Zdzisław Tadeusz Richard Bieniawski: Różnice pomiędzy wersjami

Zdzisław Tadeusz Richard Bieniawski
Nazwisko	Bieniawski
Imię / imiona	Zdzisław Tadeusz
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	1 października 1936
Miejsce urodzenia	Kraków ;
Dyscyplina/specjalności	geoinżynieria, górnictwo ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2010
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia naukowe o charakterze interdyscyplinarnym z zakresu geoinżynierii, górnictwa i budownictwa podziemnego oraz wieloletnią promocję polskiej myśli technicznej w środowiskach akademickich i przemysłowych na całym świecie

Wersja z 15:06, 4 lis 2016

Prof. dr hab. inż. Zdzisław Tadeusz Bieniawski (1936-)

Dyscyplina/specjalności: geoinżynieria, górnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 1 października 1936 roku w Krakowie w rodzinie nauczycielskiej: ojciec Tadeusz, był dyrektorem szkoły zawodowej, zaś matka Alicja z domu Preinlowa była nauczycielką szkoły podstawowej. Uczył się w Krakowie, a potem studiował Budowę Okrętów na Politechnice Gdańskiej.

Po emigracji do Afryki, zdobywa dyplom inżyniera górnika i magistra inżyniera mechanika na Uniwersytecie w Johannesburgu, w RPA. Tam zainteresował się mechaniką skał, która wówczas, stała na bardzo wysokim poziomie, a kraj był głównym producentem złota na świecie. W 1967 roku, otrzymał doktorat w inżynierii górniczej na uniwersytecie w Pretorii i przez 14 lat kierował grupą naukowców, inżynierów i geologów publikując prace dotyczące mechaniki górotworu i tunelowania. Wtedy też zaproponował, znany i szeroko rozpowszechniony na całym świecie, system Rock Mass Rating (Wskaźnik Jakości Masywu Skalnego). Klasyfikacja RMR (zwana również często klasyfikacją Bieniawskiego) znalazła szerokie zastosowanie przy projektowaniu kopalń, tuneli, zboczy oraz posadowień budowli inżynierskich, a szczególnie wielkich zapór wodnych. W 1970 roku otrzymał uprawnienia zawodowe w Wielkiej Brytanii i w Afryce Południowej jako "Professional Chartered Engineer". To nadało mu prawo zatwierdzania podpisem prac inżynierskich w tych krajach, wraz z tytułem Pr.Eng i C.Eng, podobne do "European Engineer". W 1977 roku, po zaproszeniu ze Stanów Zjednoczonych, objął stanowisko profesora etatowego w dziedzinie geoinżynierii górniczej i tunelowania na Uniwersytecie Stanowym w Pensylwanii, gdzie wykładał i prowadził badania naukowe przez 20 lat. Działalność akademicka Profesora przyniosła mu wiele nagród i dowodów uznania, między innymi uznanie Go za najlepszego wykładowcę wśród profesorów inżynierii na uniwersytecie. Miał zaszczytne zaproszenie na stanowisko profesora wizytującego do czołowych uniwersytetów amerykańskich, takich jak Harvard, Stanford, Berkeley, MIT i Cambridge w Anglii, Tokio w Japonii oraz Wyższych Szkół Górniczych w Rosji: w Moskwie i St. Petersburgu. Został wyróżniony wyborem na Przewodniczącego Amerykańskiego Komitetu Narodowego dla Technologii Tunelowania, który był organem Akademii Nauk USA.

Jego dorobek naukowy liczy ponad 200 pozycji, w tym większość to publikacje naukowe, a także podręczniki (kilka Jego książek zostało przetłumaczonych na rosyjski, chiński, koreański i hiszpański). Wypromował 13 doktorów i 9 magistrów nauk technicznych. Jego wychowankowie są dzisiaj naukowcami, profesorami lub dyrektorami przemysłowych firm nie tylko w Ameryce, ale też w Chinach, Niemczech, Turcji, Grecji, Włoszech, Hiszpanii, Brazylii, Australii, Tajlandii i Afryce Południowej.

Przeszedł na emeryturę z Uniwersytetu w Pensylwanii w 60-tą rocznicę swych urodzin. Jest Prezesem swojej firmy konsultacyjnej, Bieniawski Design Enterprises, w Arizonie (USA), która bierze udział w pracach projektowych w Hiszpanii, Włoszech, Etiopii i Chile. Z Polską utrzymuje bliskie kontakty naukowe, szczególnie z AGH w Krakowie i Polską Akademią Nauk, od 1981 roku — jego pierwszej powrotnej podróży do Ojczyzny. 28 kwietnia 2010 roku uchwałą Senatu AGH nadano Mu Tytuł Doktora Honoris Causa AGH.

