Stanisław Piechota: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Piechota
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Piechota
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	23 lutego 1940
Miejsce urodzenia	Ulina Mała ; ; ; ;

Wersja z 17:44, 9 gru 2020

Prof. dr hab. inż. Stanisław Piechota (1940-) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:nauki techniczne (górnictwo)

Nota biograficzna

Urodził się 23 lutego 1940 roku w Ulinie Małej.

W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy ???? AGH.

W 1964 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty ????? Wydziału Górniczego AGH.

W latach 1964-1966 był asystentem, w latach 1966-1972 starszym asystentem 1966–1972.

W 1972 roku na podstawie pracy "Badania niektórych parametrów masowego urabiania i wypuszczania rudy Zn-Pb w rejonie olkuskim" napisanej w Instytucie Górnictwa Podziemnego WG uzyskał doktorat. następnie w latach 1972-1984 był adiunktem.

W 1982 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1991-1999 był profesorem nadzwyczajnym. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1982-1985 był zastępcą dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego. W latach 1984-1992 był kierownikiem Zakładu Eksploatacji Rud

W latach 1984-1990 był prodziekan Wydziału Górniczego.

Od 1992 roku był kierownik Pracowni Eksploatacji Złóż.

Od 1996 roku był zastępcą kierownika Zakładu Górnictwa Podziemnego.

Członek: Senatu AGH 1992–1999; Komitetu Górnictwa PAN 1991–1992, Komisji ds. Obudowy Kotwiowej w Podziemnych Zakładach Górniczych (organ doradczy Prez. WUG) 1995–; Sekcji Górnictwa (T12A) KBN 2000–. Badania: ocena parametrów wytrzymałościowych masywu skalnego; technologie górnicze stosowane w kopalniach podziemnych; współpraca obudowy kotwiowej z górotworem w warunkach obciążeń statycznych i dynamicznych.

Autor ponad 120 prac publikacji, w tym podręczników i skryptów oraz patentów. Ponadto autor kilkudziesięciu prac projektowych, doświadczalnych, badawczych i ekspertyz.

Promotor kilku doktoratów.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/piechota-stanislaw-01713

Źródła do biogramu

Książki

Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 94, 247, 248 [Skład Osobowy AGH … 1966/67]. Kraków 19????, s. ??????

• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 273-274 • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 481, [foto]

Artykuły

Inne

stan na dzień 9.12.2020

@@ Linia 14: / Linia 14: @@
 Urodził się 23 lutego 1940 roku w Ulinie Małej.
 W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy ???? AGH.
-W 1964 roku rozpoczął prace ????? Wydziału Górniczego AGH.
-W 1972 roku na podstawie pracy "Badania niektórych parametrów masowego urabiania i wypuszczania rudy Zn-Pb w rejonie olkuskim" napisanej w Instytucie Górnictwa Podziemnego WG uzyskał doktorat.
-W 1982 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego. W 1993 roku otrzymał tytuł profesora.
+W 1964 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty ????? Wydziału Górniczego AGH.
+W latach 1964-1966 był asystentem, w latach 1966-1972 starszym asystentem 1966–1972.
+W 1972 roku na podstawie pracy "Badania niektórych parametrów masowego urabiania i wypuszczania rudy Zn-Pb w rejonie olkuskim" napisanej w Instytucie Górnictwa Podziemnego WG uzyskał doktorat. następnie w latach 1972-1984 był adiunktem.
+W 1982 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego.
+W latach 1991-1999 był profesorem nadzwyczajnym. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora.
+W latach 1982-1985 był zastępcą dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego. W latach 1984-1992 był kierownikiem Zakładu Eksploatacji Rud
+W latach 1984-1990 był prodziekan Wydziału Górniczego.
+Od 1992 roku był kierownik Pracowni Eksploatacji Złóż.
+Od 1996 roku był zastępcą kierownika Zakładu Górnictwa Podziemnego.
-Przebieg pracy zawodowej na AGH: asystent-stażysta 1964, asystent 1964–1966, starszy asystent 1966–1972, adiunkt 1972–1984, docent 1984–1991, profesor nadzwyczajny 1991–1999, profesor zwyczajny od 1999; zastępca dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy 1983–1985, prodziekan Wydziału Górniczego 1984–1990, kierownik Zakładu Eksploatacji Rud 1985–1992, kierownik Pracowni Eksploatacji Złóż 1992–, zastępca kierownika Zakładu (ob. Katedry) Górnictwa Podziemnego od 1996 roku.
 Członek: Senatu AGH 1992–1999; Komitetu Górnictwa PAN 1991–1992, Komisji ds. Obudowy Kotwiowej w Podziemnych Zakładach Górniczych (organ doradczy Prez. WUG) 1995–; Sekcji Górnictwa (T12A) KBN 2000–.
 Badania: ocena parametrów wytrzymałościowych masywu skalnego; technologie górnicze stosowane w kopalniach podziemnych; współpraca obudowy kotwiowej z górotworem w warunkach obciążeń statycznych i dynamicznych.
-Autor kilkudziesięciu prac oryginalnych, podręczników, skryptów i innych prac. Autor kilkudzisięciu prac projektowych, doświadczalnych, badawczych i ekspertyz. Promotor prac doktorskich.
+Autor ponad 120 prac publikacji, w tym podręczników i skryptów oraz patentów. Ponadto autor kilkudziesięciu prac projektowych, doświadczalnych, badawczych i ekspertyz.
+Promotor kilku doktoratów.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====