Wiesław Andrzej Rakowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 37 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 9: Linia 9:
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Wiesław Andrzej Rakowski''' (1947-)
Prof. dr hab. inż. '''Wiesław Andrzej Rakowski''' (1947-)
'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności:inżynieria mechaniczna, tribologia, inżynieria powierzchni, polimery inteligentne, biomateriały, powłoki nanokrystaliczne
Dyscyplina/specjalności:inżynieria mechaniczna, tribologia, inżynieria powierzchni, polimery inteligentne, biomateriały, powłoki nanokrystaliczne
Linia 18: Linia 16:
Urodził się 15 czerwca 1947 roku.
Urodził się 15 czerwca 1947 roku.


W 1971 roku ukończył Politechnikę Krakowską.
W 1971 roku ukończył Politechnikę Krakowską i w tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH.


Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zakładzie Podstaw Konstrukcji Maszyn i Techniki Smarowniczej Instytutu Podstaw Budowy Maszyn [[ Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych]] AGH.
W 1975 roku w obronił z wyróżnieniem pracę doktorską, w której przedstawił badania nowych kompozytów z matrycami fenolowymi. Za tę pracę otrzymał Nagrodę Naukową Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz tytuł Mistrza Techniki. Po publikacjach w czasopiśmie redagowanym w Cambridge University, w 1983 roku został zaproszony do American Society for Testing and Materials (ASTM) jako Elected Voting Member. W 1976 roku został adiunktem w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych| Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych]].


W 1975 roku w Instytucie Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki WMGiH obronił z wyróżnieniem pracę doktorską "Zagadnienie zastosowania tworzyw sztucznych na klocki hamulcowe pociągów przewozu dołowego". Za pracę tę otrzymał Nagrodę Naukową Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz tytuł Mistrza Techniki.  
W 1989 roku za pracę na temat modelu stochastycznego i symulacji cyfrowej procesu tarcia uzyskał habilitację. Publikacje wyników sprawiły, że w 1991 roku otrzymał grant NATO na udział projekcie Fundamentals of Friction: Macroscopic and Microscopic Processes i nawiązał współpracę z francuskimi ośrodkami naukowymi.  


W 1989 roku za pracę na temat modelu stochastycznego i symulacji cyfrowej procesu tarcia uzyskał habilitację. W 1991 roku otrzymał grant NATO na udział projekcie Fundamentals
W latach 1991-1996  współpracował z  Centre National de la Recherche Scientifique, CNRS, Lyon, Laboratoire de Tribologie et Dynamique des Systems, Ecole Centrale de Lyon oraz Ecole Nationale d’Ingenieur de Saint Etienne ENISE (visiting professor w 1995 roku).  
of Friction: Macroscopic and Microscopic Processes.  


W latach 1991-1996  współpracował z  Centre National de la Recherche Scientifique, CNRS, Lyon, Laboratoire de Tribologie et Dynamique des Systems, Ecole Centrale de Lyon oraz Ecole Nationale d’Ingenieur de Saint Etienne ENISE (visiting professor w 1995 roku).  
Po zmianie struktury AGH, od 1992 roku związany z [[Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki|Wydziałem Inżynierii Mechanicznej i Robotyki]].  


Założyciel Centrum Doskonałości - Krakowskie Centrum Badawcze Inżynierii Jonowej IONMED i od 2004 roku członek Rady Programowej. W latach 2003-2006 kilkakrotnie visiting professor w Institut Catolique d’Arts et Metiers, Nantes, Francja.  
W 1993 roku utworzył Laboratorium Tribologii i Inżynierii Powierzchni AGH i zespół młodych naukowców zapoczątkowując szkołę naukową badaczy mechaniki i fizyko-chemii zjawisk na powierzchni ciał stałych. Z tego zespołu zostało wypromowanych dwóch doktorów habilitowanych, którzy kontynuują szkołę naukową. W latach 1993-2017 był kierownikiem tego Laboratorium.


W 1993 roku utworzył Laboratorium Tribologii i Inżynierii Powierzchni AGH i zespół młodych naukowców zapoczątkowując szkołę naukową badaczy mechaniki i fizyko-chemii zjawisk na powierzchni ciał stałych, Z tego zespołu zostało wypromowanych dwóch doktorów habilitowanych, którzy kontynuują szkołę naukową.  
Założyciel Centrum Doskonałości - Krakowskie Centrum Badawcze Inżynierii Jonowej IONMED i od 2004 roku członek Rady Programowej.  