Godności i stanowiska

W 2001 roku otrzymał Doktorat Honoris Causa Politechniki Madryckiej i tytuł Profesora Honorowego Wyższej Szkoły Górniczej tej uczelni.

Odznaczenia i nagrody

Krajowa nagroda Amerykańskiego Instytutu Inżynierów Górnictwa i Nafty; wyróżnienie za osiągnięcia w służbie narodu i stanu Pensylwania

Bibliografia

Książki

Profesor Zdzisław Bieniawski Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 8 listopada 2010. Kraków 2010, 87, [1] S., [foto]

Artykuły

[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 28.04.2010], s. 46
Profesor Zdzisław Bieniawski Doktorem Honoris Causa AGH : 8 listopada 2010. Biuletyn AGH 2010, nr 35, s. 2, [foto]

Inne

Zdzisław Tadeusz Bieniawski — [biogram] 1 s.

@@ Linia 51: / Linia 51: @@
 Urodził się 1 października 1936 roku w Krakowie w rodzinie nauczycielskiej: ojciec Tadeusz, był dyrektorem szkoły zawodowej, zaś matka Alicja z domu Preinlowa była nauczycielką szkoły podstawowej. Uczył się w Krakowie, a potem studiował Budowę Okrętów na Politechnice Gdańskiej.
-Po emigracji do Afryki, zdobywa dyplom inżyniera górnika i magistra inżyniera mechanika na Uniwersytecie w Johannesburgu, w RPA. Tam zainteresował się mechaniką skał, która wówczas, stała na bardzo wysokim poziomie, a kraj był głównym producentem złota na świecie. w 1967 roku, otrzymał doktorat w inżynierii górniczej na uniwersytecie w Pretorii i przez 14 lat kierował grupą naukowców, inżynierów i geologów publikując prace dotyczące mechaniki górotworu i tunelowania. Wtedy też zaproponował, znany i szeroko rozpowszechniony na całym świecie, system Rock Mass Rating (Wskaźnik Jakości Masywu Skalnego). Klasyfikacja RMR (zwana również często klasyfikacją Bieniawskiego) znalazła szerokie zastosowanie przy projektowaniu kopalń, tuneli, zboczy oraz posadowień budowli inżynierskich, a szczególnie wielkich zapór wodnych. Następnie, po zaproszeniu ze Stanów Zjednoczonych w 1977, objął stanowisko profesora etatowego w dziedzinie geoinżynierii górniczej i tunelowania na Uniwersytecie Stanowym w Pensylwanii, gdzie wykładał i prowadził badania naukowe przez 20 lat. Działalność akademicka Profesora przynosi mu wiele nagród i dowodów uznania (uznanie Go za najlepszego wykładowcę wśród profesorów inżynierii na uniwersytecie oraz krajową nagrodę Amerykańskiego Instytutu Inżynierów Górnictwa i Nafty). Miał zaszczytne zaproszenie na stanowisko profesora wizytującego do czołowych uniwersytetów amerykańskich, takich jak Harvard, Stanford, Berkeley, MIT i Cambridge w Anglii, Tokio w Japonii oraz Wyższych Szkół Górniczych w Rosji: w Moskwie i St. Petersburgu.
+Po emigracji do Afryki, zdobywa dyplom inżyniera górnika i magistra inżyniera mechanika na Uniwersytecie w Johannesburgu, w RPA. Tam zainteresował się mechaniką skał, która wówczas, stała na bardzo wysokim poziomie, a kraj był głównym producentem złota na świecie. W 1967 roku, otrzymał doktorat w inżynierii górniczej na uniwersytecie w Pretorii i przez 14 lat kierował grupą naukowców, inżynierów i geologów publikując prace dotyczące mechaniki górotworu i tunelowania. Wtedy też zaproponował, znany i szeroko rozpowszechniony na całym świecie, system Rock Mass Rating (Wskaźnik Jakości Masywu Skalnego). Klasyfikacja RMR (zwana również często klasyfikacją Bieniawskiego) znalazła szerokie zastosowanie przy projektowaniu kopalń, tuneli, zboczy oraz posadowień budowli inżynierskich, a szczególnie wielkich zapór wodnych.
