Tadeusz Aleksander Kubiczek: Różnice pomiędzy wersjami

Tadeusz Aleksander Kubiczek
Nazwisko	Kubiczek
Imię / imiona	Tadeusz Aleksander
Tytuły / stanowiska	Prof. dr inż.
Data urodzenia	9 lipca 1902
Miejsce urodzenia	Stare Sioło
Data śmierci	4 marca 1988
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	górnictwo i geologia inżynierska, budowa i eksploatacja maszyn
Pełnione funkcje	Dyrektor Instytutu Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki
Wydział	Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi oraz liczne nagrody resortowe.

Wersja z 20:17, 4 gru 2014

Prof. dr inż. Tadeusz Aleksander Kubiczek (1902–1988)

Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska, budowa i eksploatacja maszyn

Życiorys

Urodził się 9 lipca 1902 roku w miejscowości Stare Sioło k. Lwowa. Zmarł 4 marca 1988 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Studia ukończył na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1926). W 1926 roku uzyskał stypendium Fundacji Kościuszkowskiej i odbył studia specjalistyczne z zakresu mechanizacji górnictwa w Graduate School — University of Pittsburgh, USA. Dr nauk technicznych (1965), prof. nadzw. (1965), prof. zw. (1972).

Pracę w AGH rozpoczął w 1953 roku jako zastępca profesora i wykładowca w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. Pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych (1961–1962), kierownika Katedry Maszyn i Urządzeń Górniczych (1962–1969), kierownika Zakładu Podziemnych Maszyn Górniczych (od 1962 r.). Dyrektor Instytutu Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki (od 1970 r.), kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górnictwa podyiemnego (od 1970 r.). W 1972 roku przeszedł na emeryturę.

Członek Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Głównego Instytutu Górnictwa oraz Instytutu Naftowego, Komitetu Techniczno-Ekonomicznego przy ministrze górnictwa i energetyki, Państwowej Rady Górnictwa. Członek Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Uczestnik wielu międzynarodowych konferencji poświęconych mechanizacji górnictwa.

Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 patentów oraz wielu podręczników z zakresu maszyn stosowanych w górnictwie. Promotor 8 prac doktorskich oraz 6 prac habilitacyjnych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Odznaka Honorowa Ratownik Górniczy, Złota Odznaka za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa, Złota Odznaka Zasłużonego dla Rozwoju Woj. Katowickiego, Złota Honorowa Odznaka Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oraz liczne nagrody resortowe

Źródło:

Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Ed. 3. Warszawa 1993. S. 358
Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 223, portr.
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 183
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 23. Warszawa 2012. S. 69–71

@@ Linia 57: / Linia 57: @@
 Studia ukończył na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej (1926). W 1926 roku uzyskał stypendium Fundacji Kościuszkowskiej i odbył studia specjalistyczne z zakresu mechanizacji górnictwa w Graduate School — University of Pittsburgh, USA. Dr nauk technicznych (1965), prof. nadzw. (1965), prof. zw. (1972).
-Pracę w AGH rozpoczął w 1953 roku jako zastępca profesora i wykładowca w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych. Pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych (1960–1962), kierownika Katedry Maszyn i Urządzeń Górniczych (1962–1972), kierownika Zakładu Maszyn do Urabiania i Ładowania (od 1962 r.). Dyrektor Instytutu Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki (od 1969 r.), kierownik Zakładu Podziemnych Maszyn Górniczych (od 1969 r.). W 1972 roku przeszedł na emeryturę.
+Pracę w AGH rozpoczął w 1953 roku jako zastępca profesora i wykładowca w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych na [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]]. Pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych (1961–1962), kierownika Katedry Maszyn i Urządzeń Górniczych (1962–1969), kierownika Zakładu Podziemnych Maszyn Górniczych (od 1962 r.). Dyrektor Instytutu Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki (od 1970 r.), kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górnictwa podyiemnego (od 1970 r.). W 1972 roku przeszedł na emeryturę.
-Był członkiem Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Głównego Instytutu Górnictwa oraz Instytutu Naftowego, Komitetu Techniczno-Ekonomicznego przy ministrze górnictwa i energetyki, Państwowej Rady Górnictwa. Uczestnik wielu międzynarodowych konferencji poświęconych mechanizacji górnictwa.
+Członek Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Głównego Instytutu Górnictwa oraz Instytutu Naftowego, Komitetu Techniczno-Ekonomicznego przy ministrze górnictwa i energetyki, Państwowej Rady Górnictwa. Członek Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Uczestnik wielu międzynarodowych konferencji poświęconych mechanizacji górnictwa.
 Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 patentów oraz wielu podręczników z zakresu maszyn stosowanych w górnictwie. Promotor 8 prac doktorskich oraz 6 prac habilitacyjnych.
@@ Linia 65: / Linia 65: @@
 == Odznaczenia i nagrody ==
-Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi oraz liczne nagrody resortowe
+[[Krzyż Komandorski OOP]], [[Krzyż Oficerski OOP]], [[Kawalerski OOP]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], Odznaka Honorowa Ratownik Górniczy, Złota Odznaka za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa, Złota Odznaka Zasłużonego dla Rozwoju Woj. Katowickiego, Złota Honorowa Odznaka Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego  oraz liczne nagrody resortowe