Wiesław Stanisław Blaschke: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 27: Linia 27:


W 1983 roku na podstawie rozprawy „Metoda  prognozowania  ekonomicznych  efektów  grawitacyjnego wzbogacania węglakoksowego” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie przeróbki  surowców  mineralnych. W tym też roku kończy Studium  Doskonalenia  Kadr  Kierowniczych  Akademii Ekonomicznej  w  Krakowie o specjalności  ekonomika i organizacja zarządzania przedsiębiorstwem.  
W 1983 roku na podstawie rozprawy „Metoda  prognozowania  ekonomicznych  efektów  grawitacyjnego wzbogacania węglakoksowego” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie przeróbki  surowców  mineralnych. W tym też roku kończy Studium  Doskonalenia  Kadr  Kierowniczych  Akademii Ekonomicznej  w  Krakowie o specjalności  ekonomika i organizacja zarządzania przedsiębiorstwem.  
W AGH pracował do 1987 roku.
Przed odejściem z pracy w AGH był kierownikiem Zakładu Gospodarki Surowcami Energetycznymi Instytutu Surowców Energetycznych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]].
W 2000 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.


/////////////////////////////////////
/////////////////////////////////////
Linia 38: Linia 45:




W 2000 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.


Był prezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.
Był prezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.
Linia 55: Linia 61:
Jako ekspert prof. Blaschke zajmował się m.in. dostosowaniem krajowego górnictwa do funkcjonowania w Unii Europejskiej, problemami opłacalności eksportu węgla, organizacją handlu węglem, tworzeniem kombinatów górniczo-przetwórczych, zagadnieniami opłacalności wzbogacania węgla, opiniowaniem projektów nowych zakładów przeróbczych.
Jako ekspert prof. Blaschke zajmował się m.in. dostosowaniem krajowego górnictwa do funkcjonowania w Unii Europejskiej, problemami opłacalności eksportu węgla, organizacją handlu węglem, tworzeniem kombinatów górniczo-przetwórczych, zagadnieniami opłacalności wzbogacania węgla, opiniowaniem projektów nowych zakładów przeróbczych.


Profesor był autorem ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą) i 120 opracowań naukowo-badawczych.


Za działalność społeczną otrzymał ponad 20 odznaczeń, m.in. Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Autor ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą) i 120 opracowań naukowo-badawczych.
 
 


Od 1989 roku uczestniczył w pracach związanych z transformacją kopalń, współkierował zespołem przygotowującym analizę stanu oraz koncepcję zmian systemowych i organizacyjnych w górnictwie węgla kamiennego. Był współautorem pierwszych założeń celów restrukturyzacyjnych, z reguły nie uczestniczył jednak w tworzeniu oficjalnych programów restrukturyzacyjnych, nie zgadzając się z ich zapisami - głównie w częściach ekonomicznych. Rozwiązania jego zespołu, dotyczące stanowienia cen węgla, zostały w 1990 roku wprowadzone w życie decyzją ministra finansów.  
Od 1989 roku uczestniczył w pracach związanych z transformacją kopalń, współkierował zespołem przygotowującym analizę stanu oraz koncepcję zmian systemowych i organizacyjnych w górnictwie węgla kamiennego. Był współautorem pierwszych założeń celów restrukturyzacyjnych, z reguły nie uczestniczył jednak w tworzeniu oficjalnych programów restrukturyzacyjnych, nie zgadzając się z ich zapisami - głównie w częściach ekonomicznych. Rozwiązania jego zespołu, dotyczące stanowienia cen węgla, zostały w 1990 roku wprowadzone w życie decyzją ministra finansów.  
Linia 63: Linia 70:
Pracował w wielu zespołach eksperckich rozwiązujących problemy cen węgla i oceniających szczegółowe plany restrukturyzacji kopalń.
Pracował w wielu zespołach eksperckich rozwiązujących problemy cen węgla i oceniających szczegółowe plany restrukturyzacji kopalń.


W AGH pracował do 1987 roku.


Przed odejściem z pracy był kierownikiem Zakładu Gospodarki Surowcami Energetycznymi Instytutu Surowców Energetycznych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]].
 