Poczynając od 2002 roku przeciwstawia się łamaniu zasad etyki w nauce.
W latach 2003-2006 kilkakrotnie visiting professor w Institut Catolique d’Arts et Metiers, Nantes, Francja.  


Pomimo retorsji osiągnął sukces, a jego działalność zyskała uznanie w środowisku akademickim [10]. W 2019r. założył Fundację Etyka w Nauce..
W 1995 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 2006 roku profesorem zwyczajnym.  
Najważniejsze osiągnięcia naukowe: Stochastyczny opis tarcia. Identyfikacja fizycznych
i chemicznych aspektów zużycia. Analiza STM inicjacji pęknięć zmęczeniowych.
Metoda mikroudarowa badań zmęczeniowych supertwardych powłok. Nanotechnologie w inżynierii powierzchni. Powłoki DLC. Projekty dla ABB i DELPHI DELCO (confidential). Sztuczna inteligencja w systemach diagnostycznych z kompozytami sensorowymi, Fraktale w tribologii.Wyniki badań prezentował na kongresach i konferencjach, m.in.:  CNRS Saint Etienne 1994,  Budapeszt 1995, Osaka University 2001; University of Western Australia 2002; University of Beijgin 2006, City University Hong-Kong 2008.


Adiunkt od 1976r., profesor nadzwyczajny od 1995r., profesor zwyczajny od 2006r. Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH. Kierownik Zespołu Konstrukcji Maszyn i Tribologii KPBM,. Kierownik Laboratorium Tribologii i Inżynierii Powierzchni AGH w Centrum Doskonałości „Krakowskie Centrum Badawczego Inżynierii Jonowej IONMED”.
Był kierownikiem Zespołu Konstrukcji Maszyn i Tribologii KPBM oraz kierownikiem Laboratorium Tribologii i Inżynierii Powierzchni AGH w Centrum Doskonałości „Krakowskie Centrum Badawczego Inżynierii Jonowej IONMED”.


Liceum Ogólnokształcące w Zakopanem, Politechnika Krakowska 1971, Doktorat w AGH 1975r., Habilitacja w AGH 1989r. Tytuł profesora w 2005r.
Poczynając od 2002 roku przeciwstawia się łamaniu zasad etyki w nauce.
Stopnie i tytuł naukowy: prof. dr hab. inż.


Najważniejsze osiągnięcia naukowe: Stochastyczny opis oraz modelowanie cyfrowe procesu tarcia (1989). Identyfikacja fizycznych i chemicznych aspektów zużycia materiałów inżynierskich. Analiza STM inicjacji pęknięć zmęczeniowych.
Metoda mikroudarowa badań zmęczeniowych supertwardych powłok. Nanotechnologie w inżynierii powierzchni. Powłoki DLC. Projekty dla ASEA BROWN BOVERI i DELPHI DELCO Automotive Systems (confidential). Sztuczna inteligencja w systemach diagnostycznych z kompozytami sensorowymi, Fraktale w tribologii.
Wyniki badań prezentował na kongresach i konferencjach, m.in.:  CNRS Saint Etienne 1994,  Budapeszt 1995, Osaka University 2001; University of Western Australia 2002; University of Beijing 2006, City University Hong-Kong 2008.


Autor około 180 prac, w tym około 130 publikacji, około 50 raportów i ekspertyz (9 raportów zastrzeżonych).
Autor około 180 prac, w tym około 130 publikacji, około 50 raportów i ekspertyz (9 raportów zastrzeżonych).
Linia 50: Linia 47:
Wypromował 3 doktorów oraz ponad 50 magistrów i inżynierów, w tym studentów francuskich.  
Wypromował 3 doktorów oraz ponad 50 magistrów i inżynierów, w tym studentów francuskich.  


W 1983 roku został Członkiem - Elected Voting Member- American Society for Testing and Materials (ASTM),  Commitee of Erosion and Wear. W latach późniejszych rozszerzył działalność w ASTM  na Committee on Metallic and Inorganic Coatings oraz  Committee on Petroleum Products, Liquid Fuels, and Lubricants.


W dniu 14 grudnia 1981 roku wyraził swój sprzeciw wobec ogłoszenia stanu wojennego[1].
Członek wielu stowarzyszeń zawodowych i naukowych, m.in.: Polskiej Akademii Nauk - Komitetu Nauki o Materiałach, The American Society for Testing and Materials (ASTM), Committee on Metallic and Inorganic Coatings, Committee on Petroleum Products, Liquid Fuels, and Lubricants, Rada Programowa Centrum Doskonałości „Krakowskie Centrum Badawczego Inżynierii Jonowej IONMED”, Polskie Towarzystwo Tribologiczne, Editorial Board Journal of Applied Mechanics and Engineering.
 
