Władysław Ptak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
| fields = metalurgia
| fields = metalurgia
| function = Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych w latach 1962–1966
| function = Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych w latach 1962–1966
| faculty = Wydział Metali Nieżelaznych
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 34: Linia 35:
| notable_students =  
| notable_students =  
| known_for =  
| known_for =  
| varia =
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_zoo =  
| author_abbrev_zoo =  

Wersja z 16:22, 22 sty 2014

Władysław Ptak
Wladyslaw Ptak.jpg
Nazwisko Ptak
Imię / imiona Władysław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 1920
Data śmierci 1990
Dyscyplina/specjalności metalurgia
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych w latach 1962–1966
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP (1973), nagroda państwowa II stopnia za osiągnięcia w dziedzinie termodynamicznej teorii roztworów metali i inne.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19621966

Prof. zw. dr inż. Władysław Ptak (1920–1990)

Specjalność: metalurgia

Urodził sie w Wieliczce. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AGH (1948). Związany z uczelnią od 1946 r. Pracę rozpoczął jako asystent w Katedrze Metalurgii Metali Nieżelaznych. Tutaj uzyskał stopnie i tytuły naukowe: doktor (1954), docent (1955), prof. nadzw. (1959) , prof. zwycz. (1969). W czasie wojny był żołnierzem AK.

Współorganizator Wydziału Metali Nieżelaznych, w latach 1969–1974 Dyrektor Instytutu Metali Nieżelaznych. Pełnił jeszcze funkcję Kierownika Zakładu, później Katedry Procesów Metalurgicznych do 1960 r.

Członek, a od 1972 r. przewodniczący Sekcji Teorii Procesów Metalurgicznych Komitetu Metalurgii PAN. W 1969 r. został wybrany członkiem korespondentem PAN, w 1989 r. członkiem rzeczywistym PAN.

Jego działalność naukowa skupiała się wokół metalurgii praktycznej. Interesował się zwłaszcza termodynamiczną teorią roztworów metali, stopionych soli i żużli metalurgicznych oraz kinetyki i równowagi reakcji metalurgicznych. Opublikował ponad 80 prac badawczych. Był zamiłowanym dydaktykiem, przez wiele lat prowadził wykłady z teorii procesów metalurgicznych.

Źródło:

  • BIP 1995 nr 18. s. 24–25
  • Uczeni Polscy XIX–XX stulecia. T. 3. s. 504–505