Władysław Karol Dobrucki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 13: Linia 13:
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi
|name=Władysław Karol Dobrucki
|name=Władysław Karol Dobrucki
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=12618
|image_size=12618
|alt=
}}{{Funkcja
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
|Jednostka=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
Linia 56: Linia 23:


Dyscyplina/specjalności: metalurgia, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn walcowniczych
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn walcowniczych


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 62: Linia 28:
Urodził się 19 stycznia 1918 roku w Krakowie. Zmarł 20 czerwca 2010 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  
Urodził się 19 stycznia 1918 roku w Krakowie. Zmarł 20 czerwca 2010 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  


Studiował w Politechnice Warszawskiej (1935–39), dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach otrzymał w 1946 ; doktorat — AGH (1960), habilitacja — AGH (1962), prof. nadzw. (1970), prof. zw. (1976).
Studiował w Politechnice Warszawskiej (1935–39), dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach otrzymał w 1946.
 
W 1960 roku na podstawie pracy "Płynięcie metalu w procesie przepychania rur na gorąco" uzyskał stopień doktora.
 
W 1962 roku na podstawie rozprawy "Hipoteza tarcia sczepno-poślizgowego na powierzchni styku ciał sztywnych (narzędzi) z ciałami elastoplastycznymi" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
 
W 1970 roku został profesorem nadzwyczajnym.
 
W 1976 roku otrzymał tytuł profesora.


Podczas okupacji hitlerowskiej działacz ruchu oporu, więzień Pawiaka, Oświęcimia, Mauthausen-Gusen. Pracownik Biura Proj. Hutn. „BIPROHUT” w latach 1947–1957, pracownik Politechniki Śląskiej w latach 1950–1954.
Podczas okupacji hitlerowskiej działacz ruchu oporu, więzień Pawiaka, Oświęcimia, Mauthausen-Gusen. Pracownik Biura Proj. Hutn. „BIPROHUT” w latach 1947–1957, pracownik Politechniki Śląskiej w latach 1950–1954.


W AGH adiunkt, z-ca prof. (1956–62), docent (1962–70), prof. (1970–88), prof. emerytowany (1988) zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Kierownik Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]] w latach 1962–1988. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975.
W AGH adiunkt, z-ca prof. (1956–62), docent (1962–70), prof. (1970–88), prof. emerytowany (1988) zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Kierownik Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]] w latach 1962–1988. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975.


Członek rady redakcji „J. Mech. Working Technol.”; członek Kom. Metal. PAN, Komis. Mech. Stos. Oddz. PAN w Krakowie, Kom. Bud. Maszyn PAN, członek rad naukowych : Instytutu Obróbki Plastycznej w Poznaniu, Inst. Metal. PAN w Krakowie, OBR Obróbki Plast. Metali „Plasomet” w Warszawie.
Członek rady redakcji „J. Mech. Working Technol.”; członek Kom. Metal. PAN, Komis. Mech. Stos. Oddz. PAN w Krakowie, Kom. Bud. Maszyn PAN, członek rad naukowych : Instytutu Obróbki Plastycznej w Poznaniu, Inst. Metal. PAN w Krakowie, OBR Obróbki Plast. Metali „Plasomet” w Warszawie.


Współtwórca polskiej szkoły projektowania i konstrukcji walcowni, twórca oryginalnej szkoły naukowej w zakresie podstaw mechaniki walcowania i jej sprężenia zwrotnego z walcarką, projektant pierwszej w Polsce (zaprojektowanej i zbudowanej) walcowni (1951), współautor patentów na oryginalną metodę przepychania na gorąco rur i na obwiedniowe walcowanie na zimno rur o dużych średnicach.
Współtwórca polskiej szkoły projektowania i konstrukcji walcowni, twórca oryginalnej szkoły naukowej w zakresie podstaw mechaniki walcowania i jej sprężenia zwrotnego z walcarką, projektant pierwszej w Polsce (zaprojektowanej i zbudowanej) walcowni (1951), współautor patentów na oryginalną metodę przepychania na gorąco rur i na obwiedniowe walcowanie na zimno rur o dużych średnicach.


