Włodzimierz Jerzy Mościcki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 52: Linia 52:
fotografia przyrodnicza (szczególnie góry, mikro świat flory i fauny), narciarstwo
fotografia przyrodnicza (szczególnie góry, mikro świat flory i fauny), narciarstwo
śladowe i psy (zwłaszcza azylowe).
śladowe i psy (zwłaszcza azylowe).





Wersja z 12:52, 22 lut 2022

Włodzimierz Jerzy Mościcki
Jerzy Moscicki.jpg
Nazwisko Mościcki
Imię / imiona Włodzimierz Jerzy


Data urodzenia 7 grudnia 1948
Miejsce urodzenia Poznań


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka, inżynieria i ochrona środowiska, geofizyka stosowana, geofizyka środowiska, geofizyka w geomorfologii, metody geoelektryczne i geotermiczne, badania geofizyczne w górach wysokich
Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Dr hab. inż., prof. AGH Włodzimierz Jerzy Mościcki (1948-) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka, inżynieria i ochrona środowiska, geofizyka stosowana, geofizyka środowiska, geofizyka w geomorfologii, metody geoelektryczne i geotermiczne, badania geofizyczne w górach wysokich

Nota biograficzna

Urodził się 7 grudnia 1948 roku w Poznaniu.

W 1971 roku ukończył Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy AGH.

W 1971 roku rozpoczął pracę inżyniera stażysty w Zakładzie Geoelektryki Poszukiwawczej Instytutu Geofizyki Stosowanej i Poszukiwań Naftowych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W 1979 roku na podstawie pracy "Lokalizowanie wyrobisk podziemnych metodą geotermiczną", napisanej pod kierunkiem profesora Stanisława Małoszewskiego, uzyskał stopień doktora.

W 2013 roku na podstawie rozprawy "Badanie metodami geoelektrycznymi właściwości, struktur i procesów zachodzących w utworach przypowierzchniowych" uzyskał stopień doktora habilitowanego.


Od roku 1975 uczestniczy aktywnie w geofizycznych badaniach naukowych (zainicjowanych przez A. Kotarbę i W. Smolaka) na terenie Tatr.

W 1977 roku zdobył kartę taternika.


wspinał się po klasycznych drogach w Tatrach Wysokich, głównie z pobudek estetyczno-emocjonalnych.

Należą do nich: badania geofizyczne podłoża Doliny Małej Łąki (1975-1977), badania magnetometryczne na grani Wołoszynów (1979), badanie letniej termiki Czarnego Stawu Gąsienicowego (1987-1988), zimowej termiki Morskiego Oka (1993-1994) i Zielonego Stawu Gąsienicowego, badania elektrooporowe w Dolinie Rybiego Potoku (1993), studia (wspólnie

z S. Kędzią) nad wieloletnią zmarzliną w Koziej Dolince (sondowania elektrooporowe i pomiary temperatury – BTS, 1996-2000) i nad Wielkim Stawem Hińczowym (pomiary temperatury).

W latach 1998 i 2003 prowadził geoelektryczne i termiczne badania w Górach Abisko (Szwecja). Od 2004 zajmuje się monitoringiem tempera- tury gruntu i pokrywy śniegowej w Koziej Dolince i na północnym stoku Świnicy w aspekcie wieloletniej zmarzliny i globalnego ocieplenia. Uczestniczył w geofizycz- nych ba daniach gorących źródeł w miejscowości Tatopani, w dolinie Kali Gandaka w ramach geologicznej wyprawy naukowej AGH – Nepal’77. W latach 1985-1987 prowadził badania grawimetryczne i magnetometryczne na Saharze algierskiej. W 1999 roku uczestniczył w wyprawie rekonesansowej w Tien-Szan, m.in. w celu rozpoznania warunków prac geofizycznych w górach wysokich graniczących z obszarami pustynnymi. Opublikował kilkanaście prac nt. wyników badań geofizycznych obszarów wysokogórskich. Jest członkiem Zarządu Oddz. Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi. Aktualne pasje to fotografia przyrodnicza (szczególnie góry, mikro świat flory i fauny), narciarstwo śladowe i psy (zwłaszcza azylowe).



Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/wlodzimierz-jerzy-moscicki-02081

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 210
  • [Skład Osobowy AGH … 1971/72]. Kraków 1973, s. 71
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 239, [foto]

Artykuły

  • Medale Komisji Edukacji Narodowej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004, nr 135, s. 12

Inne


stan na dzień 21.02.2022