Stanisław Włodzimierz Majewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
| fields = historyk górnictwa i hutnictwa
| fields = historyk górnictwa i hutnictwa
| function =  
| function =  
| faculty = Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 34: Linia 35:
| notable_students =  
| notable_students =  
| known_for =  
| known_for =  
| varia =
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_zoo =  
| author_abbrev_zoo =  

Wersja z 16:20, 22 sty 2014

Stanisław Włodzimierz Majewski
Nazwisko Majewski
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Inż.
Data urodzenia 1878
Data śmierci 1955
Dyscyplina/specjalności historyk górnictwa i hutnictwa
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii



Inż. Stanisław Włodzimierz Majewski (1878–1955)

Specjalność: historyk górnictwa i hutnictwa

Urodził się w Nowym Sączu zmarł w Katowicach. Ukończył wydz. górniczy i hutniczy AG w Leoben, oraz wydz. filozoficzny Uniw. Lwowskiego. W latach 1919–1923 był naczelnikiem wydz. solnego w Min. Przemysłu i Handlu, następnie do przejścia na emeryturę w 1939 r. pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.

W latach 1938–1939 oraz w latach 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii na AG. Był wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 r. do Katowic.

Publikował wiele artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, napisał też kilka podręczników i skryptów m.in. podręcznik solnictwa, skrypt wykładów historii górnictwa. Redagował miesięcznik „Technik”, „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace pozostały w maszynopisach.

Źródło:

  • Słownik polskich pionierów techniki. s. 130