Stanisław Gorczyca: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna | | fields = metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna | ||
| function = Prorektor AGH w latach 1981–1987, Zasłużony dla AGH | | function = Prorektor AGH w latach 1981–1987, Zasłużony dla AGH | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 16:20, 22 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Gorczyca (1925–2000)
Specjalność: metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna
Urodził się w Przeciszowie k. Oświęcimia 10 czerwca 1925 roku. Zmarł 16 października 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1950). W 1946 r. rozpoczął pracę w Zakł. Metalografii i Obróbki Cieplnej Wydziału Hutniczego. Staż naukowy odbył w Uniw. Harvarda w Cambridge. Doktorat (1959), dr hab. (1967), docent (1969), następnie prof. zwycz. (1979). Pracował kolejno na wszystkich stanowiskach od zastępcy asystenta aż do kierownika Zakładu (obecnie Zakładu Metaloznawstwa i Metalurgii Proszków). W latach 1972–1978 pełnił funkcję Z-cy Dyrektora Instytutu Metalurgii AGH ds. metaloznawstwa i fizyki ciała stałego. W 1994 r. otrzymał wyróżnienie Doktora honoris causa „Swojej” Almae Matris.
Do 1958 r. zajmował się głównie klasycznymi zagadnieniami metaloznawczymi a w szczególności strukturą stali odkształconych oraz rekrystalizacją. W 1960 r. zarganizował w Katedrze Metalografii AGH Pracownię Mikroskopii Elektronowej, którą kieruje do dnia dzisiejszego.
Autor ok. 200 rozpraw, artykułów, monografii. Zapoczątkował w Polsce od 1961 roku wykłady z zakresu podstaw teoretycznych i zastosowania teorii dyslokacji oraz mikroskopii elektronowej.
Dzięki niemu zapoczątkowano, kontynuowaną nadal, współpracę z ponad 20 instytucjami akademickimi i badawczymi na świecie.
Źródło:
- BIP 1995 nr 18. s. 16–18
- BIP 1998 nr 53. s. 2 okł.
- BIP 1994 nr 5. s. 17
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 189
- BIP 2001 nr 86. s. 18
- Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora AGH