Stanisław Włodzimierz Majewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
|family-name=Majewski
|family-name=Majewski
|given-name=Stanisław
|given-name=Stanisław Włodzimierz
|additional-name=Włodzimierz
|honorific-prefix=Inż.
|honorific-prefix=Inż.
|birth_date=1 listopada 1878
|birth_date=1 listopada 1878
Linia 11: Linia 10:
|faculty=Wydział Górniczy
|faculty=Wydział Górniczy
|name=Stanisław Włodzimierz Majewski
|name=Stanisław Włodzimierz Majewski
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Inż.  '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' (1878–1955)
Inż.  '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' (1878–1955)


Specjalność: historyk górnictwa i hutnictwa
Dyscyplina/specjalności: historyk górnictwa i hutnictwa


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 1 listopada 1878 r. w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 r. w Katowicach.  
Urodził się 1 listopada 1878 roku w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 roku w Katowicach.  


W latach 1899-1903 ukończył wydział górniczy i hutniczy Akademii Górniczej w Leoben (Austria) oraz wydział filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. Po zakończeniu studiów  pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 r. założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 r. był jego dyrektorem. Następnie prowadził własne biuro miernicze. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, potem służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919–1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, następnie do czasu przejścia na emeryturę w 1939 r. pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.
W latach 1899-1904 studiował na Wydziale Górniczym i Hutniczym Akademii Górniczej w Leoben (Austria), ukończył też Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego.  


W latach 1938–1939 oraz w latach 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie. Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 r. do Katowic.
Po zakończeniu studiów  pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.  


Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej.Opracował wówczas dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych memoriał w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 r. był jej dyrektorem. Do 1950 r. był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 r. pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.
Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919–1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.


Publikował wiele artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego. Jest także autorem kilku podręczników i skryptów m.in. podręcznik solnictwa, skrypt wykładów historii górnictwa. W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a potem „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa",  pozostały w maszynopisach.
W latach 1938–1939 oraz 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.  


== Bibliografia ==
Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic.


===Książki ===
Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał, dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych, w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.


* Słownik polskich pionierów techniki. s. 130
Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego oraz kilku podręczników i skryptów m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa.
W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników.
Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”.
Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa", pozostały w maszynopisach.
 
== Źródła do biogramu ==
 
==== Książki ====
 
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 100, 284
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130
 
==== Artykuły ====
* Stanisław Majewski. [Oprac.] (dr Kipta). ''Przegląd Geologiczny'' 1955, z. 11, s. 541
* "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. ''Przegląd Górniczy'' 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396-397




{{DEFAULTSORT:Majewski, Stanisław Włodzimierz}}
{{DEFAULTSORT:Majewski, Stanisław Włodzimierz}}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 13:03, 23 lis 2020

Stanisław Włodzimierz Majewski
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Majewski
Imię / imiona Stanisław Włodzimierz
Tytuły / stanowiska Inż.
Data urodzenia 1 listopada 1878
Miejsce urodzenia Nowy Sącz
Data śmierci 29 czerwca 1955
Miejsce śmierci Katowice
Dyscyplina/specjalności historyk górnictwa i hutnictwa
Wydział Wydział Górniczy



Inż. Stanisław Włodzimierz Majewski (1878–1955)

Dyscyplina/specjalności: historyk górnictwa i hutnictwa

Nota biograficzna

Urodził się 1 listopada 1878 roku w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 roku w Katowicach.

W latach 1899-1904 studiował na Wydziale Górniczym i Hutniczym Akademii Górniczej w Leoben (Austria), ukończył też Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego.

Po zakończeniu studiów pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.

Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919–1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.

W latach 1938–1939 oraz 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.

Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic.

Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał, dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych, w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.

Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego oraz kilku podręczników i skryptów m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa. W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa", pozostały w maszynopisach.

Źródła do biogramu

Książki

  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 100, 284
  • Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130

Artykuły

  • Stanisław Majewski. [Oprac.] (dr Kipta). Przegląd Geologiczny 1955, z. 11, s. 541
  • "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. Przegląd Górniczy 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396-397
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Stanisław_Włodzimierz_Majewski&oldid=57197”