_od=1926 | ||
|Rok_do=1927 | |||
| fields = przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
}} | }} | ||
Prof. zw | Prof. zw. inż. '''Henryk Czeczott''' (1875–1928) | ||
Dyscyplina/specjalności: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja | |||
== Nota biograficzna == | |||
Urodził się 18 czerwca 1875 roku w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 roku we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym. | |||
W 1900 roku ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu otrzymując stopień inżyniera górniczego. W latach 1900 - 1907 pracował w kopalni Saturn w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1904 roku odbył podróż zawodową do USA w celu zapoznania się z metodami mechanicznego urabiania pokładów węgla oraz zbadaniem warunków pracy tamtejszego górnictwa. Studia uzupełniające odbył w Niemczech i w Austrii w latach 1908–1909. | |||
Od 1909 roku Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych. | |||
W 1921 roku Komitet Organizacyjny AG zaprosił Henryka Czeczotta do objęcia wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa. | |||
Po wyrażeniu zgody, z dniem 1 grudnia 1921 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego AG. Jednak przyjazd do Polski uległ zwłoce. Do Polski przybył 1 sierpnia 1922 roku Otrzymał Katedrę Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], której był kierownikiem w latach 1922–1928. Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927). | |||
Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Zwrócił się o pomoc do Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych w Dąbrowie Górniczej i Górnośląskiego Związku Pracowników Przemysłu Węglowego. Do Katedry zaczęły napływać fundusze oraz maszyny i sprzęt górniczy. Dzięki jego wysiłkom powstały pracownie wentylacji, analizy gazów i pyłu węglowego, lampiarstwa i ratownictwa. Za budynkiem AG na Krzemionkach urządzono 22-metrową sztolnię przeznaczoną na ćwiczenia praktyczne z górnictwa. Tak zorganizował ćwiczenia ze studentami, że zapoznawali się oni już na uczelni praktycznie z głównymi pracami spotykanymi w kopalniach. | |||
W 1928 roku uruchomił cykl wykładów zimowych dla członków Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, szerząc wśród praktyków górnictwa wiedzę o najnowszej technice i zdobyczach w dziedzinie wentylacji kopalń, maszyn górniczych i naukowej organizacji pracy. | |||
Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”. | |||
Autor 43 prac i 15 ekspertyz. | |||
Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej. | |||
W uznaniu Jego zasług przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1 AGH. | |||
W 1984 roku Senat AGH ustanowił nagrodę naukową imienia prof. H. Czeczotta. Pierwsze nagrody przyznano w 1985 roku, od 1989 roku nagroda jest przyznawana co dwa lata, w latach nieparzystych. | |||
== Źródła do biogramu == | |||
====Książki==== | |||
* Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 138 | |||
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 61 | |||
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 30-31 | |||
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 75- 76 | |||
* Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1938, s. 318-319 | |||
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1922, s. 5 | |||
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2005, s. 32-34, [foto] | |||
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 47 | |||
* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 113 | |||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 60, [foto] | |||
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 621 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969) | |||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 49-57, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4) | |||
====Artykuły==== | |||
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1985, styczeń, s. 6 | |||
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1985, grudzień, s. 18 | |||
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1992, (Zarządzenie Nr 4/92 Rektora... z dnia 10 kwietnia 1992...), s. 25 | |||
* Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 5-6 | |||
* Henryk Czeczott. ''Życie Techniczne'' 1939, z. 1-2, s. 3-4 | |||
* Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. '' Przegląd Górniczy'' 1990, nr 5, s. 20-23 | |||
* Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). ''Przegląd Górniczy'' 1992, T. 48, nr 12, s. 19 | |||
* Lang Z.: Profesor Henryk Czeczott - wielki pionier wiedzy górniczej : [z okazji setnej rocznicy urodzin]. ''Wiadomości Górnicze'' 1975, nr 12, s. 388-391, [foto] | |||
* [Pierwszy] I Naukowo-Techniczny Zjazd Inżynierów i Techników Przeróbki Mechanicznej Kopalni poświęcony pamięci pioniera przeróbki mechanicznej w Polsce, prof. mgr inż. Henryka Czeczotta. ''Przegląd Górniczy'' 1953, T. 9, nr 12, s. 410 | |||
* Profesor Henryk Czeczott. ''Budownictwo Węglowe. Projekty - Problemy'' 1985, nr 8/9, s. 1-2 | |||
*[[Media:Tablice - Henryk Czeczott. Biuletyn AGH nr 92-93.pdf|Sieński H.: Profesor Henryk Czeczott : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 25. ''Biuletyn AGH'' 2015, nr 92-93, s. 25-27, [foto]]] | |||
* Staszczyk I.: Setna rocznica urodzin prof. Henryka Czeczotta. ''Przegląd Górniczy'' 1976, T. 32, nr 3, s. 99-100, [foto] | |||
* Wojakiewicz Z.: Pionier nowoczesnego górnictwa. ''Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie'' 1993, nr 1, s. 54-58 | |||
* Wspomnienie pośmiertne : [Henryk Czeczott]. ''Przegląd Górniczo-Hutniczy'' 1928, T. 20, nr 19-20, 4 s. nlb. na początku numeru, przed s. 571, [foto], [zawiera dorobek naukowy] | |||
{{DEFAULTSORT:Czeczott, Henryk }} | {{DEFAULTSORT:Czeczott, Henryk }} | ||
[[Category: | [[Category:Biogramy]] |
Aktualna wersja na dzień 13:04, 10 lut 2022
Henryk Czeczott | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Czeczott | ||||||||
Imię / imiona | Henryk | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||
Data urodzenia | 18 czerwca 1875 | ||||||||
Miejsce urodzenia | Petersburg | ||||||||
Data śmierci | 6 września 1928 | ||||||||
Miejsce śmierci | Freiberg | ||||||||
Dyscyplina/specjalności | przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja | ||||||||
Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927) | ||||||||
Wydział | Wydział Górniczy
| ||||||||
|
Prof. zw. inż. Henryk Czeczott (1875–1928)
Dyscyplina/specjalności: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
Nota biograficzna
Urodził się 18 czerwca 1875 roku w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 roku we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.