Autor 120 prac z zakresu mechaniki procesu walcowania i urządzeń walcowniczych w czasopismach polskich i zagranicznych; 9 książek w tym 4 monografii, 17 patentów.
Autor 120 prac z zakresu mechaniki procesu walcowania i urządzeń walcowniczych w czasopismach polskich i zagranicznych; 9 książek w tym 4 monografii, 17 patentów.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 81: Linia 52:
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], Krzyż Oświęcimia, nagrody państwowe i resortowe
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], Krzyż Oświęcimia, nagrody państwowe i resortowe


== Bibliografia ==
== Źródła do biogramu ==
 
====Książki====
====Książki====
* Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 68, 69, 208, 212, [foto]
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 130
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 130
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004., s. 69, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004., s. 69, [foto]
Linia 89: Linia 63:


====Artykuły====
====Artykuły====
* ''Dziennik Polski'' 2010, nr 144 (23 VI 2010), s. A15 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2010, nr 144 (23 VI 2010), s. A15 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2010, nr 145 (24 VI 2010), s. A13 [nekr.]  
* ''Dziennik Polski'' 2010, nr 145 (24 VI 2010), s. A13 [nekr.]  
* ''Gazeta Wyborcza'' 2010, nr 144, [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 9 [nekr.]
* ''Gazeta Wyborcza'' 2010, nr 144, [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 9 [nekr.]


==== Inne ====
* Wniosek o nadanie tytułu profesora zwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora zwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej prof. nadzw. dr hab. inż. Władysława Dobruckiego. [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH...'' 24.04.1975], s. 49-52


{{DEFAULTSORT:Dobrucki, Władysław Karol}}
{{DEFAULTSORT:Dobrucki, Władysław Karol}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 17:33, 28 mar 2023

Władysław Karol Dobrucki
Wladyslaw Dobrucki.jpg
Nazwisko Dobrucki
Imię / imiona Władysław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 19 stycznia 1918
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 20 czerwca 2010
Dyscyplina/specjalności metalurgia, walcownictwo, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1972–1975)
Wydział Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Maszyn Górniczych i Hutniczych19721975

Prof. zw. dr hab. inż. Władysław Karol Dobrucki (1918–2010)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn walcowniczych

Nota biograficzna

Urodził się 19 stycznia 1918 roku w Krakowie. Zmarł 20 czerwca 2010 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Studiował w Politechnice Warszawskiej (1935–39), dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach otrzymał w 1946.

W 1960 roku na podstawie pracy "Płynięcie metalu w procesie przepychania rur na gorąco" uzyskał stopień doktora.

W 1962 roku na podstawie rozprawy "Hipoteza tarcia sczepno-poślizgowego na powierzchni styku ciał sztywnych (narzędzi) z ciałami elastoplastycznymi" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1970 roku został profesorem nadzwyczajnym.

W 1976 roku otrzymał tytuł profesora.

Podczas okupacji hitlerowskiej działacz ruchu oporu, więzień Pawiaka, Oświęcimia, Mauthausen-Gusen. Pracownik Biura Proj. Hutn. „BIPROHUT” w latach 1947–1957, pracownik Politechniki Śląskiej w latach 1950–1954.

W AGH adiunkt, z-ca prof. (1956–62), docent (1962–70), prof. (1970–88), prof. emerytowany (1988) zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Kierownik Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych w latach 1962–1988. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975.

Członek rady redakcji „J. Mech. Working Technol.”; członek Kom. Metal. PAN, Komis. Mech. Stos. Oddz. PAN w Krakowie, Kom. Bud. Maszyn PAN, członek rad naukowych : Instytutu Obróbki Plastycznej w Poznaniu, Inst. Metal. PAN w Krakowie, OBR Obróbki Plast. Metali „Plasomet” w Warszawie.

Współtwórca polskiej szkoły projektowania i konstrukcji walcowni, twórca oryginalnej szkoły naukowej w zakresie podstaw mechaniki walcowania i jej sprężenia zwrotnego z walcarką, projektant pierwszej w Polsce (zaprojektowanej i zbudowanej) walcowni (1951), współautor patentów na oryginalną metodę przepychania na gorąco rur i na obwiedniowe walcowanie na zimno rur o dużych średnicach.

Autor 120 prac z zakresu mechaniki procesu walcowania i urządzeń walcowniczych w czasopismach polskich i zagranicznych; 9 książek w tym 4 monografii, 17 patentów.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Oświęcimia, nagrody państwowe i resortowe

Źródła do biogramu

Książki

  • Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 68, 69, 208, 212, [foto]
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 130
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004., s. 69, [foto]
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A-G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [ca 1998], s. 312-313
  • Złota Księga Nauki Polskiej 1999. Red. K. Pikoń, A. Sokołowska. Gliwice 1999, s. 47

Artykuły

  • Dziennik Polski 2010, nr 144 (23 VI 2010), s. A15 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2010, nr 145 (24 VI 2010), s. A13 [nekr.]
  • Gazeta Wyborcza 2010, nr 144, [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 9 [nekr.]

Inne

  • Wniosek o nadanie tytułu profesora zwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora zwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej prof. nadzw. dr hab. inż. Władysława Dobruckiego. [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 24.04.1975], s. 49-52
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Władysław_Karol_Dobrucki&oldid=77162”