Tadeusz Mieczysław Gibas: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|image=Tadeusz_Gibas.jpg
|image=Tadeusz_Gibas.jpg
|birth_date=1922
|birth_date=17 czerwca 1922
|birth_place=Mordarka
|birth_place=Mordarka
|fields=materiałoznawstwo i inżynieria materiałowa
|death_date=25 kwietnia 2015
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|fields=materiałoznawstwo, inżynieria materiałowa
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
|name=Tadeusz Gibas
|name=Tadeusz Gibas
|honorific-suffix=
|honorific-suffix=
Linia 44: Linia 45:
|children=
|children=
}}
}}
Prof. dr inż. '''Tadeusz Gibas''' (1922–)
Prof. dr inż. '''Tadeusz Gibas''' (1922–2015)


Specjalność: materiałoznawstwo i inżynieria materiałowa
Specjalność: materiałoznawstwo, inżynieria materiałowa


Urodził się w Mordarce. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1950), dr nauk technicznych (1965), prof. (1973).
== Nota biograficzna ==
Urodził się 17 czerwca 1922 roku w Mordarce. Zmarł 25 kwietnia 2015 roku, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


W AGH był asystentem (1950–51) i wykładowcą w latach 1971–82. Pracownik Instytutu Obróbki Skrawaniem (kierownik Zakładu w latach 1952–92, konsultant od 1993 r.). Profesor kontraktowy Politechniki Krakowskiej (1975–78 i od 1995 r.), kierownik Zakładu (1990–94).
W 1950 roku ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie, dr nauk technicznych – 1965, prof. – 1973.


Członek Komisji Nauk Ceramicznych, Komisji Nauk Mineralogicznych, Komisji Budowy Maszyn, Sekcji Podstaw Technologii, Komitetu Nauki o Materiałach PAN, Polskiego Klubu Ekologicznego, Polskiego Klubu Materiałów Kompozytowych.
W latach 1950–1951 był asystentem w AGH. W latach 1971–1982 na [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]] AGH prowadził wykłady z dziedziny materiałów ceramiczno-metalowych, w tym spiekania oraz nakładania powłok.
Pracownik Instytutu Obróbki Skrawaniem w Krakowie (obecnie Instytut Zaawansowanych Technologii Wytwarzania), kierownik Zakładu Inżynierii Materiałowej w latach 1952–1992. Przeszedł na emeryturę w 1991 roku i od tego czasu wspierał Instytut pracując na części etatu aż do 2010 roku.
Profesor kontraktowy Politechniki Krakowskiej (1975–1978 i od 1995 roku).


Autor 10 książek i skryptów, 14 patentów.
Badania: materiałoznawstwo i inżynieria materiałów narzędziowych, zwłaszcza wysokiej twardości, w tym diamentu i azotków boru, z wykorzystaniem technik spiekania i HIP. Rozwój podstaw wytwarzania i metod badań wyżej wymienionych materiałów, organizacja laboratoriów, dydaktyka, kształcenie kadry specjalistów. Wdrażanie opracowanych technologii narzędzi ceramicznych i supertwardych. Jednym z najważniejszych osiągnięć było opracowanie podstaw ceramografii spieków ceramicznych.


Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nagrody resortowe
Autor i współautor 10 książek i skryptów, 16 patentów, 170 artykułów i referatów publikowanych w Polsce i za granicą oraz współautor norm. Wypromował 5 doktorów.


Źródło:
Członek Komisji Nauk Ceramicznych PAN, Komisji Nauk Mineralogicznych PAN, International Plansee Society for Powder Metallurgy, Komisji Budowy Maszyn PAN, Sekcji Podstaw Technologii PAN, Komitetu Nauki o Materiałach PAN, Polskiego Klubu Ekologicznego, Polskiego Klubu Materiałów Kompozytowych.
* Współcześni uczeni polscy. T. 1. s. 456
 
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], nagrody resortowe
 
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Współcześni uczeni polscy: słownik biograficzny. T. 1: A-G. Red nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1998, s. 456, [foto]
 
==== Artykuły ====
* ''Dziennik Polski'' 2015, nr 99 (29 IV 2015), s. A10 [nekr.]
* ''Gazeta Wyborcza'' 2015, nr 100 (30 IV - 1 V 2015), s. 16-17 [nekr.]
* ''Gazeta Wyborcza'' 2015, nr 100 (30 IV - 1 V 2015), s. 16-17 [nekr.]
==== Inne ====
* Wspomnienie o Panu Profesorze Tadeuszu Gibasie [online] [przeglądany 30.08.2017]. Dostępny w: https://www.ios.krakow.pl/881,a,wspomnienie-o-panu-profesorze-tadeuszu-gibasie.htm


{{DEFAULTSORT:Gibas, Tadeusz }}
{{DEFAULTSORT:Gibas, Tadeusz }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 09:40, 8 gru 2017

Tadeusz Mieczysław Gibas
Tadeusz Gibas.jpg
Nazwisko Gibas
Imię / imiona Tadeusz
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 17 czerwca 1922
Miejsce urodzenia Mordarka
Data śmierci 25 kwietnia 2015
Dyscyplina/specjalności materiałoznawstwo, inżynieria materiałowa
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. dr inż. Tadeusz Gibas (1922–2015)

Specjalność: materiałoznawstwo, inżynieria materiałowa

Nota biograficzna

Urodził się 17 czerwca 1922 roku w Mordarce. Zmarł 25 kwietnia 2015 roku, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1950 roku ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie, dr nauk technicznych – 1965, prof. – 1973.

W latach 1950–1951 był asystentem w AGH. W latach 1971–1982 na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH prowadził wykłady z dziedziny materiałów ceramiczno-metalowych, w tym spiekania oraz nakładania powłok. Pracownik Instytutu Obróbki Skrawaniem w Krakowie (obecnie Instytut Zaawansowanych Technologii Wytwarzania), kierownik Zakładu Inżynierii Materiałowej w latach 1952–1992. Przeszedł na emeryturę w 1991 roku i od tego czasu wspierał Instytut pracując na części etatu aż do 2010 roku. Profesor kontraktowy Politechniki Krakowskiej (1975–1978 i od 1995 roku).

Badania: materiałoznawstwo i inżynieria materiałów narzędziowych, zwłaszcza wysokiej twardości, w tym diamentu i azotków boru, z wykorzystaniem technik spiekania i HIP. Rozwój podstaw wytwarzania i metod badań wyżej wymienionych materiałów, organizacja laboratoriów, dydaktyka, kształcenie kadry specjalistów. Wdrażanie opracowanych technologii narzędzi ceramicznych i supertwardych. Jednym z najważniejszych osiągnięć było opracowanie podstaw ceramografii spieków ceramicznych.

Autor i współautor 10 książek i skryptów, 16 patentów, 170 artykułów i referatów publikowanych w Polsce i za granicą oraz współautor norm. Wypromował 5 doktorów.

Członek Komisji Nauk Ceramicznych PAN, Komisji Nauk Mineralogicznych PAN, International Plansee Society for Powder Metallurgy, Komisji Budowy Maszyn PAN, Sekcji Podstaw Technologii PAN, Komitetu Nauki o Materiałach PAN, Polskiego Klubu Ekologicznego, Polskiego Klubu Materiałów Kompozytowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nagrody resortowe

Źródła do biogramu

Książki

  • Współcześni uczeni polscy: słownik biograficzny. T. 1: A-G. Red nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1998, s. 456, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2015, nr 99 (29 IV 2015), s. A10 [nekr.]
  • Gazeta Wyborcza 2015, nr 100 (30 IV - 1 V 2015), s. 16-17 [nekr.]

Inne