Witold Budryk

Witold Budryk
Nazwisko	Budryk
Imię / imiona	Witold
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	24 lutego 1891
Miejsce urodzenia	Białystok
Data śmierci	18 listopada 1958
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
Pełnione funkcje	Rektor AGH (1956–58)
Wydział	Wydział Górniczy
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski OOP, Medal X-lecia Polski Ludowej, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności, Sztandar Pracy I klasy.
Funkcje Gdzie od do Dziekan Wydział Górniczy 1936 1939 Dziekan Wydział Górniczy 1945 1948 Dziekan Wydział Geologiczno-Mierniczy 1947 1948 Rektor AGH 1956 1958

Prof. zw. dr hab. inż. Witold Budryk (1891–1958)

Dyscyplina/specjalności: wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż, mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna

Nota biograficzna

Urodził się 24 lutego 1891 roku w Białymstoku. Zmarł 18 listopada 1958 roku w Krakowie, tam też pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego.

Studia górnicze w Inst. Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej, studia geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.

W Akademii Górniczej od 1924 roku, asystent i docent Wydziału Górniczego Akademii Górniczej, po przewodzie habilitacyjnym w 1930 roku prof. nadzw., kierownik Zakładu Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej (1930–45), organizator i dziekan Wydziału Górniczego (1936–39 i 1945/46), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1945–58). W 1928 roku zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W latach 1936-1939 był dziekanem Wydziału Górniczego.

W listopadzie 1939 roku wraz z profesorami UJ i AG uwięziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu. W lutym 1940 roku został zwolniony i powrócił do Krakowa, gdzie w nowo utworzonej Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej prowadził wykłady z zakresu górnictwa i przeróbki mechanicznej.

Po wyzwoleniu Krakowa brał udział w reaktywowaniu Wydziału Górniczego AG oraz włączył się w odbudowę zniszczonego przemysłu węglowego. W tym czasie równolegle pełnił kilka funkcji. W okresie 1945 - 1948 był dziekanem Wydziału Górniczego, kierownikiem zakładu Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej (od 1952 roku Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej, doradcą naukowym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego oraz członkiem Rady Naukowej Instytutu Naukowo-Badawczego Przemysłu Węglowego i przewodniczącym komitetów naukowych Zakładu Górnictwa i Zakładu Przeróbki Mechanicznej tegoż Instytutu. W 1953 roku obchodził 25-lecie pracy. Uroczystości jubileuszowe odbyły się w AGH, a wzięło w nich udział grono przedstawicieli nauki oraz górnictwa polskiego i światowego. W 1956 roku został wybrany Rektorem Akademii Górniczo-Hutniczej i funkcję tę sprawował do końca życia.

Pracownik Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach, kierownik Zakładu Mechaniki Górotworu PAN (1952–58). Stworzył oryginalną polską szkołę inżynierów górniczych, zwaną szkołą Budryka. Był przewodniczącym Komitetu Naukowego Górniczo-Hutniczego Komitetu Porozumiewawczego, koordynującego działalność PAU, TNW, ANT i innych towarzystw naukowych (1938–39).

Autor ok. 120 prac, ogłoszonych drukiem w języku polskim, francuskim i niemieckim. Dotyczą one wszystkich dziedzin górnictwa i przeróbki mechanicznej. Stworzył naukowe podstawy nowych działów w górnictwie podziemnym: warunki bezpieczeństwa przeciwko zagrożeniom geodynamicznym, gazowym i wodnym.

Członek Akademii Nauk Technicznych, członek rzeczywisty PAN. Jego imię otrzymała kopalnia w Ornontowicach. Członek Komisji Nauk Technicznych PAU (1950–52), przewodniczący Komitetu Górnictwa PAN (1952–58).

Budynek A-4 nosi imię profesora Witolda Budryka, a na na pierwszym piętrze znajduje się tablica poświęcona Jego pamięci.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Medal X-lecia Polski Ludowej,Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności, Sztandar Pracy I klasy, Złota Odznaka Honorowa NOT, Medal Brązowy „Za długoletnią służbę”, Złota Odznaka Honorowa Miasta Krakowa, Nagrody państwowe I i II stopnia, tytuł "Zasłużonego Górnika Polski Ludowej", Nagroda Naukowa Miasta Krakowa.

Bibliografia

Książki

• 75-lecie pierwszego doktoratu w AGH - Witold Budryk. Red. S. Knothe. Kraków 2003, s. 187, [foto] (Biblioteka Szkoły Eksploatacji Podziemnej. Seria z Lampką Górniczą nr 18)
• Biogramy uczonych polskich : materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN. Cz. 7 : Nauki o Ziemi i górnicze A-Z. Oprac. A. Śródka. Wrocław 1992, s. 34-37, [foto]
• Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 91
• Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 22
• Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 71-73
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1935/36]. Kraków 1935, s. 25
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1936/37]. Kraków 1936, s. 27-28
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 26
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1938/39]. Kraków 1938, s. 29
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1946/47]. Kraków 1946, s. 13-14
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 6
• Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Red. Z. Skoczyński. Warszawa 2002, s. 36-39
• Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 34
• Śródka A.: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 1 : A-G. Warszawa 1994, s. 220-222, [foto]
• Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 112
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 43, [foto]
• Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 620 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 31-36, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artkuły

• Bolewski A.: Antagonizmy profesorskie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 18, s. 23
• Bolewski A.: Osiągnięcia Akademii Górniczej w Krakowie w okresie 1919-1939 : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 6-7, s. 5-8
• Bolewski A.: Witold Budryk. Przegląd Geologiczny 1959, nr 2, s. 91-92
• Bolewski A.: Z kart historii AGH. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 15, s. 12
• Budryk żyjący : poczet zasłużonych profesorów. Biuletyn Informacyjny 1968, nr 1, s. 4.1-4.4
• Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. Przegląd Górniczy 1990, nr 5, s. 20-23, [foto]
• Jubileusz wybitnego uczonego. Nasze Sprawy 1953, nr 5, s. 1
• Kowalczyk Z.: Działalność naukowa Profesora Akademii Górniczo-Hutniczej dr inż. Witolda Budryka. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 3. [Seria] Górnictwo 1954, s. 5-9, [foto]
• Litwiniszyn J.: Witold Budryk : sylwetki naukowe członków PAN. Nauka Polska 1958, nr 3, s. 131-134, [foto]
• Poborski J.: Wspomnienia starego inżyniera górniczego z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie : reminiscencje pojubileuszowe... w oczach innych. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 8-9, s. 24-26
• Poczet Rektorów AGH : lata [1919-2013] : Witold Budryk (1891-1958), 1956/57-1957/58. Biuletyn AGH 2013 wyd. spec. z okazji 100-lecia powołania Akademii Górniczej, s. 14, [foto]
• Prof. dr inż. Witold Budryk. Wektor 1958, nr 17, s. 6
• Prof. dr inż. Witold Budryk : [nekr. oraz spis publikacji]. Rudy Żelaza 1958, nr 10/11, s. 22-26
• Sałustowicz A.: Życie i działalność naukowa profesora doktora inżyniera Witolda Budryka. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 25. [Seria] Górnictwo 1959, s. 5-20, [foto]