Stanisław Markowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Linia 97: Linia 97:


{{DEFAULTSORT:Markowski, Stanisław }}
{{DEFAULTSORT:Markowski, Stanisław }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 15:46, 17 gru 2015

Stanisław Markowski
Stanislaw Markowski.jpg
Nazwisko Markowski
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 18 czerwca 1912
Miejsce urodzenia Warszawa
Data śmierci 8 września 1977
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności obróbka metali skrawaniem
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1956–1957), Dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1957-1960), (1964–1966)
Wydział Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa19561957
DziekanWydział Maszyn Górniczych i Hutniczych19571960
DziekanWydział Maszyn Górniczych i Hutniczych19641966



Prof. zw. dr inż. Stanisław Markowski (1912–1977)

Specjalność: obróbka metali skrawaniem


Życiorys

Urodził się 18 czerwca 1912 roku Warszawie, zmarł 8 września 1977 roku w Krakowie.

Studiował na Politechnice Gdańskiej. Okupację spędził w Oflagu w Woldenbergu.

W 1946 roku objął obowiązki młodszego asystenta w Zakładzie Obróbki Mechanicznej Akademii Górniczej w Krakowie. W 1947 r. złożył egzamin dyplomowy na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych. W 1954 r. został mianowany zastępcą profesora, a w 1955 r. docentem na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. Doktoryzowal się w 1957 roku.

Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1956–1957), Dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1957-1960, 1964–1966). Kierownik Katedry Technologii Mechanicznej 1957-1968, zastępca dyrektora ds. naukowych w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn 1969-1974. W 1963 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1972 profesorem zwyczajnym.

Jego działalność naukowa była wszechstronna: obróbka metali skrawaniem, uzyskiwanie miedzi z nowego złoża metodami hydrometalurgicznymi, wibracyjne brykietowanie wiórów metali itp.


Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia naukowe


Źródło:

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. s. 94
  • Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 227, portr.