Zbigniew Strzelecki
| Zbigniew Strzelecki | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||
| Nazwisko | Strzelecki | ||||||||
| Imię / imiona | Zbigniew | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1922 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||
| Data śmierci | 1988 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1969-1972) | ||||||||
| Wydział | Wydział Górniczy
| ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Zbigniew Strzelecki (1922–1988)
Specjalność: górnictwo
Życiorys
Urodził się w 1922 r. w Krakowie, zmarł w w 1988 r.
Ukończył krakowską Szkołę Budowlaną, w 1942 r. uzyskując dyplom technika drogowo-mostowego. Studia odbył na Wydziale Górniczym AGH. Doktorat obronił na AGH (1962 r.), otrzymał za niego nagrodę indywidualną III st. Min. Szkol. Wyższ. Docent od 1964 r., prof. zw. od 1965. Kierownik Zakładu Obudowy Górniczej (1966–1979), Zakładu Budownictwa Podziemnego. W latach 1969-1972 prodziekan Wydziału Górniczego AGH.
Współtwórca specjalistycznego Zespołu Naukowego AGH, który miał za zadanie wykazać efektywne możliwości wykorzystania nauki w rozwiązywaniu ważnych problemów gospodarczych w skali kraju, przy ścisłej współpracy wyższej uczelni z przemysłem i jednostkami administracji państwowej. Jego badania doprowadziły do opracowania polskiej metody naukowej „Z-S”, co przyczyniło się do powstania i rozwoju metod górniczych służących ratowaniu zagrożonych staromiejskich dzielnic i obiektów zabytkowych. Pod jego kierunkiem w latach 1958–1975 sporządzono ok. 50 opracowań podstawowych, ok. 300 indywidualnych programów górniczych i ok. 1200 opinii. Wiele z tych prac wykonane zostało częściowo społecznie, jak np. wawelska „Smocza Jama” w Krakowie. Prowadził nadzór autorski nad pracami ratunkowymi na terenie dzielnic staromiejskich w Jarosławiu i Sandomierzu, Kłodzku zagrożonych oddziaływaniem wielokondygnacyjnych wyrobisk podziemnych. Za uratowanie Sandomierza uzyskał miano „Wielkiego Ratowniczego Zabytkowych Miast”.
Odznaczenia i nagrody
Nagroda indywidualna III st. Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego
Bibliografia
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 3. s. 12
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. s. 295, 630, 637