Władysław Pilch

Z Historia AGH
Władysław Pilch
Wladyslaw Pilch.jpg
Nazwisko Pilch
Imię / imiona Władysław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 7 lutego 1923
Miejsce urodzenia Wisła
Data śmierci 5 lipca 1996
Dyscyplina/specjalności górnictwo (przeróbka surowców mineralnych)
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Górniczego (1972–1975)
Wydział Wydział Górniczy


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka ZNP, Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla woj. krakowskiego”, Medal KEN.
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19721975

Prof. dr hab. inż. Władysław Pilch (1923–1996)

Specjalność: górnictwo (przeróbka surowców mineralnych)

Życiorys

Urodził się 7 lutego 1923 roku w Wiśle, zmarł 5 lipca 1996 roku. W 1951 roku ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie. W 1962 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1978 roku stopień doktora habilitowanego. W 1991 roku otrzymał tytuł profesora.

Przebieg pracy zawodowej: AGH: kierownik Zakładu Fizycznych Metod Wzbogacania w Instytucie Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych 1962–1982, prodziekan Wydziału Górniczego 1972–1975, wicedyrektor Instytutu 1976–1982; praca za granicą: kierownk Zakładu Mineral Processing na Politechnice Kaduna w Kadunie, Nigeria, 1982–1986. W 1993 roku przeszedł na emeryturę.

Staże: Instytut „Mechanobr” w Leningradzie 1963, Uniwersytet Techniczny w Helsinkach 1981.

Członek Sekcji Przeróbki Surowców Mineralnych PAN, Oddział w Krakowie w latach 1974–1993 oraz rad naukowych w wielu instytucjach naukowych.

Badania: separacja surowców mineralnych oraz surowców wtórnych i odpadowych w polach magnetycznych separatorów (separatory niskogradientowe, separatory wysokogradientowe — szczególnie separatory poligradientowe i nadprzewodnikowe), separacja w cieczach para- i ferromagnetycznych; opracowanie metody produkcji cieczy ferromagnetycznej; rozkłady pól magnetycznych w przestrzeniach roboczych separatorów, a także rozkłady sił magnetycznych; konstrukcja nowych typów separatorów, w tym zastosowanie magnesów stałych nowej generacji.

Działalność pozanaukowa: stopień generalnego dyrektora górniczego II stopnia, działalność w ZNP, m.in. funkcje sekretarza i prezesa Rady zakładowej ZNP w AGH 1965–1980; jako wicedyrektor Instytutu Profesorskiego zajmował się unowocześnianiem bazy dydaktycznej, organizacją praktyk przemysłowych studentów oraz zorganizował wyprawę studentów do Nigerii; był doradcą Biura Projektów Kopalnictwa Rud Żelaza w Częstochowie 1969–1980.

Autor 120 prac polskich i zagranicznych, 15 patentów i 40 ekspertyz. Promotor prac 6 doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Trzykrotnie Min. Szkolnictwa Wyższego, wielokrotnie Rektora; Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka ZNP, Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla woj. krakowskiego”, Medal KEN.

Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 502, portr.
  • Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. S. 117