Władysław Duliński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Władysław Duliński | | name = Władysław Duliński | ||
| image = | | image = Wladyslaw_Dulinski.jpg | ||
| family-name = Duliński | | family-name = Duliński | ||
| given-name = Władysław | | given-name = Władysław | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| native_name = | | native_name = | ||
| native_name_lang = | | native_name_lang = | ||
| image = | | image = Wladyslaw_Dulinski.jpg | ||
| image_size = 8735 | | image_size = 8735 | ||
| alt = | | alt = | ||
Wersja z 16:51, 20 sty 2014
| Władysław Duliński | |
|---|---|
| Nazwisko | Duliński |
| Imię / imiona | Władysław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1926 |
| Data śmierci | 2011 |
| Dyscyplina/specjalności | gazownictwo ziemne, eksploatacja i zagospodarowanie wód mineralnych |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Gazownictwa i Zagospodarowania Złóż Gazu Ziemnego w latach 1985–91
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski i Oficerski OOP, Medal KEN, nagrody resortowe |
Prof. dr hab. inż. Władysław Duliński (1926–2011)
Specjalność: gazownictwo ziemne, eksploatacja i zagospodarowanie wód mineralnych
Urodził się w Prądniku Korzkiewskim. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, inżynier górnik (1955), mgr inż. (1956), dr nauk technicznych (1964), dr hab. (1969), profesor (1979).
W AGH asystent (1955–57), starszy asystent (1968–64), adiunkt (1964–71), docent (1971–79), prof. nadzw. (1979–91), profesor zw. od 1991 r. Kierownik Zakładu Gazownictwa w Katedrze Kopalnictwa Naftowego (1966–71), kierownik Zakładu Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na Wydziale Wiertniczo-Naftowym (1971–85), kierownik naukowo-dydaktyczny Punktu Konsultacyjnego AGH w Krosnie (1969–78), kierownik Studium Podyplomowego (1965–66, 1979–80, 1985–86, 1988–89). Zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego (1988–90).
Członek Sekcji Wiertnictwa i Eksploatacji Surowców Płynnych Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu Górnictwa Nafty i Gazu, delegat Polski do Międzynarodowej Unii Gazowniczej, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Techniki Uzdrowiskowej i innych stowarzyszeń.
Autor 98 publikacji, 4 patentów, 2 wzorów użytkowych, 10 projektów racjonalizatorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słowniik biograficzny. T. 1: A–G. Warszawa [ca] 1998. S. 340–341
- Dziennik Polski 2011 nr 139 (16 VI 2011). s. A13 [nekrologi]