+W 1970 roku otrzymał uprawnienia zawodowe w Wielkiej Brytanii i w Afryce Południowej jako "Professional Chartered Engineer". To nadało mu prawo zatwierdzania podpisem prac inżynierskich w tych krajach, wraz z tytułem Pr.Eng i C.Eng, podobne do "European Engineer". W 1977 roku, po zaproszeniu ze Stanów Zjednoczonych, objął stanowisko profesora etatowego w dziedzinie geoinżynierii górniczej i tunelowania na Uniwersytecie Stanowym w Pensylwanii, gdzie wykładał i prowadził badania naukowe przez 20 lat. Działalność akademicka Profesora przyniosła mu wiele nagród i dowodów uznania, między innymi uznanie Go za najlepszego wykładowcę wśród profesorów inżynierii na uniwersytecie. Miał zaszczytne zaproszenie na stanowisko profesora wizytującego do czołowych uniwersytetów amerykańskich, takich jak Harvard, Stanford, Berkeley, MIT i Cambridge w Anglii, Tokio w Japonii oraz Wyższych Szkół Górniczych w Rosji: w Moskwie i St. Petersburgu. Został wyróżniony wyborem na Przewodniczącego Amerykańskiego Komitetu Narodowego dla Technologii Tunelowania, który był organem Akademii Nauk USA.
-Jego dorobek naukowy liczy 213 pozycji, w tym 195 publikacji naukowych, 10 podręczników (cztery książki przetłumaczone na rosyjski, chiński, koreański i hiszpański). Wypromował 13 doktorów i 9 magistrów nauk technicznych. Jego wychowankowie są dzisiaj naukowcami, profesorami lub dyrektorami przemysłowych firm nie tylko na w Ameryce, ale też w Chinach, Niemczech, Turcji, Grecji, Włoszech, Hiszpanii, Brazylii, Australii, Tajlandii i Afryce Południowej.
+Jego dorobek naukowy liczy ponad 200 pozycji, w tym większość to publikacje naukowe, a także podręczniki (kilka Jego książek zostało przetłumaczonych na rosyjski, chiński, koreański i hiszpański). Wypromował 13 doktorów i 9 magistrów nauk technicznych. Jego wychowankowie są dzisiaj naukowcami, profesorami lub dyrektorami przemysłowych firm nie tylko w Ameryce, ale też w Chinach, Niemczech, Turcji, Grecji, Włoszech, Hiszpanii, Brazylii, Australii, Tajlandii i Afryce Południowej.
-Przeszedł na emeryturę z Uniwersytetu w Pensylwanii w 60-tą rocznicę swych urodzin. W 2001 roku otrzymał Doktorat Honoris Causa Politechniki Madryckiej i tytuł Profesora Honorowego Wyższej Szkoły Górniczej tej uczelni. Obecnie jest Prezesem swojej firmy konsultacyjnej, Bieniawski Design Enterprises, w Arizonie (USA), która bierze udział w pracach projektowych w Hiszpanii, Włoszech, Etiopii i Chile. Z Polską utrzymuje bliskie kontakty naukowe, szczególnie z AGH w Krakowie i Polską Akademią Nauk, od 1981 roku — jego pierwszej powrotnej podróży do Ojczyzny. 28 kwietnia 2010 roku uchwałą Senatu AGH nadano Mu Tytuł Doktora Honoris Causa AGH.
+Przeszedł na emeryturę z Uniwersytetu w Pensylwanii w 60-tą rocznicę swych urodzin. Jest Prezesem swojej firmy konsultacyjnej, Bieniawski Design Enterprises, w Arizonie (USA), która bierze udział w pracach projektowych w Hiszpanii, Włoszech, Etiopii i Chile. Z Polską utrzymuje bliskie kontakty naukowe, szczególnie z AGH w Krakowie i Polską Akademią Nauk, od 1981 roku — jego pierwszej powrotnej podróży do Ojczyzny.
+kwietnia 2010 roku uchwałą Senatu AGH nadano Mu Tytuł Doktora Honoris Causa AGH.
+==== Godności i stanowiska ====
+W 2001 roku otrzymał Doktorat Honoris Causa Politechniki Madryckiej i tytuł Profesora Honorowego Wyższej Szkoły Górniczej tej uczelni.
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+Krajowa nagroda Amerykańskiego Instytutu Inżynierów Górnictwa i Nafty; wyróżnienie za osiągnięcia w służbie narodu i stanu Pensylwania
 == Bibliografia ==