Wiesław Długosz

Z Historia AGH
Wersja z dnia 23:14, 10 gru 2013 autorstwa SzymonSokol (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Wiesław Długosz | image = dlugosz.jpg | family-name = Długosz | given-name = Wiesław | additional-name = | honorific-prefix =...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Wiesław Długosz
Nazwisko Długosz
Imię / imiona Wiesław
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 1927
Data śmierci 1986
Dyscyplina/specjalności przeróbka surowców mineralnych



Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi 1974, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski 1979, nagrody Ministrwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Ministra Przemysłu Chemicznego, liczne nagrody Rektora AGH.

Doc. dr inż. Wiesław Długosz (1927-1986)

Specjalność: przeróbka surowców mineralnych

Urodził się 27 czerwca 1927 roku w Czeladzi, zmarł 1 listopada 1986 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym AGH. W 1956 uzyskał stopień naukowy doktora i został zatrudniony w Katedrze Przeróbki Mechanicznej Kopalin AGH. Kolejno pełnił funkcje: kierownika Pracowni metod izotopowych i technologii flotacji, kierownika Zakładu fizykochemicznych metod wzbogacania.

Był pełnomocnikiem Ministerstwa Przemysłu Chemicznego do spraw przeróbki w czasie rozruchu Zakładu Przeróbki Siarki w Machowie k/Tarnobrzega. Współpracował z Instytutem Szkła i Ceramiki w Warszawie.

Szczególny zakres jego działalności to zagadnienia dotyczące technologii wzbogacania i uszlachetniania surowców mineralnych oraz teorii i technologii flotacji.

Autor około 60 prac opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych, około 40 opracowań dla przemysłu i kilku patentów. Był promotorem 3 prac doktorskich i 40 prac magisterskich i recenzentem prac magisterskich, doktorskich, referatów naukowych oraz innych prac naukowo-badawczych.

Źródło:

  • Inżynieria Mineralna 2003 nr 1. s. 50-51, portr.
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo Hutniczej. Gliwice cop.2004. S. 68