Stanisław Skarbiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox dhc
| name = Stanisław Skarbiński
| name = Stanisław Skarbiński
| image = skarbis.jpg
| image = skarbis.jpg
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1856–1925
| birth_date = 1856
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date = 1925
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 23: Linia 23:
| citizenship =  
| citizenship =  
| nationality =  
| nationality =  
| fields = przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny
| fields =  
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 45: Linia 45:
| spouse =  
| spouse =  
| children =  
| children =  
| dhc_year = 1923
| dhc_reason = za wybitną działalność techniczną i organizacyjną w rozwoju rodzimego przemysłu górniczego
}}
}}
Inż. '''Stanisław Skarbiński''' (1856–1925)
Inż. '''Stanisław Skarbiński''' (1856-1925)


Specjalność: przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny
Urodził się w Krakowie 21 września 1856 roku, zmarł w Grodźcu 2 maja 1925 roku.. Ok. 1878 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki w Wiedniu.


Urodził się 21 września 1856 roku w Krakowie, zmarł 2 maja 1925 roku w Grodźcu. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Po ukończeniu szkół średnich w Krakowie wstąpił na politechnikę wiedeńską, którą ukończył w 1878 roku jako inżynier-technolog. W tej specjalności rozpoczął pracę w warszawskiej Fabryce Maszyn „Orthwein, Karasiński i S-ka”. Od 1880 do 1899 roku pracował jako naczelny dyrektor Fabryki „Portland-Cement” w Grodźcu w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1899 roku zorganizował Grodzieckie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Przemysłowych Spółka Akcyjna, które zbudowało kopalnię węgla „Grodziec II”. Był aż do śmierci dyrektorem zarządzającym tym przedsiębiorstwem.
Po studiach pracował w fabryce maszyn Orthweina i Karasińskiego w Warszawie, w 1880 r. został dyrektorem fabryki cementu w Grodźcu. W 1899 r. zorganizował Grodzieckie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Przemysłowych i był dyrektorem zarządzającym tego przedsiębiorstwa aż do śmierci.


Dużą aktywność rozwinął w Radzie Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego, najpierw jako członek (1910), wiceprezes (1914), a później prezes (od 1915). Na stanowisku prezesa zdołał obronić i utrzymać jedność Rady Zjazdów mimo podziału Zagłębia na dwie okupacje niemiecką i austriacką.
Od 1915 r. był prezesem Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych Królestwa Polskiego, był prezesem Stowarzyszenia Techników w Sosnowcu (założonego w 1914 r.).


W czasie I wojny światowej był prezesem Rady Okręgowej Władz Obywatelskich. W latach 1914–1918 był prezesem Stowarzyszenia Techników w Sosnowcu. Współorganizował Związek Górników i Hutników Polskich w 1918 roku. Od 1919 roku był wiceprzewodniczącym Centralnego Związku Polskiego Przemysłu Górnictwa, Handlu i Finansów „Lewiatan”.
Był wspołzałożycielem Akademii Górniczej w Krakowie; dzięki jego inicjatywie i zabiegom Rada Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego w grudniu 1919 roku ustanowiła fundusz pomocy materialnej dla studentów Akademii Górniczej w Krakowie, a w latach 1922-1925 spowodowała opodatkowanie wszystkich kopalń na budowę domu profesorskiego oraz laboratorium maszynowego uczelni. Był inicjatorem i częściowym fundatorem bursy dla młodzieży studiującej, mieszczącej się przy ulicy Gramatyka 10, co upamiętnia tablica w holu budynku bursy z roku 1931. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej "Sokół".
 
Był współzałożycielem Akademii Górniczej w Krakowie; dzięki jego inicjatywie i zabiegom Rada Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego w grudniu 1919 roku ustanowiła fundusz pomocy materialnej dla studentów Akademii Górniczej w Krakowie, a w latach 1922–1925 spowodowała opodatkowanie wszystkich kopalń na budowę domu profesorskiego oraz laboratorium maszynowego uczelni. Był inicjatorem i częściowym fundatorem bursy dla młodzieży studiującej, mieszczącej się przy ulicy Gramatyka 10, co upamiętnia tablica w holu budynku bursy z roku 1931. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej „Sokół”. Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie 1923 (za wybitne zasługi techniczne i organizacyjne).
 
Autor rozprawy pt. „Uwagi o przedwojennych i obecnych warunkach pracy na większych kopalniach węgla kamiennego w Zagłębiu Dąbrowskim”, opublikowanej w Przeglądzie Górniczo-Hutniczym w roku 1921, nr 8.


Źródło:
Źródło:
* Polski Słownik Biograficzny. Warszawa — Kraków 1997. T. 38/1 z. 156. S. 31–33
* Przegląd Górniczy 1992 nr 12. s. 23
* Materiały Informacyjne [wyd.] Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. 1969 [nr 5]. s. 93
* Materiały Informacyjne [wyd.] Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. 1969 [nr 5]. S. 93
* Polski Słownik Biograficzny. Warszawa - Kraków 1997. T. 38/1 z. 156. S. 31-33
* Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)




{{DEFAULTSORT:Skarbiński, Stanisław }}
{{DEFAULTSORT:Skarbiński, Stanisław }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Doktorzy honoris causa]]

Wersja z 13:15, 7 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Inż. Stanisław Skarbiński (1856-1925)

Urodził się w Krakowie 21 września 1856 roku, zmarł w Grodźcu 2 maja 1925 roku.. Ok. 1878 r. ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki w Wiedniu.

Po studiach pracował w fabryce maszyn Orthweina i Karasińskiego w Warszawie, w 1880 r. został dyrektorem fabryki cementu w Grodźcu. W 1899 r. zorganizował Grodzieckie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Przemysłowych i był dyrektorem zarządzającym tego przedsiębiorstwa aż do śmierci.

Od 1915 r. był prezesem Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych Królestwa Polskiego, był prezesem Stowarzyszenia Techników w Sosnowcu (założonego w 1914 r.).

Był wspołzałożycielem Akademii Górniczej w Krakowie; dzięki jego inicjatywie i zabiegom Rada Zjazdów Przemysłowców Górniczych i Hutniczych Królestwa Polskiego w grudniu 1919 roku ustanowiła fundusz pomocy materialnej dla studentów Akademii Górniczej w Krakowie, a w latach 1922-1925 spowodowała opodatkowanie wszystkich kopalń na budowę domu profesorskiego oraz laboratorium maszynowego uczelni. Był inicjatorem i częściowym fundatorem bursy dla młodzieży studiującej, mieszczącej się przy ulicy Gramatyka 10, co upamiętnia tablica w holu budynku bursy z roku 1931. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej "Sokół".

Źródło:

  • Przegląd Górniczy 1992 nr 12. s. 23
  • Materiały Informacyjne [wyd.] Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. 1969 [nr 5]. S. 93
  • Polski Słownik Biograficzny. Warszawa - Kraków 1997. T. 38/1 z. 156. S. 31-33
  • Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)