Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 27 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż.
|image=Wieslaw_Piatkowski-Grzymala.jpg
|image=Wieslaw_Piatkowski-Grzymala.jpg
|birth_date=25 kwietnia 1922
|birth_date=22 kwietnia 1922
|birth_place=Dęblin
|birth_place=Dęblin
|death_date=8 stycznia 2007
|death_date=8 stycznia 2007
|fields=technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii
|fields=technologia chemiczna, ceramiczne materiały ogniotrwałe, zastosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii i ceramice
|function=Dyrektor Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH (1988–1991)
|function=Dyrektor Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1988–1991)
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi , Krzyż Kawalerski OOP
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi , Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała
|name=Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=16330
|image_size=16330
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała''' (1922–2007)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała''' (1922–2007)


Specjalność: technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii
Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, ceramiczne materiały ogniotrwałe, zastosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii i ceramice


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 25 kwietnia 1922 roku w Dęblinie. Zmarł 8 stycznia 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  
Urodził się 22 kwietnia 1922 roku w Dęblinie. Zmarł 8 stycznia 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


W 1948 r. ukończył [[Wydział Hutniczy]] Akademii Górniczej. Dr —  AGH 1965, dr hab. — AGH 1974, prof. (tytuł) — 1976, prof. zw. (tytuł) — 1987.
W 1948 roku ukończył [[Wydział Hutniczy]] Akademii Górniczej uzyskując dyplom inżyniera metalurga — magistra nauk technicznych. Dr —  AGH 1965, dr hab. — AGH 1974, prof. (tytuł) — 1976, prof. zw. — 1987.


Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 r., głównym inżynierem Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w Żarnowcu, następnie w innych zakładach. Dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych 1967–1972. Wykładowca AGH w latach 1969–1971, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego [[Instytut Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych|Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych]] AGH w. l. 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.
Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 roku, uczestnicząc na Dolnym Śląsku z Grupą Operacyjną w przejmowaniu tamtejszego przemysłu. W 1949 roku podejmuje pracę w Żarowie na Dolnym Śląsku w Zakładach Materiałów Ogniotrwałych, początkowo jako szef produkcji, a następnie kierownik techniczny zakładu. W 1950 roku przenosi się do Skawińskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych pracując jako główny technolog i szef produkcji. Jako wybijający się technolog zostaje powołany przez Ministerstwa Hutnictwa do grupy ekspertów przy budowie i uruchamianiu nowego zakładu materiałów ogniotrwałych w budowanym kombinacie metalurgicznym w Nowej Hucie. W 1953 roku zostaje szefem produkcji i głównym technologiem zakładu. Pracując prawie przez 15 lat w tym zakładzie był inicjatorem szeregu nowych technologii, które pozwoliły na uruchomienie w kraju takich odmian wyrobów ogniotrwałych, które były niezbędne zarówno dla przemysłu hutniczego jak i cementowego. W latach 1967–1972 dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach, gdzie przyczynił się do znacznej modernizacji przemysłu materiałów ogniotrwałych. Uczestniczył w opracowaniu założeń, a następnie projektu budowy największego i nowoczesnego zakładu wyrobów zasadowych w Ropczycach. Ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w UNIDO w Wiedniu.


Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Był promotorem 8 prac doktorskich.
Przez cały okres pracy w zakładach współpracuje z AGH. Wykładowca w latach 1969–1972, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH w latach 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.
 
Prowadził liczne prace badawcze poświęcone między innymi udoskonaleniu lub opracowaniu nowych technologii wytwarzania zasadowych materiałów ogniotrwałych, które zakończyły się zastosowaniem w bieżącej praktyce przemysłowej. Wiele uwagi poświęcił badaniom nad możliwością uzyskania magnezji z surowców krajowych, co doprowadziło do opracowania metody otrzymywania magnezji z solanek kopalnianych.
 
Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Uczestniczył w 27 kongresach i konferencjach zagranicznych, siedmiokrotnie występował jako ekspert międzynarodowy. Był promotorem 8 prac doktorskich.


Redaktor naczelny czasopisma „Materiały Ogniotrwałe”, długoletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach UNIDO.
Redaktor naczelny czasopisma „Materiały Ogniotrwałe”, długoletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach UNIDO.


Przewodniczący Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Skawinie, wiceprzewodniczący w Nowej Hucie i Gliwicach. Współorganizator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, wiceprezes Stowarzyszenia Wychowanków AGH 1973–1985, członek Rady Głównej NOT w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień gestapo.
Przewodniczący Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Skawinie, wiceprzewodniczący w Nowej Hucie i Gliwicach. Współorganizator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, wiceprezes Stowarzyszenia Wychowanków AGH 1973–1985, członek Rady Głównej NOT w Warszawie, Rady Naukowej Instytutu Materiałów Ogniotrwałych oraz Instytutu Szkła i Ceramiki. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień gestapo.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Złoty Krzyż Zasługi]] , [[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Medal KEN]].
[[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], wielokrotne nagrody Ministra Przemysłu Ciężkiego oraz Ministra Hutnictwa
 
== Źródła do biogramu ==
 
==== Książki ====
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 108, [foto]
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 162-164, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 273, [foto]