W 1983 roku został Członkiem - Elected Voting Member- American Society for Testing and Materials (ASTM), Commitee of Erosion and Wear. W latach późniejszych rozszerzył działalność w ASTM  na Committee on Metallic and Inorganic Coatings oraz  Committee on Petroleum Products, Liquid Fuels, and Lubricants.
 


Członkostwa w stowarzyszeniach zawodowych i innych: The American Society for Testing and Materials (ASTM), Committee on Wear and Erosion; Committee on Metallic and Inorganic Coatings; Committee on Petroleum Products, Liquid Fuels, and Lubricants; Rada Programowa Centrum Doskonałości „Krakowskie Centrum Badawczego Inżynierii Jonowej IONMED”; Polskie Towarzystwo Tribologiczne; Editorial Board Journal of Applied Mechanics and Engineering.
W 2019 roku założył Fundację Etyka w Nauce i jest jej prezesem.
Godności i stanowiska: PAN - Członek Komitetu Nauki o Materiałach Polskiej Akademii Nauk, Sekcja Inżynieria Powierzchni od 2012 roku. W 2019 roku założył Fundację Etyka w Nauce i jest jej prezesem.


W dniu 14 grudnia 1981 roku wyraził swój sprzeciw wobec ogłoszenia stanu wojennego.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 66: Linia 61:
==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====


https://bpp.agh.edu.pl/autor/rakowski-wieslaw-02622


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 71: Linia 67:
==== Książki ====
==== Książki ====


*
* Pracownicy naukowo-dydaktyczni [Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH]. Red. W. P. Kowalski. Kraków 2002, s. 367-368, [foto]
 
* Złota Księga Nauki Polskiej : w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 2, M-Ż. Red. nacz. K. Pikoń. Gliwice 2020, s. 332-333
==== Artykuły ====
 
*


==== Inne ====
==== Inne ====


*
* Wiesław Rakowski's research while affiliated with AGH University of Science and Technology in Kraków and other places  [online] [przeglądany 10.12.2020]. Dostępny w:      https://www.researchgate.net/scientific-contributions/Wieslaw-Rakowski-2003667002
* Informacja od p. Wiesława Andrzeja Rakowskiego [18.03.2020]


{{DEFAULTSORT:Rakowski, Wiesław Andrzej}}
{{DEFAULTSORT:Rakowski, Wiesław Andrzej}}
Linia 86: Linia 80:




 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 18.03.2020</span>'''''
 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 5.03.2020</span>'''''

Wersja z 13:48, 24 mar 2021

Wiesław Andrzej Rakowski
Wiesław Rakowski.jpg
Nazwisko Rakowski
Imię / imiona Wiesław Andrzej
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 15 czerwca 1947


Dyscyplina/specjalności inżynieria mechaniczna, tribologia, inżynieria powierzchni, polimery inteligentne, biomateriały, powłoki nanokrystaliczne
Wydział Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki



Prof. dr hab. inż. Wiesław Andrzej Rakowski (1947-)

Dyscyplina/specjalności:inżynieria mechaniczna, tribologia, inżynieria powierzchni, polimery inteligentne, biomateriały, powłoki nanokrystaliczne

Nota biograficzna

Urodził się 15 czerwca 1947 roku.

W 1971 roku ukończył Politechnikę Krakowską i w tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH.

W 1975 roku w obronił z wyróżnieniem pracę doktorską, w której przedstawił badania nowych kompozytów z matrycami fenolowymi. Za tę pracę otrzymał Nagrodę Naukową Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz tytuł Mistrza Techniki. Po publikacjach w czasopiśmie redagowanym w Cambridge University, w 1983 roku został zaproszony do American Society for Testing and Materials (ASTM) jako Elected Voting Member. W 1976 roku został adiunktem w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych.

W 1989 roku za pracę na temat modelu stochastycznego i symulacji cyfrowej procesu tarcia uzyskał habilitację. Publikacje wyników sprawiły, że w 1991 roku otrzymał grant NATO na udział projekcie Fundamentals of Friction: Macroscopic and Microscopic Processes i nawiązał współpracę z francuskimi ośrodkami naukowymi.

