Wiesław Ochman

Wiesław Ochman
Nazwisko	Ochman
Imię / imiona	Wiesław
Tytuły / stanowiska	Mgr inż.
Tytuły honorowe AGH	Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia	6 lutego 1937
Miejsce urodzenia	Warszawa ; ; ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2008
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki oraz nieustanne promowanie nauk technicznych i Akademii Górniczo-Hutniczej
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Mgr inż. Wiesław Ochman (1937-)

śpiewak — tenor, działacz charytatywny, malarz

Nota biograficzna

Urodził się 6 lutego 1937 roku w Warszawie.

Liceum Plastyczne w Bolkowie na Dolnym Śląsku, po dwóch latach przeniesione do Szczawna-Zdroju i przekształcone w Technikum Zdobnictwa Ceramicznego, ukończył z wyróżnieniem. W 1954 roku rozpoczął studia na Wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej. Ukończył je w 1960 roku z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując tytuł magistra inżyniera.

W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955–1959). Zdobywał edukację muzyczną pod okiem prof. Marii Szłapak, prof. Sergiusza Nadgryzowskiego i prof. Jerzego Gaczyka. Zadebiutował w 1960 roku na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu partią Muezina w „Casanovie” Ludomira Różyckiego, a następnie kreował rolę Edgara w „Łucji z Lammermoor” Gaetano Donizettiego.

Karierę międzynarodową rozpoczął w 1967 roku od Opery w Berlinie, następnie występował w Monachium, Hamburgu, Frankfurcie i innych wielkich ośrodkach muzycznych w Niemczech. Odniósł też pierwsze sukcesy na festiwalach w Glyndebourne, Salzburgu i Orange. W 1975 roku partią Arriga w operze „Nieszpory sycylijskie” Verdiego zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera, gdzie występował przez kilka kolejnych sezonów. Występował na największych scenach operowych i estradach świata, w towarzystwie największych gwiazd operowych, między innymi w mediolańskiej La Scali, Barcelonie, Buenos Aires, Madrycie, Moskwie, Rzymie, Sewilli, Wiedniu, Genewie, Zurichu, Avignonie, Tuluzie, Marsylii, Budapeszcie, Paryżu, San Francisco, Washingtonie, Miami. Uczestniczył w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych, podczas których towarzyszyły mu zespoły prowadzone przez najwybitniejszych dyrygentów. Po 1999 roku zajął się też reżyserią operową.

Nagrał wiele płyt z muzyką operową, symfoniczną, oratoryjną, kameralną, sakralną i popularną. Otrzymał Grand Prix du Disque, trzy złote płyty i jedną platynową. Wystąpił w filmie „Carewicz” Franciszka Lehara, „Salome” Richarda Straussa, „Eugeniusz Oniegin” Piotra Czajkowskiego.

Kolejna pasja to malarstwo; specjalizuje się w krajobrazach i martwej naturze. Jego obrazy znajdują się w wielu galeriach i zbiorach prywatnych na całym świecie.

Ważnym elementem aktywności artysty jest działalność charytatywna na rzecz wspierania kultury, opieki medycznej i funduszu stypendialnego. Uczestniczy w różnych przedsięwzięciach między innymi na rzecz ratowania zabytków Krakowa, Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie, w imprezach dla „Sprawnych inaczej”. Od 1993 roku organizuje doroczne koncerty charytatywne pod tytułem: „Wiesław Ochman i Jego Goście” w Zawierciu, z których dochód przeznaczony jest na wspieranie Fundacji Pomocy dla Szpitala w Zawierciu „Auxilium”. Doroczne nagrody, które sam wręcza przy okazji koncertów, noszą nazwę „Kryształowych Ochmanów”. Wielokrotnie organizował też aukcje polskich dzieł sztuki w ambasadzie RP w Waszyngtonie i Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia, Nagroda Miasta Krakowa, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medal 400-lecia Stołeczności Warszawy, statuetka i tytuł mecenasa sztuki, złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" za zasługi dla kultury oraz wiele wyróżnień za działalność artystyczną i społeczną, tytuł Ambasadora Dobrej Woli UNICEF, „Order Uśmiechu” i inne

Źródła do biogramu

Książki

Oni też studiowali w AGH : inżynierowie - artyści i... : życiorysy niekonwencjonalne. Oprac. E. Postawa, A. Chadaj oraz zespół aut. Kraków 2010, s. 13-17, [foto]

Artykuły

Lis J.: Laudacja z okazji nadania godności doktora honoris causa Wiesławowi Ochmanowi. Biuletyn AGH 2008, nr 4, s. 7-9
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 30.01.2008], s. 34
Wiesław Ochman doktorem honoris causa AGH : 21 kwietnia 2008 r. Biuletyn AGH 2008, nr 4, s. [36], [foto]
Wiesław Ochman doktorem honoris causa AGH. Materiały Ceramiczne 2008, R. 60 nr 2 s. 88-89, [foto]

Inne

Wiesław Ochman... [online] [przeglądany 22.12.2016]. Dostępny w: www.bg.agh.edu.pl/STUDIOWALI/Ochman/
[Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Wiesławowi Ochmanowi]

stan na dzień 28.02.2018