== Bibliografia ==
==== Artykuly ====
* Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 108, portr.
* ''Dziennik Polski'' 2007 nr 9 (11 I 2007), s. 12 [nekr.]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 273
* ''Dziennik Polski'' 2007 nr 10 (12 I 2007), s. 17 [nekr.]
* Dziennik Polski 2007 nr 9 (11 I 2007). s. 12 [nekrolog]
* Kloska A.: Jubileusz 75-lecia. Prof. dr hab. Wiesław Grzymała Piątkowski. ''Materiały Ogniotrwałe'' 1997, R. 49, nr 1, s. 30-32, [foto]
* Dziennik Polski 2007 nr 10 (12 I 2007). s. 17 [nekrologi]
* Prof. dr hab. inż. Wiesław Piątkowski. ''Materiały Ceramiczne'' 2006, R. 57, nr 1, s. 41, [foto]
* Prof. dr hab. inż. Wiesław Piątkowski. ''Materiały Ogniotrwałe'' 1977, R. 29, nr 1, s. 23-24, [foto]
*[[Media:Tablice - Czlonkowie Honorowi SW AGH. Zasluzeni dla AGH. Biuletyn AGH nr 78-79.pdf|Sieński H.: Członkowie Honorowi Stowarzyszenia Wychowanków AGH. Zasłużeni dla Akademii Górniczo-Hutniczej : tablice - pamięć wiecznie żywa - cz 14. ''Biuletyn AGH'' 2014, nr 78-79, s. 34-35]]


==== Inne ====
* Wniosek o nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej doc. dr hab. inż. Wiesława Piątkowskiego. [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH...'' 19.06.1975], s. 42-46


{{DEFAULTSORT:Piątkowski-Grzymała, Wiesław Antoni}}
{{DEFAULTSORT:Piątkowski-Grzymała, Wiesław Antoni}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 13:56, 2 gru 2020

Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała
Wieslaw Piatkowski-Grzymala.jpg
Nazwisko Piątkowski-Grzymała
Imię / imiona Wiesław Antoni
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 22 kwietnia 1922
Miejsce urodzenia Dęblin
Data śmierci 8 stycznia 2007
Dyscyplina/specjalności technologia chemiczna, ceramiczne materiały ogniotrwałe, zastosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii i ceramice
Pełnione funkcje Dyrektor Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1988–1991)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. zw. dr hab. inż. Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała (1922–2007)

Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, ceramiczne materiały ogniotrwałe, zastosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii i ceramice

Nota biograficzna

Urodził się 22 kwietnia 1922 roku w Dęblinie. Zmarł 8 stycznia 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1948 roku ukończył Wydział Hutniczy Akademii Górniczej uzyskując dyplom inżyniera metalurga — magistra nauk technicznych. Dr — AGH 1965, dr hab. — AGH 1974, prof. (tytuł) — 1976, prof. zw. — 1987.

Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 roku, uczestnicząc na Dolnym Śląsku z Grupą Operacyjną w przejmowaniu tamtejszego przemysłu. W 1949 roku podejmuje pracę w Żarowie na Dolnym Śląsku w Zakładach Materiałów Ogniotrwałych, początkowo jako szef produkcji, a następnie kierownik techniczny zakładu. W 1950 roku przenosi się do Skawińskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych pracując jako główny technolog i szef produkcji. Jako wybijający się technolog zostaje powołany przez Ministerstwa Hutnictwa do grupy ekspertów przy budowie i uruchamianiu nowego zakładu materiałów ogniotrwałych w budowanym kombinacie metalurgicznym w Nowej Hucie. W 1953 roku zostaje szefem produkcji i głównym technologiem zakładu. Pracując prawie przez 15 lat w tym zakładzie był inicjatorem szeregu nowych technologii, które pozwoliły na uruchomienie w kraju takich odmian wyrobów ogniotrwałych, które były niezbędne zarówno dla przemysłu hutniczego jak i cementowego. W latach 1967–1972 dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach, gdzie przyczynił się do znacznej modernizacji przemysłu materiałów ogniotrwałych. Uczestniczył w opracowaniu założeń, a następnie projektu budowy największego i nowoczesnego zakładu wyrobów zasadowych w Ropczycach. Ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w UNIDO w Wiedniu.

Przez cały okres pracy w zakładach współpracuje z AGH. Wykładowca w latach 1969–1972, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH w latach 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.

Prowadził liczne prace badawcze poświęcone między innymi udoskonaleniu lub opracowaniu nowych technologii wytwarzania zasadowych materiałów ogniotrwałych, które zakończyły się zastosowaniem w bieżącej praktyce przemysłowej. Wiele uwagi poświęcił badaniom nad możliwością uzyskania magnezji z surowców krajowych, co doprowadziło do opracowania metody otrzymywania magnezji z solanek kopalnianych.

Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Uczestniczył w 27 kongresach i konferencjach zagranicznych, siedmiokrotnie występował jako ekspert międzynarodowy. Był promotorem 8 prac doktorskich.

Redaktor naczelny czasopisma „Materiały Ogniotrwałe”, długoletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach UNIDO.

Przewodniczący Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Skawinie, wiceprzewodniczący w Nowej Hucie i Gliwicach. Współorganizator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, wiceprezes Stowarzyszenia Wychowanków AGH 1973–1985, członek Rady Głównej NOT w Warszawie, Rady Naukowej Instytutu Materiałów Ogniotrwałych oraz Instytutu Szkła i Ceramiki. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień gestapo.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, wielokrotne nagrody Ministra Przemysłu Ciężkiego oraz Ministra Hutnictwa

Źródła do biogramu

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 108, [foto]
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 162-164, [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 273, [foto]

Artykuly

Inne

  • Wniosek o nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej doc. dr hab. inż. Wiesława Piątkowskiego. [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 19.06.1975], s. 42-46
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Wiesław_Antoni_Piątkowski-Grzymała&oldid=57817”