Zdzisław Karol Wilk

Z Historia AGH
Zdzisław Karol Wilk
Zdzislaw Wilk.jpg
Nazwisko Wilk
Imię / imiona Zdzisław Karol
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. inż.
Data urodzenia 19 sierpnia 1893
Miejsce urodzenia Sieniawa
Data śmierci 13 lipca 1968
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Górniczego AGH (1952–54) (1960–62)
Wydział Wydział Górniczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia PRL
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19521954
DziekanWydział Górniczy19601962


Prof. nadzw. inż. Zdzisław Karol Wilk (1893–1968)

Specjalność: gazownictwo i eksploatacja ropy naftowej


Życiorys

Urodził się 19 sierpnia 1893 r.w Sieniawie, zmarł 13 lipca 1968 r. w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, dalsze studia odbywał w Wiedniu. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika pracował w przemyśle.

Zastępca dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie (1945–1946); naczelny dyrektor (1946–1947); dyrektor Wierceń Poszukiwawczych w Krakowie(1948).

Od 1948 r. związany z AG. Praca na Wydziale Górniczym (1948–1963); kierownik Katedry Kopalnictwa Naftowego (1952–1963); dziekan Wydziału Górniczego (1952–54 oraz 1960–1962). W 1963 r. przeszedł na emeryturę.

Członek Komisji Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego do zbadania możliwości wydobywania siarki w fazie ciekłej w Tarnobrzegu, do spraw odmentowania węgla w Rybnickim Okręgu Węglowym, Rady Techniczno-Ekonomicznej przy MGiE, przewodniczący Zespołu Wiertnictwa i Nafty przy Komitecie Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu i Centralnego Laboratorium Gazownictwa, Komitetu naukowego do spraw zgazowania złóż węgla w Głównym Instytucie Górnictwa i innych.

Ogłosił drukiem 80 prac i artykułów z zakresu górnictwa naftowego. Autor 5 patentów.


Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP (1963); Złoty Krzyż Zasługi (1946); nagroda Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego II st. (1963); Medal 10-lecia PRL (1954); Brązowy Medal „Górnictwo w 1000-lecie Państwa Polskiego”; Złota Odznaka Honorowa Stow. Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego w Polsce

Źródło

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 163
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 395