Władysław Pilch: Różnice pomiędzy wersjami
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) mNie podano opisu zmian |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 49: | Linia 49: | ||
Specjalność: górnictwo (przeróbka surowców mineralnych) | Specjalność: górnictwo (przeróbka surowców mineralnych) | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Wersja z 11:26, 2 wrz 2014
| Władysław Pilch | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Pilch | ||||||||
| Imię / imiona | Władysław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 7 lutego 1923 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Wisła | ||||||||
| Data śmierci | 5 lipca 1996 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo (przeróbka surowców mineralnych) | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Górniczego (1972–1975) | ||||||||
| Wydział | Wydział Górniczy
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP | ||||||||
| |||||||||
Prof. dr hab. inż. Władysław Pilch (1923–1996)
Specjalność: górnictwo (przeróbka surowców mineralnych)
Życiorys
Urodził się 7 lutego 1923 roku w Wiśle, zmarł 5 lipca 1996 roku. W 1951 roku ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie. W 1962 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1978 roku stopień doktora habilitowanego. W 1991 roku otrzymał tytuł profesora.
Przebieg pracy zawodowej: AGH: kierownik Zakładu Fizycznych Metod Wzbogacania w Instytucie Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych 1962–1982, prodziekan Wydziału Górniczego 1972–1975, wicedyrektor Instytutu 1976–1982; praca za granicą: kierownk Zakładu Mineral Processing na Politechnice Kaduna w Kadunie, Nigeria, 1982–1986. W 1993 roku przeszedł na emeryturę.
Staże: Instytut „Mechanobr” w Leningradzie 1963, Uniwersytet Techniczny w Helsinkach 1981.
Członek Sekcji Przeróbki Surowców Mineralnych PAN, Oddział w Krakowie w latach 1974–1993 oraz rad naukowych w wielu instytucjach naukowych.
Badania: separacja surowców mineralnych oraz surowców wtórnych i odpadowych w polach magnetycznych separatorów (separatory niskogradientowe, separatory wysokogradientowe — szczególnie separatory poligradientowe i nadprzewodnikowe), separacja w cieczach para- i ferromagnetycznych; opracowanie metody produkcji cieczy ferromagnetycznej; rozkłady pól magnetycznych w przestrzeniach roboczych separatorów, a także rozkłady sił magnetycznych; konstrukcja nowych typów separatorów, w tym zastosowanie magnesów stałych nowej generacji.
Działalność pozanaukowa: stopień generalnego dyrektora górniczego II stopnia, działalność w ZNP, m.in. funkcje sekretarza i prezesa Rady zakładowej ZNP w AGH 1965–1980; jako wicedyrektor Instytutu Profesorskiego zajmował się unowocześnianiem bazy dydaktycznej, organizacją praktyk przemysłowych studentów oraz zorganizował wyprawę studentów do Nigerii; był doradcą Biura Projektów Kopalnictwa Rud Żelaza w Częstochowie 1969–1980.
Autor 120 prac polskich i zagranicznych, 15 patentów i 40 ekspertyz. Promotor prac 6 doktorskich.
Odznaczenia i nagrody
Trzykrotnie Min. Szkolnictwa Wyższego, wielokrotnie Rektora; Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka ZNP, Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla woj. krakowskiego”, Medal KEN.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 502, portr.
- Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. S. 117