W latach 1991-1996 współpracował z Centre National de la Recherche Scientifique, CNRS, Lyon, Laboratoire de Tribologie et Dynamique des Systems, Ecole Centrale de Lyon oraz Ecole Nationale d’Ingenieur de Saint Etienne ENISE (visiting professor w 1995 roku).

Po zmianie struktury AGH, od 1992 roku związany z Wydziałem Inżynierii Mechanicznej i Robotyki.

W 1993 roku utworzył Laboratorium Tribologii i Inżynierii Powierzchni AGH i zespół młodych naukowców zapoczątkowując szkołę naukową badaczy mechaniki i fizyko-chemii zjawisk na powierzchni ciał stałych. Z tego zespołu zostało wypromowanych dwóch doktorów habilitowanych, którzy kontynuują szkołę naukową. W latach 1993-2017 był kierownikiem tego Laboratorium.

Założyciel Centrum Doskonałości - Krakowskie Centrum Badawcze Inżynierii Jonowej IONMED i od 2004 roku członek Rady Programowej.

W latach 2003-2006 kilkakrotnie visiting professor w Institut Catolique d’Arts et Metiers, Nantes, Francja.

W 1995 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 2006 roku profesorem zwyczajnym.

Był kierownikiem Zespołu Konstrukcji Maszyn i Tribologii KPBM oraz kierownikiem Laboratorium Tribologii i Inżynierii Powierzchni AGH w Centrum Doskonałości „Krakowskie Centrum Badawczego Inżynierii Jonowej IONMED”.

Poczynając od 2002 roku przeciwstawia się łamaniu zasad etyki w nauce.

Najważniejsze osiągnięcia naukowe: Stochastyczny opis oraz modelowanie cyfrowe procesu tarcia (1989). Identyfikacja fizycznych i chemicznych aspektów zużycia materiałów inżynierskich. Analiza STM inicjacji pęknięć zmęczeniowych. Metoda mikroudarowa badań zmęczeniowych supertwardych powłok. Nanotechnologie w inżynierii powierzchni. Powłoki DLC. Projekty dla ASEA BROWN BOVERI i DELPHI DELCO Automotive Systems (confidential). Sztuczna inteligencja w systemach diagnostycznych z kompozytami sensorowymi, Fraktale w tribologii.

Wyniki badań prezentował na kongresach i konferencjach, m.in.: CNRS Saint Etienne 1994, Budapeszt 1995, Osaka University 2001; University of Western Australia 2002; University of Beijing 2006, City University Hong-Kong 2008.

Autor około 180 prac, w tym około 130 publikacji, około 50 raportów i ekspertyz (9 raportów zastrzeżonych).

Wypromował 3 doktorów oraz ponad 50 magistrów i inżynierów, w tym studentów francuskich.

W 1983 roku został Członkiem - Elected Voting Member- American Society for Testing and Materials (ASTM), Commitee of Erosion and Wear. W latach późniejszych rozszerzył działalność w ASTM na Committee on Metallic and Inorganic Coatings oraz Committee on Petroleum Products, Liquid Fuels, and Lubricants.

Członek wielu stowarzyszeń zawodowych i naukowych, m.in.: Polskiej Akademii Nauk - Komitetu Nauki o Materiałach, The American Society for Testing and Materials (ASTM), Committee on Metallic and Inorganic Coatings, Committee on Petroleum Products, Liquid Fuels, and Lubricants, Rada Programowa Centrum Doskonałości „Krakowskie Centrum Badawczego Inżynierii Jonowej IONMED”, Polskie Towarzystwo Tribologiczne, Editorial Board Journal of Applied Mechanics and Engineering.

W 2019 roku założył Fundację Etyka w Nauce i jest jej prezesem.

W dniu 14 grudnia 1981 roku wyraził swój sprzeciw wobec ogłoszenia stanu wojennego.

Odznaczenia i nagrody

“Medal Złoty za Wieloletnią Służbę”, dwie Nagrody Naukowe Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1976, 1985), kilkanaście Naukowych Nagród Rektora AGH, Gold Medal Cairo University (1992), Medal Zasłużony dla Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki 2002.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/rakowski-wieslaw-02622

Źródła do biogramu

Książki

  • Pracownicy naukowo-dydaktyczni [Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH]. Red. W. P. Kowalski. Kraków 2002, s. 367-368, [foto]
  • Złota Księga Nauki Polskiej : w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 2, M-Ż. Red. nacz. K. Pikoń. Gliwice 2020, s. 332-333

Inne


stan na dzień 18.03.2020