Wiesław Stanisław Blaschke

Z Historia AGH
Wiesław Stanisław Blaschke
Wieslaw S. Blaschke.jpg
Nazwisko Blaschke
Imię / imiona Wiesław Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 10 czerwca 1941
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 23 lutego 2021
Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, gospodarka surowcami mineralnymi, ekonomika pozyskiwania i przetwarzania paliw, polityka paliwowo-energetyczna
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Wiesław Stanisław Blaschke (1941-2021)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, gospodarka surowcami mineralnymi, ekonomika pozyskiwania i przetwarzania paliw, polityka paliwowo-energetyczna

Nota biograficzna

Urodził się 10 czerwca 1941 roku w Krakowie. Zmarł 23 lutego 2021 roku.

Był wykładowcą i nauczycielem akademickim związanym z AGH, Polską Akademią Nauk i Politechniką Śląską w Gliwicach.

W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.

W 1963 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze i Zakładzie Przeróbki Mechanicznej KopalinWydziału Górniczego AGH.

W 1971 roku na podstawie pracy „Metoda wyznaczania optymalnych parametrów wzbogacania węgla energetycznego” uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1974-1976 był zastępcą dyrektora Instytutu Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych Wydziału Górniczego.

W 1983 roku na podstawie rozprawy „Metoda prognozowania ekonomicznych efektów grawitacyjnego wzbogacania węglakoksowego” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie przeróbki surowców mineralnych. W tym też roku kończy Studium Doskonalenia Kadr Kierowniczych Akademii Ekonomicznej w Krakowie o specjalności ekonomika i organizacja zarządzania przedsiębiorstwem.

W AGH pracował do 1987 roku.

Przed odejściem z pracy w AGH był kierownikiem Zakładu Gospodarki Surowcami Energetycznymi Instytutu Surowców Energetycznych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego.

W 2000 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

Odbył krótkoterminowe staże zagraniczne i wizyty naukowe w: Australii, Bułgarii, Chinach, Czechach, Finlandii, Francji, Jugosławii, Niemczech, Peru, Rosji, RPA, Słowacji, Szwecji, Ukrainie, USA, Węgrzech, Wietnamie, Wielkiej Brytanii.

W latach 1997-2003 był także doradcą prezesów Państwowej Agencji Węgla Kamiennego oraz Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa - instytucji odpowiedzialnych w owym czasie za przekształcenia sektora węglowego.

W latach 90-tych, przez niespełna trzy lata, był też wiceprezesem katowickiego Węglozbytu.

Autor ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą). Zrecenzował około 130 projektów badawczych, 20 projektów rozwojowych, 12 projektów celowych i około 20 projektów końcowych. Recenzował prace doktorskie i habilitacyjne oraz opiniował wnioski na stanowiska i tytuł profesora. Recenzent ponad 100 artykułów naukowych zgłaszanych do specjalistycznych czasopism, a także recenzent książek i monografii.

Współpracował z przemysłem, na rzecz którego wykonał ponad 160 opracowań naukowo-badawczych. Od 1989 roku uczestniczył w pracach związanych z transformacją kopalń, współkierował zespołem przygotowującym analizę stanu oraz koncepcję zmian systemowych i organizacyjnych w górnictwie węgla kamiennego. Był współautorem pierwszych założeń celów restrukturyzacyjnych, z reguły nie uczestniczył jednak w tworzeniu oficjalnych programów restrukturyzacyjnych, nie zgadzając się z ich zapisami - głównie w częściach ekonomicznych. Rozwiązania jego zespołu, dotyczące stanowienia cen węgla, zostały w 1990 roku wprowadzone w życie decyzją ministra finansów.

Jako ekspert zajmował się m.in. dostosowaniem krajowego górnictwa do funkcjonowania w Unii Europejskiej, problemami opłacalności eksportu węgla, organizacją handlu węglem, tworzeniem kombinatów górniczo-przetwórczych, zagadnieniami opłacalności wzbogacania węgla, opiniowaniem projektów nowych zakładów przeróbczych.

Ekspert w dziedzinie ekonomiki górnictwa i gospodarki surowcami mineralnymi, ważna postać okresu transformacji polskich kopalń węgla kamiennego do gospodarki wolnorynkowej, współautor wielu opracowań wykorzystanych w procesach restrukturyzacji górnictwa.

Pracował w wielu zespołach eksperckich rozwiązujących problemy cen węgla i oceniających szczegółowe plany restrukturyzacji kopalń. Współpracował z wieloma zagranicznymi ośrodkami naukowymi.

Był członkiem wielu Komitetów Naukowych PAN I PAU, Coal Preparation Society of Ame-rica oraz Coal Preparation Society of India, kolegiów redakcyjnych wielu czasopism naukowych, fachowych, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Naczelnej Organizacji Technicznej, Polskiego Towarzystwa Przeróbki Kopalin, Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej, Polskiego Komitetu Światowych Kongresów Górniczych, Bractwa Gwarków Związku Górnośląskiego, Lions Clubs International – LC Kraków Stare Miasto, Rady Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN i Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego, Rad Naukowych Wydziału Geologii i Ochrony Środowiska AGH, Wydziału Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej, Ministerialnych Zespołów Roboczych i Ekspertów w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Ministerstwie Przemysłu i Handlu, Ministerstwie Gospodarki, Rad Nadzorczych w Państwowej Agencji Węgla Kamiennego, Fundacji Energetyka Polska, Eco-Carbon, CZW Węglozbyt S.A., Węglo-koks S.A.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, wielokrotnie Nagroda Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Edukacji, Nagroda im. Prof. W. Budryka, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH, Honoris Gratia, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Zasłużony dla Górnictwa, Odznaka Tysiąclecia, Zasłużony działacz Ruchu Spółdzielczego, Zasłużony dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Zasłużony dla Górnictwa, Honorowa Odznaka SITG, Honorowa Odznaka NOT, Platynowy Laur „Propublico bono” przyznawany przez Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach, Honorowa Szpada Górnicza, Honorowy Kordzik Górniczy, Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia, Dyplom Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Otrzymał też odznaczenia zagraniczne: Słowacja – Zazasluhy o Slovensku Banicku Spolocnost i Za zachovanie tradicii (Minister Gospodarki Słowacji) oraz Lions Clubs International-USA –Melvin Jones Fellow, Diamond Challenge Award, Medal of Merit, Special Award MedalKnife of Strengh, Gold medal with mention (zespołowy) przyznany przez The Belgian and International Trade Fair for Technological Innovation, Gold medal with mention (zespołowy) przyznany przez International Warsaw Invention Show-IWIS,

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 136
  • [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 28
  • [Skład Osobowy AGH … 1986/87]. Kraków 1986, s. 75, 180
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 28-29, [foto]

Artykuły

  • Blaschke B.: Historia rodu Blaschke : mgr inż.Stanisław K.Blaschke. Czasopismo Techniczne KTT. Kwartalnik Krakowskiego Towarzystwa Technicznego 2015, nr 162-165 (styczeń - grudzień), s. 11-13, [foto]

Inne


stan na dzień 1.03.2021

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Wiesław_Stanisław_Blaschke&oldid=61384”