Teodor Józef Blachut (Błachut)

Teodor Józef Blachut (Błachut)
Nazwisko	Błachut-Blachut
Imię / imiona	Teodor ;
Data urodzenia	1915
Data śmierci	2004 ;
Pełnione funkcje	Kierownik Sekcji Badań Fotogrametrycznych Państwowego Instytutu Badań w Ottawie ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1974
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia naukowe w dziedzinie fotogrametrii

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Teodor Józef Błachut-Blachut (1915–2004)

Urodził się 10 lutego 1915 roku w Częstochowie. Zmarł 17 czerwca 2004 w Kanadzie. W 1938 roku ukończył studia na Politechnice Lwowskiej. W czasie II wojny światowej walczył jako ochotnik w szeregach Polskich Sił Zbrojnych we Francji. Karierę naukową rozpoczął w Politechnice Zuryskiej, gdzie był zatrudniony jako asystent i pracownik naukowy, następnie zaś w Zakładach Wilda w Szwajcarii. W 1951 roku na zaproszenie rządu kanadyjskiego zorganizował i przez 28 lat kierował Sekcją Badań Fotogrametrycznych w National Research Council w Ottawie.

Wybitny uczony, obywatel Kanady polskiego pochodzenia. Członek Kanadyjskiej Akademii Nauk (Royal Society of Canada), członek zagraniczny PAN, członek korespondent SIT Geodetów Polskich NOT. W 1960 roku otrzymał Medal Honorowy Uniwersytetu Technicznego w Mediolanie. Od 1970 r. członek Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Kanadzie. Przewodniczący Komitetu Pomiarów Wielkoskalowych i Miejskich Panamerykańskiego Instytutu Geografii i Historii. Założyciel i kilkuletni prezes „Polskiego Instytutu — Kaszuby” w Kanadzie. Wraz z małżonką ustanowił w 1966 roku „Fundusz nagród i stypendiów Fanni i Teodora Blachutów” dla młodych pracowników nauki w Polsce, działających w zakresie fotogrametrii i teledetekcji. Fundusz jest zlokalizowany w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska. O nagrody i stypendia mogą się ubiegać kandydaci z wszystkich ośrodków naukowych i zawodowych działających na terenie Polski.

Autor ponad 130 publikacji naukowych, w tym książkowych, unikalnych podręczników uniwersyteckich używanych w wielu uczelniach świata.

Źródło:

Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
Księga tytułów i stopni naukowych uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951–2001. Kraków 2001. S. 7
Dziennik Polski 2004 nr 145 (23 VI 2004). s. 18 [nekrolog]