W 1900 roku ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu otrzymując stopień inżyniera górniczego. W latach 1900 - 1907 pracował w kopalni Saturn w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1904 roku odbył podróż zawodową do USA w celu zapoznania się z metodami mechanicznego urabiania pokładów węgla oraz zbadaniem warunków pracy tamtejszego górnictwa. Studia uzupełniające odbył w Niemczech i w Austrii w latach 1908–1909. Od 1909 roku Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych.
W 1921 roku Komitet Organizacyjny AG zaprosił Henryka Czeczotta do objęcia wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa. Po wyrażeniu zgody, z dniem 1 grudnia 1921 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego AG. Jednak przyjazd do Polski uległ zwłoce. Do Polski przybył 1 sierpnia 1922 roku Otrzymał Katedrę Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej Wydziału Górniczego, której był kierownikiem w latach 1922–1928. Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927).
Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Zwrócił się o pomoc do Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych w Dąbrowie Górniczej i Górnośląskiego Związku Pracowników Przemysłu Węglowego. Do Katedry zaczęły napływać fundusze oraz maszyny i sprzęt górniczy. Dzięki jego wysiłkom powstały pracownie wentylacji, analizy gazów i pyłu węglowego, lampiarstwa i ratownictwa. Za budynkiem AG na Krzemionkach urządzono 22-metrową sztolnię przeznaczoną na ćwiczenia praktyczne z górnictwa. Tak zorganizował ćwiczenia ze studentami, że zapoznawali się oni już na uczelni praktycznie z głównymi pracami spotykanymi w kopalniach.
W 1928 roku uruchomił cykl wykładów zimowych dla członków Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, szerząc wśród praktyków górnictwa wiedzę o najnowszej technice i zdobyczach w dziedzinie wentylacji kopalń, maszyn górniczych i naukowej organizacji pracy.
Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”.
Autor 43 prac i 15 ekspertyz.
Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej.
W uznaniu Jego zasług przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1 AGH.
W 1984 roku Senat AGH ustanowił nagrodę naukową imienia prof. H. Czeczotta. Pierwsze nagrody przyznano w 1985 roku, od 1989 roku nagroda jest przyznawana co dwa lata, w latach nieparzystych.
Źródła do biogramu
Książki
- Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 138
- Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 61
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 30-31
- Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 75- 76
- Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1938, s. 318-319
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1922, s. 5
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2005, s. 32-34, [foto]
- Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 47
- Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 113
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 60, [foto]
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 621 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 49-57, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
Artykuły
- Biuletyn Rektora [AGH] 1985, styczeń, s. 6
- Biuletyn Rektora [AGH] 1985, grudzień, s. 18
- Biuletyn Rektora [AGH] 1992, (Zarządzenie Nr 4/92 Rektora... z dnia 10 kwietnia 1992...), s. 25
- Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 5-6
- Henryk Czeczott. Życie Techniczne 1939, z. 1-2, s. 3-4
- Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. Przegląd Górniczy 1990, nr 5, s. 20-23
- Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). Przegląd Górniczy 1992, T. 48, nr 12, s. 19
- Lang Z.: Profesor Henryk Czeczott - wielki pionier wiedzy górniczej : [z okazji setnej rocznicy urodzin]. Wiadomości Górnicze 1975, nr 12, s. 388-391, [foto]
- [Pierwszy] I Naukowo-Techniczny Zjazd Inżynierów i Techników Przeróbki Mechanicznej Kopalni poświęcony pamięci pioniera przeróbki mechanicznej w Polsce, prof. mgr inż. Henryka Czeczotta. Przegląd Górniczy 1953, T. 9, nr 12, s. 410
- Profesor Henryk Czeczott. Budownictwo Węglowe. Projekty - Problemy 1985, nr 8/9, s. 1-2
- Sieński H.: Profesor Henryk Czeczott : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 25. Biuletyn AGH 2015, nr 92-93, s. 25-27, [foto]
- Staszczyk I.: Setna rocznica urodzin prof. Henryka Czeczotta. Przegląd Górniczy 1976, T. 32, nr 3, s. 99-100, [foto]
- Wojakiewicz Z.: Pionier nowoczesnego górnictwa. Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie 1993, nr 1, s. 54-58
- Wspomnienie pośmiertne : [Henryk Czeczott]. Przegląd Górniczo-Hutniczy 1928, T. 20, nr 19-20, 4 s. nlb. na początku numeru, przed s. 571, [foto], [zawiera dorobek naukowy]