Witold Żabicki: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|honorific-prefix=Prof. mgr inż. | |honorific-prefix=Prof. mgr inż. | ||
|image=Witold_Zabicki.jpg | |image=Witold_Zabicki.jpg | ||
|birth_date=1903 | |birth_date=5 maja 1903 | ||
|birth_place=Lwów | |birth_place=Lwów (obecnie Ukraina) | ||
|death_date=1992 | |death_date=4 kwietnia 1992 | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
|fields=podsadzka hydrauliczna | |fields=podsadzka hydrauliczna | ||
| Linia 49: | Linia 49: | ||
Specjalność: podsadzka hydrauliczna | Specjalność: podsadzka hydrauliczna | ||
== Życiorys == | |||
Urodził się we Lwowie 5 maja 1903 roku, zmarł w Krakowie 4 kwietnia 1992 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. | |||
W 1923 r. rozpoczął studia na Akademii Górniczej; w czasie studiów pracował w kopalniach ropy naftowej i soli na kresach Polski. W latach 1931–1932 odbywał służbę wojskową w jednostce saperów. W 1938 r. ukończył pierwszy stopień studiów i podjął asystenturę w Zakładzie Elektrotechniki Akademii Górniczej. | |||
Okres wojny i pierwsze lata powojenne spędził pracując w Przedsiębiorstwie Instalacji Elektrycznych oraz w Okocimskim Browarze. Powrócił na studia, a jednocześnie do pracy w macierzystej uczelni w 1948 r. Został asystentem profesora Witolda Budryka (w Katedrze Górnictwa I), pod którego kierunkiem napisał pracę dyplomową z zakresu podsadzki hydraulicznej. Jego największą pasją stała się historia górnictwa i jego tradycja. | Okres wojny i pierwsze lata powojenne spędził pracując w Przedsiębiorstwie Instalacji Elektrycznych oraz w Okocimskim Browarze. Powrócił na studia, a jednocześnie do pracy w macierzystej uczelni w 1948 r. Został asystentem profesora Witolda Budryka (w Katedrze Górnictwa I), pod którego kierunkiem napisał pracę dyplomową z zakresu podsadzki hydraulicznej. Jego największą pasją stała się historia górnictwa i jego tradycja. | ||
| Linia 57: | Linia 59: | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1478. Seria Górnictwo. — 1992. 235–237 | * Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1478. Seria Górnictwo. — 1992. 235–237, portr. | ||
* Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica 1993. s. 139–141 | * Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica 1993. s. 139–141 | ||
Wersja z 14:42, 20 sty 2015
| Witold Żabicki | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Żabicki | ||||||||
| Imię / imiona | Witold | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. mgr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 5 maja 1903 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Lwów (obecnie Ukraina) | ||||||||
| Data śmierci | 4 kwietnia 1992 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | podsadzka hydrauliczna | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Górniczego | ||||||||
| Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| ||||||||
| |||||||||
Prof. mgr inż. Witold Żabicki (1903–1992)
Specjalność: podsadzka hydrauliczna
Życiorys
Urodził się we Lwowie 5 maja 1903 roku, zmarł w Krakowie 4 kwietnia 1992 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1923 r. rozpoczął studia na Akademii Górniczej; w czasie studiów pracował w kopalniach ropy naftowej i soli na kresach Polski. W latach 1931–1932 odbywał służbę wojskową w jednostce saperów. W 1938 r. ukończył pierwszy stopień studiów i podjął asystenturę w Zakładzie Elektrotechniki Akademii Górniczej.
Okres wojny i pierwsze lata powojenne spędził pracując w Przedsiębiorstwie Instalacji Elektrycznych oraz w Okocimskim Browarze. Powrócił na studia, a jednocześnie do pracy w macierzystej uczelni w 1948 r. Został asystentem profesora Witolda Budryka (w Katedrze Górnictwa I), pod którego kierunkiem napisał pracę dyplomową z zakresu podsadzki hydraulicznej. Jego największą pasją stała się historia górnictwa i jego tradycja.
Podczas pracy na Wydziale Górniczym AGH był związany z Katedrami: Głębienia Szybów (1954), Górnictwa Ogólnego (1956), Rud i Soli (1969). Był kierownikiem Zakładu Eksploatacji Surowców Chemicznych. W 1973 r. przeszedł na emeryturę.
Źródło:
- Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1478. Seria Górnictwo. — 1992. 235–237, portr.
- Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica 1993. s. 139–141