Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała: Różnice pomiędzy wersjami

Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała
Nazwisko	Piątkowski-Grzymała
Imię / imiona	Wiesław Antoni
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	25 kwietnia 1922
Miejsce urodzenia	Dęblin
Data śmierci	8 stycznia 2007
Dyscyplina/specjalności	technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii
Pełnione funkcje	Dyrektor Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH (1988–1991)
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP

Wersja z 13:45, 11 lut 2015

Prof. zw. dr hab. inż. Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała (1922–2007)

Specjalność: technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii

Życiorys

Urodził się 25 kwietnia 1922 roku w Dęblinie. Zmarł 8 stycznia 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1948 r. ukończył Wydział Hutniczy Akademii Górniczej. Dr — AGH 1965, dr hab. — AGH 1974, prof. (tytuł) — 1976, prof. zw. (tytuł) — 1987.

Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 r., głównym inżynierem Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w Żarnowcu, następnie w innych zakładach. Dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych 1967–1972. Wykładowca AGH w latach 1969–1971, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH w. l. 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.

Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Był promotorem 8 prac doktorskich.

Redaktor naczelny czasopisma „Materiały Ogniotrwałe”, długoletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach UNIDO.

Przewodniczący Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Skawinie, wiceprzewodniczący w Nowej Hucie i Gliwicach. Współorganizator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, wiceprezes Stowarzyszenia Wychowanków AGH 1973–1985, członek Rady Głównej NOT w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień gestapo.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi , Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Źródło:

Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 108, portr.
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 273
Dziennik Polski 2007 nr 9 (11 I 2007). s. 12 [nekrolog]
Dziennik Polski 2007 nr 10 (12 I 2007). s. 17 [nekrologi]

@@ Linia 55: / Linia 55: @@
 W 1948 r. ukończył [[Wydział Hutniczy]] Akademii Górniczej. Dr —  AGH 1965, dr hab. — AGH 1974, prof. (tytuł) — 1976, prof. zw. (tytuł) — 1987.
-Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 r., głównym inżynierem Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w Żarnowcu, następnie w innych zakładach. Dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych 1967–1972. Wykładowca AGH w latach 1969–1971, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH w. l. 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.
+Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 r., głównym inżynierem Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w Żarnowcu, następnie w innych zakładach. Dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych 1967–1972. Wykładowca AGH w latach 1969–1971, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego [[Instytut Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych|Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych]] AGH w. l. 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.
 Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Był promotorem 8 prac doktorskich.