 


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====

Wersja z 11:05, 25 lut 2021

Wiesław Stanisław Blaschke
Wieslaw S. Blaschke.jpg
Nazwisko Blaschke
Imię / imiona Wiesław Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 10 czerwca 1941
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci ?? lutego 2021


Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Wiesław Stanisław Blaschke (1941-2021) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, gospodarka surowcami mineralnymi, ekonomika pozyskiwania i przetwarzania paliw, polityka paliwowo-energetyczna,

Nota biograficzna

Urodził się 10 czerwca 1941 roku w Krakowie. Zmarł ?? lutego 2021.

W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.

W 1963 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze i Zakładzie Przeróbki Mechanicznej KopalinWydziału Górniczego AGH.

W 1971 roku na podstawie pracy „Metoda wyznaczania optymalnych parametrów wzbogacania węgla energetycznego” uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1974-1976 był zastępcą dyrektora Instytutu Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych Wydziału Górniczego.

W 1983 roku na podstawie rozprawy „Metoda prognozowania ekonomicznych efektów grawitacyjnego wzbogacania węglakoksowego” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie przeróbki surowców mineralnych. W tym też roku kończy Studium Doskonalenia Kadr Kierowniczych Akademii Ekonomicznej w Krakowie o specjalności ekonomika i organizacja zarządzania przedsiębiorstwem.

W AGH pracował do 1987 roku.

Przed odejściem z pracy w AGH był kierownikiem Zakładu Gospodarki Surowcami Energetycznymi Instytutu Surowców Energetycznych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego.


W 2000 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

/////////////////////////////////////




Pracował też w Polskiej Akademii Nauk, gdzie kierował Zakładem Ekonomiki i Badań Rynku Paliwowo-Energetycznego w Instytucie Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią.


Był prezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa. "Najważniejsze doświadczenia"


Ekspert w dziedzinie ekonomiki górnictwa i gospodarki surowcami mineralnymi, ważna postać okresu transformacji polskich kopalń węgla kamiennego do gospodarki wolnorynkowej, współautor wielu opracowań wykorzystanych w procesach restrukturyzacji górnictwa.

Jako naukowiec, wykładowca i nauczyciel akademicki prof. Blaschke był związany z Akademią Górniczo-Hutniczą w Krakowie, Polską Akademią Nauk i Politechniką Śląską w Gliwicach.

W latach 1997-2003 był także doradcą prezesów Państwowej Agencji Węgla Kamiennego oraz Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa - instytucji odpowiedzialnych w owym czasie za przekształcenia sektora węglowego.

W latach 90., przez niespełna trzy lata, był też wiceprezesem katowickiego Węglozbytu.


Jako ekspert prof. Blaschke zajmował się m.in. dostosowaniem krajowego górnictwa do funkcjonowania w Unii Europejskiej, problemami opłacalności eksportu węgla, organizacją handlu węglem, tworzeniem kombinatów górniczo-przetwórczych, zagadnieniami opłacalności wzbogacania węgla, opiniowaniem projektów nowych zakładów przeróbczych.


Autor ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą) i 120 opracowań naukowo-badawczych.


Od 1989 roku uczestniczył w pracach związanych z transformacją kopalń, współkierował zespołem przygotowującym analizę stanu oraz koncepcję zmian systemowych i organizacyjnych w górnictwie węgla kamiennego. Był współautorem pierwszych założeń celów restrukturyzacyjnych, z reguły nie uczestniczył jednak w tworzeniu oficjalnych programów restrukturyzacyjnych, nie zgadzając się z ich zapisami - głównie w częściach ekonomicznych. Rozwiązania jego zespołu, dotyczące stanowienia cen węgla, zostały w 1990 roku wprowadzone w życie decyzją ministra finansów.

Pracował w wielu zespołach eksperckich rozwiązujących problemy cen węgla i oceniających szczegółowe plany restrukturyzacji kopalń.



Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi,

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 136
  • [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 28
  • [Skład Osobowy AGH … 1986/87]. Kraków 1986, s. 75, 180
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 28-29, [foto]

Artykuły

  • Blaschke B.: Historia rodu Blaschke : mgr inż.Stanisław K.Blaschke. Czasopismo Techniczne KTT. Kwartalnik Krakowskiego Towarzystwa Technicznego 2015, nr 162-165 (styczeń - grudzień), s. 11-13, [foto]

Inne


stan na dzień 25.02.2021

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Wiesław_Stanisław_Blaschke&oldid=61290”