Tadeusz Lasek

Z Historia AGH
Tadeusz Lasek
Nazwisko Lasek
Imię / imiona Tadeusz
Tytuły / stanowiska Mgr inż., prof. Politechniki Śląskiej
Data urodzenia 25 maja 1910
Miejsce urodzenia Stanisławów
Data śmierci 21 września 1974
Miejsce śmierci Katowice
Dyscyplina/specjalności górnictwo
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Order Sztandaru Pracy, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej

Mgr inż., prof. Politechniki Śląskiej Tadeusz Lasek (1910-1974)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 25 maja 1910 roku w Stanisławowie. Zmarł 21 września 1974 roku w Katowicach. Pochowany na Cmentarzu przy ul. Henryka Sienkiewicza w Katowicach.

Ukończył III Państwowe Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Tarnowie o profilu matematyczno-przyrodniczym.

W 1928 roku rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie.

W grudniu 1931 roku podjął pracę asystenta w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej Wydziału Górniczego AG. W 1939 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Pracował do czerwca 1939 roku, następnie rozpoczął pracę inżyniera ruchu w Kopalni Węgla Kamiennego "Wanda-Lech" w Rudzie Śląskiej, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej.

W czasie II wojny światowej był magazynierem w Związku Plantatorów Tytoniu w Proszowicach.

W lutym 1945 roku skierowany został do pracy w Kopalni "Paweł" w Rudzie Śląskiej, a następnie w kwietniu tego samego roku do Kopalni "Szombierki". W lipcu 1947 roku objął stanowisko dyrektora Kopalni "Concordia" w Zabrzu, a od czerwca 1948 roku był dyrektorem Kopalni "Generał Zawadzki". W listopadzie 1948 roku został kierownikiem Wydziału Ruchu Kopalń w Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego w Bytomiu, skąd w październiku 1949 roku został skierowany do pracy w Kopalni "Paweł" w Chebziu na stanowisko kierownika ruchu zakładu, a następnie w styczniu 1950 roku na stanowisko naczelnika Wydziału Ruchu Kopalń w Ministerstwie Górnictwa w Katowicach.

W październiku 1950 roku został dyrektorem KWK "Stalin" w Sosnowcu. W ciągu kolejnych dwóch lat zajmował się międzynarodową współpracą w dziedzinie górnictwa, wyjeżdżając kilkakrotnie na dłuższe pobyty do Albanii i Czechosłowacji.

W 1953 roku został dyrektorem Centralnego Zarządu Szkolenia Zawodowego, a w 1954 roku dyrektorem generalnym w resorcie górnictwa. W 1955 roku został wiceprezesem, a w 1957 roku prezesem Wyższego Urzędu Górniczego. Funkcję tę pełnił do kwietnia 1965 roku.

W 1965 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W trakcie pracy na uczelni pełnił funkcję m.in. kierownika Katedry Bezpieczeństwa i Higieny Pracy w Górnictwie (1965-1968) oraz dziekana Wydziału Górniczego (1968-1971).

W latach 1958-1961 na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH prowadził wykłady zlecone z przepisów górniczych i geologicznych.

1 kwietnia 1971 roku przeszedł na emeryturę.

Członek Państwowej Rady Górnictwa, Komitetu Górnictwa oraz wielu rad naukowo-technicznych.

Odznaczenia i nagrody

Order Sztandaru Pracy II klasy, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 113
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 101
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1932/33]. Kraków 1932, s. 32
  • [Skład Osobowy AGH … 1958/59]. Kraków 1959, s. 98, 102, 104, 105
  • W stulecie Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach. Poczet Gwarków Śląskich, Z. 12. Katowice 2022, s. 49-50, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 205 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Inne